Sinterklaasavond

Daar zit ik dan, op bed in onze houten hut op een van de mooiste eilanden van Combodja. Ondertussen zitten we alweer een dikke week in dit prachtige land. Vandaag hebben we na 3 weken afscheid genomen van onze vrolijke vriend René, waardoor we nu depressief op bed zijn beland. Geintje! Maris is niet lekker en na het heftige feestje van gisteren kan ook ik wel een rustig avondje gebruiken. De ideale sinterklaasavond dus. Zwaar leven is het haha!

Siem Reap
Vanaf de 4000 eilanden zijn we de grens overgegaan om onze eerste stop te maken in Siem Reap. Dit is nu netjes samengevat in een zin maar in werkelijkheid was het een dag van wachten en wachten. Nadat we met het bootje naar het vaste land waren vertrokken moesten we wachten op de minivan. We leverde onze paspoorten in en betaalde, waarschijnlijk veelte veel, voor de visa/grensovergang. Na het eerste stukje minivan waren we bij de grens waar we werden afgezet bij een jeu de boules baan? Cambodjaanse logica. Na een uur buiten wachten en vervolgens een uur in een stilstaande bus wachten gingen we verder naar de volgende stop. Hier konden we lunchen en was het wachten op de volgende

minivan?! Dit was trouwens wel een topper aangezien we maar met 6 man in het busje zaten en we onze eigen muziek konden luisteren. Na een rit waar we onze zang en danskunsten hebben vertoont kwamen we eindelijk aan in de voormalige hoofdstad Siem Reap. We ontmoeten onze Rabi. Het tuktuk meneertje die ons de komende dagen zou rond rijden, echt een schatje trouwens. We bekeken verschillende hostels maar kwamen toch terug bij de eerste optie. Een 3 persoonskamer en een zwembad. We liepen rond door de stad op zoek naar een fijne plek voor het diner en om 10 uur zaten we dan eindelijk aan een heerlijke pasta bij Little Italy.
De volgende dag was het tijd voor wat cultuur. Om 4 uur stond de wekker om om 5 uur samen met Rabi te vertrekken naar de Angkor tempels. Ik verbaasde me over de drukte op deze vroege morgen. Samen met 6 miljoen Koreanen zagen we de zonsopgang bij de Angkor Wat. We ontbeten in een dorpstentje en bezochten daarna

nog de Angkor Thom en de Ta Prohm (the tomb raider temple). Het was prachtig om te zien! We vermaakte ons met het maken van de nodige foto’s, we poseerde er vrolijk op los. Tegen de tijd dat het te warm was met lange broek verder te gaan genoten we aan ons zwembad en deed ik nog een soort van klein dutje om deze lange dag vol te kunnen houden (dat zeg ik, zwaar leven). We maakte ons klaar voor een stapavondje. De stad is ontzettend leuk, het ziet er uit als een filmset en is ontzettend toeristisch. Een drukte maar wel heel sfeervol. We dronken een wijntje bij Red Piano’s en gingen vervolgens na een van de vele cocktailwagentjes op straat. Al voor anderhalve dollar heb je een soort van lekker drankje. We sloten aan bij de oude bekende, de Engelse van de kayaktour en de Duitsers die we kennen van de bus. We dronken een bucket in Angkor WHAT! en deden nog meer dansjes bij de Temple Club.
De volgende dag stond in het teken van slapen, eten, slapen, eten, slapen. Een heerlijke pizza en een fantastische rode wijn op de

rooftop bij Triangle. Het uiteten gaan verveeld in ieder geval nog niet. We liepen nog over de nightmarket en ‘genoten’ van de pedicure. Vooral René waarbij de niet alleen de onder maar ook de bovenkant van zijn voeten hebben geschaafd.

Slowboat
De volgende ochtend was alweer een vroegertje. We werden met een busje opgehaald om met de slowboat naar Battambang te vertrekken. Na een pittig ritje volgepropt in het busje kwamen we als laatste bij de boot aan. Er was helaas geen plek meer en we werden met zijn 3e op het dak geplaatst. Oké is goed! Deze privé plaatsen leken toen het nog bewolkt was best wel leuk maar uiteindelijk zijn we leven verbrand. Dit stukje schreef ik op de boot zelf:

Een maandagmiddag, een fantastische maandagmiddag. Buiten dat ik levend aan het verbranden ben op het dak van deze boot geniet ik met volle teugen van het uitzicht. Verschillende dorpjes op het water van Cambodja. Kerken, scholen en huizen. Vissersbootjes, zwaaiende kinderen. Wat een prachtige belevenis. Ik denk dat mijn lichaamstemperatuur ondertussen het kookpunt heeft bereikt maar dat is het meer dan waard. We bukken voor de takken die over de boot hangen. We maken foto’s om dit prachtige moment vast te leggen. Het gevoel is niet te beschrijven. Het is zo mooi om te zien

hoe deze mensen leven. De een bouwt aan zijn huis van golfplaten met cowboy raam terwijl de ander zijn visnet binnenhaalt. Ondertussen haal ik mijn pen van het papier om te zwaaien naar de kleine scheetjes die we voorbij varen. De was hangt te drogen. De koeien grazen. De golven die wij produceren laten de kleine bootjes stuiteren op het water. We tutters netjes bij de bochten en pikken af en toe nieuwe mensen op. Ik luister naar mijn spotifylijst en kan haast niet stil zitten Met mijn sarong op mijn hoofd ben ook ik vast een mooie verschijning voor deze aziaten. De maffe blanke chick. Ik ben gezegend met een leven zoals ik dit mag leven, echt!

Misschien is het zware leven toch niet zo zwaar. We aten op een drijvend restaurant. Buiten dat het ontzettend leuk was om deze boottocht te maken waren we ook erg blij toen we eindelijk in Battambang aankwamen. Het was zo ontzettend heet. Nami werd onze nieuwe tuktuk vriend. Hij showde ons de hostels van deze stad en bij numero 3 hebben we toch maar toegezegd. Niet omdat het zo fantastisch was maar omdat deze prijs ons het beste aansprak, 6 dollar met zijn drietjes. We maakte ons meteen klaar om naar het circus te gaan. Ik verwachten eerlijk gezegd niet zo heel veel van deze aziatische happening maar daar kom ik eventjes op terug. Wat was het ontzettend leuk! Buiten dat we door allerlei beesten worden aangevallen, kakkerlakken, muggen en de ‘ikweetnietwathetzijn-beesten’ heb ik flink genoten van de show. Deze school is opgezet voor

kansarme kinderen. Acrobatiek, muziek, dans en ook erg veel humor. Natuurlijk werd ik uitgekozen en kreeg ik een roos en werd ik ongemakkelijk aangestaard. Heel leuk! Nienke was ook bij het circus, een bekende van René en Maris en ze sloot de volgende dag ook gezellig bij ons aan.

Battambang
De tour met Nami. Na een ontbijtje vertrokken we iets later dan gepland richting de bambootrain. Nu denkt je natuurlijk aan een hele trein maar eigenlijk is dit gewoon een plaat op twee wielen. Met een snelheid van ongeveer 25 km/h vlogen we over het spoor. Wat hilarisch. We trotseerde verschillende bossen, spinnen en vlinders. Aangezien er maar een weg heen en terug is moeten we af en toe onze trein van het spoor halen voor de tegenliggers haha. Op de eindbestemming werden we meteen overspoeld met

kinderen die armbandjes wilde verkopen en de liefste, schattigste van het stel wilde graag pinky prommis dat als ik iets zou kopen ik het alleen bij hem zou doen. Natuurlijk heb ik ook een armbandje gekocht maar of dit slim is weet ik eigenlijk ook niet echt. Onderweg in de tuktuk reden we langs een bat tree. De boom hing compleet vol met fruit etende vleesmuizen. We trotseerde de dancing bridge. We zagen rijstvelden, chilipepers, bloemkool alles en we aten een chemisch groen ijsje. We liepen 1000 traptreden voor een tempel en ik at een heerlijke Khmer Lok Lak, tomaat/ui/ei/kip/sla/rijst. We bezochten de killercave. Hier zijn de gemartelde/vermoorde mensen naar beneden gegooid en er zij nu nog schedels etc van te zien. Bizar verhaal en blijkbaar heeft een vrouw het overleefd omdat haar val werd gebroken door een lijk. Dus. Als laatste zagen we de zonsondergang aan de rand van de vleermuizenplaats. Nadat de zon een tijdje weg was vertrokken deze miljoenen vleermuizen als een grote zwarte wolk op zoek naar eten.

Erg indrukwekkend. Na een koude douche in een veelte smerige kamer aten we pizza, twee halen een betalen. We zeiden gedag tegen Nienke en vertrokken met de nachtbus naar Sihanouk Ville.

Nachtbus
De bus was nog een verhaal apart. Zonder dat we het wisten moesten we eerst met deze bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Hier zouden we midden in de nacht aankomen om daar over te moeten stappen ook een minivan. Hallo, we betalen toch voor een slaapbus? Ook was ons beloofd dat er is deze bus aanwezig was: een toilet, wifi, tv, oplader, twee chauffeurs en blablabla. Helaas was er geen toilet, was er wel wifi alleen werkte deze niet, ja hoor ik kon mijn telefoon opladen en helaas was er ook maar één chauffeur. Dat betekende dus blijkbaar ook dat we midden in de nacht een kleine 6 uur aan de kant van de highway hebben gestaan omdat de chauf moest slapen. Nee dit is geen grap. Eenmaal in de ochtend aangekomen in Phnom Penh vertrokken we vrij snel met de minivan. Deze chauf was de hele weg bezig met inhalen en tuteren, ideaal. Ook hier hebben we 3 keer gestopt omdat geen idee.

Sihanoukville
Jaaaa, er is zee! en strand! Na weer een aantal hostels gehad te hebben en de beste keuze te hebben gemaakt verbleven we

gezellig in Monkey Rebublic. Met zwembad, altijd fijn. We dronken een gratis biertje, ik at een heerlijke Griekse salade, ja met feta en olijven en we koelde af in het zwembad. Het was ondertussen ontzettend koud geworden, voor mij in ieder geval. Na ook nog een koude douche vertrokken we richting het strand. We wandelde op en neer en zijn ongeveer honderd keer aangesproken met alle beste deals qua eten. Voor 3 dollar bbqde we met 3 verschillende soorten vis/vlees en genoten van een cocktail en een biertje. ’s avonds zijn er op verschillende plaatsen feestjes georganiseerd waar je met je flyer gratis drank kunt krijgen. We genoten van de vuurshow en kwamen de Nederlanders Feddo en Niels tegen die we kennen uit Vang Vieng. Na een nachtelijke zwemsessie was het tijd om naar huis te gaan. Hier heb ik mooi nog even met Loes en Ras gefacetimed, wat ik heeel erg leuk vond! De volgende ochtend moesten we verhuizen van kamer en zijn we na een vies ontbijtje bij ‘nice food’ richting het strand gegaan. Otres beach. Natuurlijk op onze aller eerste stranddag van deze reis regende het. Maar wij laten ons niet uit het veld slaan. We lunchte en genoten van de rare lucht bij de zonsondergang. We lieten ons naaien door een tuktuk die ipv 6, 12 dollar vroeg en aten weer de zelfde bbqactie in de regen.

Het Eiland Koh Rong
De volgende dag vertrokken we met de speedboot naar Koh Rong. Een van de mooiste eilanden van Cambodja. De boot zou om 11 uur vertrekken,

had een half uur vertraging dus ging om kwart over 12 weg. We zouden er 40 minuten overdoen dus waren we na een uur op plaats van bestemming. Ja misschien went dit allemaal wel maar waarom kan niemand nu echt eerlijk zijn hier? We vonden een ‘goedkope’ kamer en na een heerlijke lunch van hummes met lamsvlees genoten we van het witte zand. Heerlijk! Bij Coco’s is het eten super en kan ik uit de kaart niet kiezen wat ik van al het lekkers ik het eerst wil proberen. ’s avonds had ik een taco met kip. Ik praat te veel over eten sorry! De kroegentocht. We waren een beetje te sloom voor deze organisatie en kwamen iedere keer na het gratis drankje aan bij de volgende kroeg. Desalniettemin hebben we het erg naar onze zin gehad. We speelde bierpong en maakte nieuwe vrienden. Helaas werd Maris ontzettend ziek en bleek Coco’s eten misschien nog niet helemaal top te zijn. Vandaag ging het nog niet echt veel beter. Misselijk etc. en dat maakt ons samen met ik en mijn kater een ontzettend fijn duo. Omdat het René zijn laatste dag was en hij natuurlijk wel het Long Beach van dit eiland moest zien offerde ik mezelf op om mee te gaan. Een tocht door de jungle, over de berg, klimmen en klauteren. Ik ben onderweg ongeveer zes keer dood gegaan. Het zweet liep overal. Een bizarre tocht maar achteraf ontzettend leuk! We konden maar kort van het strand aan de andere kant van het eiland genieten maar het is toch mooi dat we het gezien hebben. Na de lunch was het tijd om René uit te zwaaien maar gelukkig zien we hem weer met oud en nieuw op Koh Pangang, hoera! We deden het de rest van de dag lekker rustig aan. Nu maar hopen dat Maris zich beter voelt morgen als we weer een dagje op de boot door gaan brengen.