Filipinoooos 3.0

Vrijdag
deze dag lagen we weer op het strand van El Nido zelf. We deden een dagje aan kosten besparen en wachtte rustig af op onze travelbuddy uit Laos: Elina! Doordat alle planningen zijn om gedraaid kwamen we elkaar toevallig hier weer tegen. We wisten dat ze zou komen samen met de groep waar ze nu mee reist en hadden al geboekt bij ons in de het hostel. Mega toevallig en ontzettend leuk om elkaar weer te zien hier. We gingen met heel de groep (Elina, Ido, Jacob, Marcel, Marie, Kim) wat eten en sloegen een paar flessen Rum in om de avond op het strand te vervolgen. We maakte vrienden met Denemarken (Johannes en Gustaf) en sloten de avond af in de Reggae bar Pukka.

Zaterdag
eerlijk is eerlijk, met een beste kater stonden we veel te vroeg alweer klaar om te vertrekken met Tour A. Het is dat we hadden geboekt en dus betaald anders was ik stiekem mijn bedje niet uitgekomen. Ook onze Amerikaanse friends gingen mee met de tour en samen met een ouder echtpaar hebben we alle mooie plekjes in de buurt van El Nido gezien. Big/small/secret

lagoon en Papayabeach. Een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien! We zwommen, maakte foto’s, aten weer heerlijk en konden er ’s avonds weer tegen aan. We zaten weer een avondje op het strand, deze keer met Denemarken, Emilie en nieuwe Duitsers (Moritz en ?). We deden samen met de Filipino’s nog wat heftige dansjes bij Pukka en gingen een soort van op tijd slapen

Zondag
Tijd om opnieuw afscheid te nemen. De volgende keer zien we Elina wel weer in Finland, zoals beloofd! We pakte onze spullen en gingen met de van terug naar Porto Princesa. Tijdens de stop voor de lunch kwam Rob daar aangelopen die we nog kende van Indonesië, super toevallig again. We verbleven op loop afstand van de Airport.

Een bijzondere reis voor de boeg
Het begon allemaal met een Filipijns ontbijt, rijst en hotdog. Daarna vlogen we naar Manila, hier zochten we een taxi en reden we naar de haven. We waren mooi op tijd en speelde gezellig op de grond een spelletje kaarten. We hadden een hele tijd terug al de boot geboekt en deze 2GO boot maakte mij stiekem wel weer nieuwsgierig. Het is een nachtboot met bedden maar hoe of wat wisten we natuurlijk niet. Toen we eenmaal konden inchecken werden we op mannen en vrouwen gesorteerd. We werden gefouilleerd en het hondje snuffelde aan onze tas. Daar gingen we, we werden natuurlijk hartelijk verwelkomt (natuurlijk in de zin van groot/blond/wit/blauweogen) en konden op zoek naar ons bedje. Het was een mega kamer waar 158 bedden (ja, we hebben ze geteld) in stonden. Natuurlijk lagen wij niet bij elkaar maar goed verspreid en dat maakte dat we ons best gingen doen om te ruilen. Er waren alleen maar locals op deze boot en het merendeel was man. Een bijzondere ervaring waarbij wij in de eerste 5 minuten al 100x op de foto stonden. Er was een groep aanwezig die met 300 man op de boot waren. Hierdoor hadden wij mooi kunnen ruilen van bed en had de beste man (vise president van het eiland waar ze wonen) het mooi voor ons gefixt. De burgemeester kwam nog een handje geven en we werden uitgenodigd om met ze een biertje te doen. We liepen in de avond het dek op en ze zaten al klaar. Terwijl een hele hoop mensen stonden werden er voor ons stoelen vrij gemaakt en konden we vooraan genieten van het live optreden. We gaven de man die alles voor ons had gefixt een biertje en kregen er vervolgens een hele hoop terug. Wat waren ze blij met ons als gezelschap, onbeschrijfelijk! Er werd gedanst en gezongen, ontzettend gezellig om dit mee te mogen maken. Annieck nam nog even deel aan een magictruc die erg grappig was als je kon verstaan wat er werd gezegd haha. Daarna doken we gezellig met zijn alle te bed, hahaha! Het is wat. Toen ik om 5 uur wakker werd van de herrie en de koude airco liep ik even naar de wc. Iedereen was al op, de tv stond aan met Pokemon en ik voelde me net de koningin. Iedereen zei goede morgen en ik werd uitgelachen toen ik moest bukken om de wc binnen te lopen. Wat is het toch bijzonder, zo’n Nederlander aan boord. Eenmaal aan wal konden we weer in het volgende kleine bootje op weg naar Boracay!

Boracay
Boracay is een van de bekendste eilanden van de Filipijnen. Het is ontzettend toeristisch maar dan wel vooral bij Koreanen en/of Chinezen. Het is prachtig met witte stranden, helder water en vol met palmbomen. Overal vind je winkeltjes, restaurantjes en mensen die iets van je willen of aan je kwijt willen. Voordat we naar Vietnam gaan en ontzettend veel gaan reizen, wilde we ons even opladen en dan kon niet beter dan met je luie gat op Boracay.

Eenmaal aangekomen liepen we het strand af naar de beste/goedkoopste slaapplaats. We ontmoeten een gezellige vent, Nederlander uit Portugal, die ons wel een handje wilde helpen. Zoals gewoonlijk konden we weer terug naar start, het eerste was in dit geval alweer het beste. We chillde bij de zee en zagen de prachtige zonsondergang voor het eerst. Eigenlijk zagen alle volgende dagen er het zelfde uit..

Het ritme
We dronken na de maaltijd wat op het strand, gingen eerst naar de Exit bar (een gezellige bar waar veel westerse mensen kwamen), vervolgens naar Summer Place of Epic. We gingen veelte laat naar bed en sliepen tot de middag. Aten een broodje bij de Subway en gingen de rest van de middag spenderen op ons luchtbedje in de zee. Maakte ons weer klaar en start again. EAT SLEEP RAVE REPEAT!

Vrienden
We hebben heel wat mensen leren kennen, Rob was weer aanwezig met Anouk en Peter. Jacco was op vakantie met zijn vriend. Andre onze eerste vriend uit Estland. Nick en Rhod, de politiemannen die ons tijdens en naast hun werk overal kwamen joinen (en van wie wij op het strand mochten drinken terwijl dit eigenlijk verboden is, mega stoer). Maikel en Peter Balk uit Tilburg. Kong van King Kong. De 3 Denen, de 3 zweden Oscar/David/Adam en dan hebben we nog drie Zweden. Mike uit Duitsland. Chili, Fransman ik vergeet er vast nog wat. O, en Bruno de hond.

Het waren enerverende avonden en op de laatste dag hebben we lekker uitgerust in bed. We printten de formulieren voor ons visa van Vietnam en genoten voor de laatste keer van de zonsondergang. Ik blijf me verbazen over de Koreanen. Die met bosjes tegelijk over het strand baggeren. Ze willen niet in de zon komen, maken smerige geluiden, hebben allemaal unisex kleding aan, zijn dronken na 1 biertje, lopen continu met een selfiestick, willen met ons op de foto als souvenir, houden van hello kitty en hebben verder eigenlijk alles precies het tegen over gestelde als wij. Bijzonder volk die we de afgelopen weken ontzettend goed hebben kunnen observeren.