Het hotel is heerlijk. Het weer daarentegen is erg slecht. Het komt met bakken uit de lucht en we hadden een dag gepland met een gids.

De gids, een pittige tante, wist heel goed hoe ze met ons om moest gaan.
Ze had als opdracht om een goed lunch restaurant te zoeken. Zoals wij zijn is alles goed, totdat er een besluit is genomen. Zij sprak dit goed uit en stelde de juiste vragen.
Ook wat betreft het vervoer. Mijn rug speelt nu echt op en ik loop een stuk moeilijker. Zij stelde een taxi voor die de hele dag bij ons zou zijn. Je betaalt ze per uur, maar het maakt het voor vandaag een stuk aangenamer.

De eerste stop die we maken is bij het oudste huis van Kyoto. Helaas mochten we niet naar binnen.
Naast het huis had je een beroemd winkeltje met verschillende soorten oliën. Volgens onze gids kwamen hier alleen mensen die bewust en zeer gezond eten. Dat klonk uiteraard voor ons als muziek in de oren.

Het regende behoorlijk en we waren zeer blij dat we een privé taxi hadden. Onze taxi chauffeur stond al klaar met de paraplu's. Wat een luxe.

Er waren een aantal buitenactiviteiten gepland, niet helemaal geweldig, maar we wilden E toch zien. Zo zijn we in een Zen tuin geweest waar de monniken opgeleid werden. Een speciale tuin zodat ze niet afgeleid werden tijdens hun meditatie. De monniken in opleiding moesten o.a. leren mediteren met open ogen. Een oase van rust. Een tuin met 15 rotsen die eilanden en bergen symboliseerden. Het zand in deze tuin symboliseerde het water. Het getal 15 staat voor perfectie in Japan. Hoe je ook keek in de tuin, je zag elke keer maar 14 stenen. Het gaat in Japan niet om perfectie, maar het streven naar perfectie. Door te streven blijf je leren.

De volgende stop was bij ' The Golden pavilion'. Het was een tempel was opgebouwd uit goud. De 3e etage en de binnenkant was helemaal van goud.
Verhaal:

Vervolgens hadden we voorgesteld om langs een de grootste elektronica winkel te gaan. Wij hadden in Tokio snoerloze oortjes gezien die via bleu tooth werken. Toen hebben we ze niet gekocht. Achteraf toch spijt.
De electronica winkel viel erg tegen. Ze hadden niet wat we zochten.

Gelukkig was het tijd om te lunchen. We hadden onze gids gevraagd om iets leuks te reserveren. Dat had ze gedaan. Heel leuk en heerlijk gegeten bij een soba restaurant. In dit restaurant eet je noedels. Je hebt verschillende soorten. Udo noedels, boekweit noedels en ramen noedels. Het verschil zit hem in de constructie en de smaak.

Na de lunch nam onze gids ons mee naar een museum waar ze een collectie van sieraden hebben die ze netsuke noemen. Zo'n sieraad hangen ze aan de band van hun kimono. Dit is sieraad is zeer belangrijk, omdat dot het enige sieraad is die een Japanse vrouw draagt. En een sieraad in hun haar, that's all!!
Indrukwekkend. Dit was een uitgebreide collectie en er schijnt nog veel meer te zijn. Als je een netsuke van dichtbij bekijkt, dit met een vergrootglas, dan zie je hoe mooi en hoe precies dit gemaakt is. De waarde van een netsuke wordt bepaald door: materiaal: ivoor, mag niet meer gebruikt worden, de bekendheid van de artiest en als laatste de tijd die een artiest aan een sieraad werkt.

Na het zien van deze sieraden wilden we, op ons verzoek, naar een echte winkel waar ze kimono's verkochten.
We wilden voor Aranea een echte meenemen.

Op weg stelde onze gids voor om door het geisha district te rijden. We zouden dan weliswaar niet een echte geisha tegenkomen, maar je weet maar nooit. Vroeger waren de geisha's meisjes van hele arme ouders. Deze ouders verkochten hun dochter om hun schulden te betalen. Hele trieste verhalen, zo vertelde onze gids. Tegenwoordig moet je om geisha te worden, opgeleid worden. Een intensief traject die begint op 15 jarig leeftijd en eindigt met 20 jaar. Deze meisjes doen geen middelbare school of universiteit. Wanneer ze stoppen op een bepaalde leeftijd hebben ze niet een echte opleiding.
Een oudere volleerde geisha kan heel goed verdienen. In de beginjaren wordt al het geld dat ze verdienen afgegeven aan hun host moeder.
Een jongen geisha mag en moet veel kleur gebruiken in haren en kimono.
Een volleerde is heel sober. In Kyoto zijn er tot op vandaag nog 300 actief.
Oh,ja alles wordt zelfs nu in deze tijd nog zoals in de 17e eeuw gedaan. Regels, regels etc. Een echte geisha heeft 24 uur een kimono aan en haar haar moet altijd hetzelfde blijven zitten. Omdat elke dag naar de kapper gaan te duur is, mogen de volleerde geisha's een pruik gebruiken. Ze slapen dan ook op een speciale kussen.

Tijdens onze rit spotte opeens onze gids een echte geisha op straat. Wij er snel achteraan, maar ze was al weer naar binnen.

S'avonds in ons hotel kwam een geisha optreden en kon ik met haar op de foto. Jurriaan en Marissa vonden Netflix belangrijker en hebben haar niet gezien. Jammer!

Na ons geisha avontuur nam onze gids ons mee naar een grote warenhuis. Viel een beetje tegen. Die kimono's zijn echt heel duur. Is wel een dingetje van mij; om onze gids niet het gevoel te geven dat we voor niets hier naar toe waren gegaan, heb ik een kimono gepast. Frusterend, te klein dus. Moet nu echt weer wat kilo's eraf halen.

Ook het warenhuis avontuur was voorbij en we besloten om ons naar het hotel te laten brengen. Even rust.
S'avonds zouden we lekker eten in het hotel. Heerlijk Italiaans. We zijn wel even klaar met het Japans eten.

Morgen kunnen we een beetje langer slapen. We hebben nog een aantal bezichtigen op ons programma staan, die we rustig gaan doen.

Morgen naar Nara, de officiële eerste hoofdstad van Japan.