Takayama in de ochtend en de middag het stadje Furukawa.

Vroeg uit de veren. Dat was het motto voor deze dag.
Niet helemaal fijn. Ik had heel slecht geslapen. Het bed heel hard. Wat word ik geconfronteerd met mijn bekken. Hel lopen gaat ook al niet echt van harte. Toch mag dat de pret niet deren.

7.30 uur ontbijt. Het ontbijt bestond uit half Japans eten en half westers eten.
De kamers zijn klein. Badkamer is echt piepklein. 1 1/2 bij 1 1/2.

Volgens schema, gingen we op weg om fietsen te huren. De manier om alles te zien.
Op het programma stond de groente en fruitmarkt. Een aanrader volgens de reisformulieren. Grappig hoe verschillend een perceptie kan zijn van iedereen.
Het marktje was klein. Een paar kraampjes die bemand werden door oude vrouwtjes.

Er was nog een andere markt aan de andere kant van het stadje.
Die kwamen we tegen tijdens onze fietstour. Iets groter, toch deze in onze beleving ook niet echt veel voor.

De kleine markt stond voor het Takayama Jinya.
Takayama Jinva was het buiten kantoor van de Edo Bakufu, gouverneur, van 1692-1868.
Het enige bestaand gouverneurs gebouw vanJapan.
Zeker de moeite waard om te zien. Je zag allerlei vertrekken, van werk vertrekken tot keuken tot verhoorkamer en de nodige rustkamers. Alles vloeren belegd met sisal. Wanneer je veel van dit spul op 1 oppervlakte bij elkaar hebt ruikt het niet fijn. Alvin is er zelfs allergisch voor en begint al te snuiven.

Even een koffie stop en ja hoor, mijn broek was gescheurd.
Balen!! Een nieuwe broek. Ik had al het gevoel dat het niet goed ging.
Toch even terug naar het hotel. Marissa probeerde mij op te beuren door te zeggen dat je het gat niet zag vanaf de achterkant.

Andere broek aan en verder op de fiets naar de Takayama Festival Floats.
Indrukwekkend en heel veel pracht en praal. 2 x per jaar hebben ze een festival.
De Floats die we zagen deden op 1 na, allemaal mee in de parade.

Vervolgens hebben we een aantal tempels bezocht. Indrukwekkend.
Er zijn zoveel tempels dat je 2 dagen nodig hebt om alles goed te zien.

Daarna tijd voor lunch. Heerlijk noedelsoep met groenten in echt klein Japans restaurant. Arenea dit is echt voor jou.

Benieuwd hoe de wc was? De eerste keer dat ik een soort van bak tegenkwam, net zoals ze hebben in Frankrijk.
Ik ben dus niet gegaan. In elke Westerse wc hebben ze een beschrijving hangen hoe je
niet moet zitten op de wc. Dus niet omgekeerd op de bril op je hurken gaan staan. Maar voor ons Westerse mensen hebben ze geen beschrijving hoe je moet plassen op zo’n bak.

Na de lunch hebben we een taxi genomen om naar het stadje Furukawa te gaan. Dit zou je niet moeten missen.
Wat een tegenvaller.

Allereerst hadden we een vreemde taxi chauffeur.
Hij wist niet goed de weg. Verstaan doen ze je al helemaal niet. Alvin is heel slim. Hij heeft een Engelse kaart en een Japanse kaart van de omgeving gepakt en waneer hij duidelijk moet maken waar we naar toe willen, laat hij de Japanse route kaart zien en elke taxi chauffeur begrijpt hem. Althans de meesten dus.

Overigens met handen en voeten begrijpen de Nederlanders de Japanezen ook en is dit omgekeerd ook het geval.

Het stadje Furukawa wa helemaal uitgestorven. Hadden ze hier ook siësta?
Er stond niets in de beschrijving. Even rondgelopen, nog even een handen en voeten gesprek met een oud dametje en snel in de taxi terug naar Takayama.

Er waren absoluut twee dingen die geweldig waren in het dorpje Furukawa,
namelijk waanzinnige grote kappers en WiFi. :)

Terug in Takayama hadden we dorst gekregen. Op naar een café met WiFi zodat we onze
Social Media even konden updaten. Gezellig iets te drinken en tijdens ons samenzijn kon Jurriaan ons vertellen dat hij was toegelaten voor Farmacie. Joepie, helemaal blij.

Na 1 1/2 uur heerlijk gerust te hebben van het gewoon niets doen, even een paar boodschappen en terug naar het hotel.
In het hotel wilde ik graag met Marissa naar het Japanse badhuis, maar nee hoor,
geen blote billen show voor Marissa. Ik ben wel geweest en heb heerlijk gebadderd.

S'avonds heerlijk eten bij een Frans restaurant Le Midi. Ja, Frans. We waren een beetje klaar
met Japans eten en wilden iets anders. Dat hebben we geweten. Één van de vlees specialiteiten is het Hida vlees. Jurriaan wist exact een beschrijving te geven over de eigenaar van het restaurant en hoe hij dit vlees hier naar toe heeft gehaald.

Maar toen wij de kaart kregen schrokken we van de prijzen. Voor 150 gram filet steak betaal je 65 euro. Je kan je voorstellen dat er nog veel duurdere vlees gerechten waren.
Onder aan de kaart bood het restaurant zijn verontschuldiging aan dat het zo duur was. Waarom vraag je het dan? Reactie van een nuchtere Hollander.

Wanneer je iets te duur is wil je dit toch rechtvaardigen? Mijn moeder deed dit vroeger door te zeggen dat kleding in de uitverkoop was. ( sorry mama, maar jouw voorbeeld kwam naar boven. Haha) In mijn geval deed ik het nu omdat onze Jur toegelaten was voor zijn studie. Dat
moet toch gevierd worden? Ja, toch!!

Heerlijk gegeten. Wat heb ik geleerd? Ga in het land waar je bent eten wat de pot schaft anders betaal je de hoofdprijs.

Lekker slapen. Morgen hebben we een eigen auto en gaan we meerdere dorpen bezoeken en zal het eindstation Kanazawa. Hotel Resol Trinity.