Aankomst Tokio

Dag 1 Tokio

De vliegreis was erg goed. Wel iets turbulentie, maar dat viel erg mee.
Alvin en ik hebben ongeveer 5 uur geslapen. Jurriaan heeft helemaal niet geslapen, Marissa een uurtje. Dat beloofd wat. De taxi chauffeur staat al te wachten. We dachten gelijk de tickets van de trein te kunnen regelen. Helaas de chauffeur had een tijdsplanning en daar paste het regelen van de tickets niet in. Dus luisteren en in de taxi. Na ongeveer een uur komen we aan bij AN intercontinental Tokio. Een erg mooi hotel. Gelukkig is er de kamer van de kinderen klaar. We kunnen douchen.

Na de douche besluiten we om te gaan lunchen in het hotel. Ervaring leert dat we na zo'n reis eerst moeten eten om vervolgens op stap te gaan. Anders wordt het echt ruzie. Het eten is goed. Uiteraard nog geheel in de Westerse stijl: cheeseburger zonder kaas voor Marissa,

Alvin een zalmburger en Jurriaan en ik een ceasar salade met, het kan niet anders, een schaaltje friet.

Afijn, buiken vol en nu met een taxi naar, Ometesanda - Tokio's Champs Elysees en Harajuku- the best of Japan's street fashion.

Bij aankomst toch eerst op zoek naar een koffie tentje. We kwamen terecht bij klein zaakje. Heel ouderwets met draaitafel met twee platenspelers. De we was overigens erg klein. Je moest je benen in je nek leggen. Dit bij wijze van spreken.

Wat opvalt zijn de hoge gebouwen en veel smog en bewolking. Jammer het regent, maar heel warm. Ik schat in ongeveer 27 graden met een hoge vochtigheidsgehalte.

Overigens fantastische zaken op de Champs Elysees. Zaken zoals Dior, Burbery etc. Harajuku was erg druk. In Dubai zie je de Arabieren in witte tuneu, in Japan lopen ze allemaal met een paraplu. Wat een drukte. De winkels hadden echter wel 'street fashion' wat dat ook mag betekenen. Niet de kleding die ik mooi vind. Marissa nam me nog wel mee in een winkel, maar in mijn beleving was het niet.'

Er moest vandaag nog wel een belangrijke taak worden volbracht, namelijk de treintickets vastleggen en plaatsen van te voren reserveren. Op zich is dat een hele kunst. Je moet je voorstellen, allemaal erg moe, twee haantjes, vrouw in de overgang met opvliegers en een puberende dochter van 13 jaar, samen bovenstaande project moeten voldoen. Mijn advies, NIET DOEN!!!

Toch is het ons gelukt, welliswaar met de nodige......... (Vul zelf maar in)

Wanneer je net aankomt op het station en je reist nooit met de metro is het een chaos. Althans voor mij was het een chaos. Gelukkig heb ik zeer intelligente kinderen en een eigewijze intelligente man. Wat wel anders nu, hij durft nu te vragen wanneer hij het niet weet. Ondanks en tot grote ergenis van zijn zoon die het gewoon weet. Het zal wel wennen zijn allemaal, dat loslaten bedoel ik.

Voor degene die echt geintereseerd is.
Het proces:
Koop een suica ov kaart. Zorg dat je je pincode weet van je creditcard!
Check altijd vooraf of de automaat jouw kaart accepteert. Scheelt een hoop ergernis.
Zorg voor voldoende cash geld. Gelukkg hadden we die.
Check of je de juiste plek hebt om de treinkaarten te regelen. De mensen spreken zo slecht Engels, ze sturen je overal en nergens naar toe. Wil stonden 45 minuten in de rij. Eindelijk aan de beurt, bleek het niet de juiste plek te zijn. Gelukkig kwam het daarna goed en na nog eens 1 1/2 uur hadden we wat we moesten hebben. Terug naar het hotel, met de metro.

Wat zijn wij beleefd. Met z'n vieren op een rij in de metro. Komen er 2 oudere dames de metro in. Ik sis Jurriaan toe dat hij op moet staan. Wat een fout blijkbaar van mij. Ze bleef staan en het leek of ze zich beledigd voelde. Hetzelfde gebeurde ook toen Alvin wilde opstaan voor een oudere vrouw. ' raar!!' Gelukkig daarna snel in het hotel. Even rusten en daarna sushi eten.

Dat is wel even iets anders. LEKKER!!! Heerlijk gegeten en de dag liefdevol afgesloten met een face-time gesprek met mijn oudste. Fijn om haar te horen.

Morgen gaat een gids ons Tokio laten zien. Ik ben benieuwd.