Reis Japan 12-07-2016 t/m 29-07-2016


We zijn nu een week onderweg en zijn nu aan elkaar gewend. Ik weer niet hoe dit is met andere gezinnen, maar wij hebben altijd een aantal dagen nodig om aan elkaar te wennen.
zelf heb ik een paar dagen nodig om tot rust te komen. Alvin heeft daar minder moeite mee.
Om jaloers op te worden.

De auto moest gehaald worden en de beide mannen zouden dit doen terwijl de dames rustig mochten wachten in de lobby van het hotel. Wat een luxe.
De temperatuur is erg hoog en dus heel warm.

Shirakawa-go
Een klein pittoresk dorpje. In dit dorp hebben we 2 huizen bezocht.
Beide van een rijke familie. Kenmerkend voor al deze huizen is de bouwconstructie.
De opbouw van de huizen zijn van hout en alles werd samenbonden met touw. Er kwam geen spijker of schroef aan te pas. Pas veel later werd dit gedaan.
De daken zijn van riet. Een erg intensief proces.

Gokayama Washi no Sato - papiermakerij

Toen we aankwamen leek het ook hier weer uitgestorven.
Alvin besloot in een winkel te vragen waar ze papier maakten.
Wat een geluk. We mochten het proces zien.
Als je dat gezien hebt is je gedachte over papier veranderd.
Althans die van ons.
Op de foto's zie je hoe het proces gaat. Dit was het begin en zover om te drogen.

Tijd voor de lunch

Heerlijk noedelsoep met groenten gegeten. Super gezond en voedzaam.

Daarna naar 'The Gassho-Zukuri Village of Ainokura.

Opnieuw een klein dorpje met kleine huisjes met rieten daken.

Kenmerken voor dit hele gebied is:
Zijde
Papier
Rijst
Kalium nitraat onderdeel van buskruit

Op weg er naar toe liet Alvin een school meisje oversteken. Het meisje boog naar Alvin voordat ze opstond en toen ze overgestoken was draaide ze zich om nogmaals nog dieper te buigen voor Alvin. Zo beleefd!!

In het dorpje bezochten we een museum waarin ze de geschiedenis van het dorp lieten zien en ook hun gewoontes. Een oude vrouw zat achter een loket om kaartjes te verkopen. Volgens mij waren wij de enigen die bij haar geweest waren want ze was heel blij met ons bezoek. Ze liet Jurriaan van alles zien en ging een aantal traditionele muziek instrumenten aan hem voordoen terwijl ze voor hem zong. Heel lief.

Na afloop in de auto gestapt om naar ons hotel te gaan.

tcc

17 chapters

16 Apr 2020

Met eigen auto naar Takayama-Shirakawa-go-Kanzawa

July 20, 2016

|

Kanazawa hotel resol Trinity


We zijn nu een week onderweg en zijn nu aan elkaar gewend. Ik weer niet hoe dit is met andere gezinnen, maar wij hebben altijd een aantal dagen nodig om aan elkaar te wennen.
zelf heb ik een paar dagen nodig om tot rust te komen. Alvin heeft daar minder moeite mee.
Om jaloers op te worden.

De auto moest gehaald worden en de beide mannen zouden dit doen terwijl de dames rustig mochten wachten in de lobby van het hotel. Wat een luxe.
De temperatuur is erg hoog en dus heel warm.

Shirakawa-go
Een klein pittoresk dorpje. In dit dorp hebben we 2 huizen bezocht.
Beide van een rijke familie. Kenmerkend voor al deze huizen is de bouwconstructie.
De opbouw van de huizen zijn van hout en alles werd samenbonden met touw. Er kwam geen spijker of schroef aan te pas. Pas veel later werd dit gedaan.
De daken zijn van riet. Een erg intensief proces.

Gokayama Washi no Sato - papiermakerij

Toen we aankwamen leek het ook hier weer uitgestorven.
Alvin besloot in een winkel te vragen waar ze papier maakten.
Wat een geluk. We mochten het proces zien.
Als je dat gezien hebt is je gedachte over papier veranderd.
Althans die van ons.
Op de foto's zie je hoe het proces gaat. Dit was het begin en zover om te drogen.

Tijd voor de lunch

Heerlijk noedelsoep met groenten gegeten. Super gezond en voedzaam.

Daarna naar 'The Gassho-Zukuri Village of Ainokura.

Opnieuw een klein dorpje met kleine huisjes met rieten daken.

Kenmerken voor dit hele gebied is:
Zijde
Papier
Rijst
Kalium nitraat onderdeel van buskruit

Op weg er naar toe liet Alvin een school meisje oversteken. Het meisje boog naar Alvin voordat ze opstond en toen ze overgestoken was draaide ze zich om nogmaals nog dieper te buigen voor Alvin. Zo beleefd!!

In het dorpje bezochten we een museum waarin ze de geschiedenis van het dorp lieten zien en ook hun gewoontes. Een oude vrouw zat achter een loket om kaartjes te verkopen. Volgens mij waren wij de enigen die bij haar geweest waren want ze was heel blij met ons bezoek. Ze liet Jurriaan van alles zien en ging een aantal traditionele muziek instrumenten aan hem voordoen terwijl ze voor hem zong. Heel lief.

Na afloop in de auto gestapt om naar ons hotel te gaan.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.