Vanochtend ging het opstaan een beetje moeilijk. De anderen hebben er niet zoveel last van, alhoewel Marissa wel moe begint te worden. Wanneer je veel wilt zien van Japan zul je veel moeten reizen en dat is soms vermoeiend. Afijn, ik mocht een half uurtje langer slapen.

Vandaag gingen we met de bus de stad verkennen. De buskaarten had Alvin vooraf geregeld. Niet duur. Voor een hele dag betaalde je per kaart 5 euro. Dus de familie Ham ging voor het eerste in hun leven met de bus.
Hoe grappig!! Zeker als ik schrijf dat het heel anders verloopt dan gepland, maar dat voor later.

Het eerste wat stond gepland was een Ninja tempel, die achteraf geen echte Ninja tempel was, maar vanwege zijn bouw en vele verborgen trappen en de geheime vluchtroutes werd deze tempel zo genoemd. (let wel, dit is mijn vertaling) Vraag Jurriaan en die kan het je haarfijn vertellen)
We werden rondgeleid door een gids die alleen maar Japans sprak. Gelukkig kregen we een soort handleiding in het Engels.
Ben je als toerist in Japan, verwacht dan niet dat ze enigszins Engels spreken of een poging doen. Dit op een enkeling na. Wel zijn ze super beleefd en komen daardoor ook overal mee weg, zoals wij gemerkt hebben. p.s. niet onaardig bedoeld!!

Daarna gingen we een bezoek brengen aan het 21st Century Museum of Contemporary Art, Kanazawa. Deze lag gelijk aan de overkant van het Kenrokuen Garden, waar we na het bezoek aan het museum naar toe zijn gegaan.
Het museum totaal anders gebouwd, heel modern namelijk, precies tegenovergesteld als de meeste gebouwen in de stad. Het museum heeft zijn deuren geopend in 2004 en heeft geen begin en einde, maar een circulair exterieur en het is ontworpen om vanuit verschillende richtingen te ontdekken. Je had daar bijvoorbeeld een zwembad met een wandelpad onderlangs. Je keek van bovenaf in het zwembad en ja zag mensen lopen, die jou ook konden zien. Heel apart.

Maar voordat we dit museum gingen bezoeken moest er eerst geluncht worden. Het ontbijt namelijk was niet veel bijzonders in dit hotel. Ik merk dit direct aan mijn maag. Wat een verschil met het eten in die kleine dorpjes. Daar was alles vers.

Na het museum gingen we naar Kenrokuen Garden. Deze tuin wordt gezien als één van de drie mooiste tuinen die Japan, naast de Korakuen in Okayama en Kairakuen in Mito, kent. De naam omvat de zes kenmerken van perfectie, namelijk: ruimtelijkheid, afzondering, overvloedig water, gekunsteldheid, brede uitzichten. De tuin werd gebouwd rond de 17e eeuw rond het kasteel als familie tuin. Je zal maar zo'n tuin hebben. Ik denk dan ook gelijk weer aan het onderhoud. Maar je begrijpt dat het lopen geblazen , maar zeker de moeite waard. Zeker als je bedenkt dat we een waterval tegen kwamen, die zijn water vanuit de ene vijver naar de ander vijver geheel natuurlijk pompte. (Ook hier weer voor meer uitleg, vraag Jurriaan)

Vanuit de tuin hebben we een bezoek gebracht aan het gereconstructureerd Kanazawa kasteel. Ishikawa Mon Gate is herbouwd in 1788 en is de oudste onder de kasteel gebouwen. Het is gerecontructureerd in 1990s.

We waren na de eerste rit klaar met de bus. In eerste instantie konden we niet goed de halte vinden. Eerlijk gezegd werd ik daar chagrijnig van, zeker omdat het ook nog eens zo warm was. Na ongeveer 10 minuten kwam de bus.

Net voordat we de bushalte hadden gevonden, maakte Alvin nog een briljante opmerking die ik verkeerd verstond, namelijk;" je wilt toch ook leren om met de bus te rijden"? Waarop ik adrem zei," dus jij gaat in het vervolg op de fiets, op met de metro, of met de bus naar je werk.
Gelukkig werd de stemming snel weer beter. Zeker toen we allemaal gingen voor de taxi. Overigens is de taxi niet echt heel duur, maar zoveel sneller. Beetje verwend wel!!

Na ons bezoek aan de tuin en het kasteel hadden we direct een taxi die ons naar een museum waar ze bladgoud verwerkten. Een heel klein museum waar we snel klaar waren.

In elke dag hoort een pauze te zitten en dus vonden we dat we een koffie verdiend hadden bij Starbucks. Jurriaan wist gelijk een taxi te pakken te krijgen en wilde dit ook even kwijt. Lekker een frapochino gedronken. Na afloop konden Marissa en ik het niet laten om even een paar winkels van binnen te zien.

We wisten nog niet wat we wilden voor avondeten. Alvin had zeer veel moeite om een goed restaurant te vinden. Gisteravond hadden we een slechte ervaring. De plek fantastisch, maar de bediening en het eten slecht. Vanavond wilden we dat risico niet lopen, maar we hadden ook niets speciaal op ons programma staan. We zijn terecht gekomen bij een Kantonees cafetaria, zo bleek. Niet echt heel lekker. Maar de familie laat zich niet direct uit het veld slaan en zo hebben we deze dagen in Kanazawa toch nog goed weten af te sluiten bij de Italiaan in het hotel. Dat we daar nou niet direct naar toe waren gegaan.

Ik moet nu afsluiten. Het is 21.31 uur en morgen gaat de reis verder naar Hiroshima. Een treinrit van 4 1/2 uur.