We moesten heel vroeg wakker worden om de ceremonie van 6.00 uur mee te maken.

Ik kan niet zeggen dat ik de nacht geweldig heb geslapen. Op de grond slapen op een matje ondanks dat Alvin er voor mij extra kussens onder had gelegd, was niet echt een aanrader. De kinderen hadden iets beter geslapen, maar ook Alvin werd stijf wakker.

Overigens mochten wij niet badderen in de ochtend. Dat schijnt iets te maken hebben met hun geloof. Toch wel tanden gepoetst.

En wist je wanneer je naar het toilet gaat er altijd slippers klaar staan die je aan moet doen? Wanneer je klaar bent met je weet wel, dan zet je ze netjes terug. De eerste keer vergat ik ze uit te doen en pareerde ik gewoon door de kamer. Niet goed dus.

Het gevoel dat je je niet gewassen hebt, was voor ons niet echt geweldig. Althans voor Alvin en mij. Jurriaan heeft daar blijkbaar helemaal geen probleem mee.

Toch mocht dit de pret niet deren, zoals ze zeggen en wij dus om 6.00 uur naar de ceremonie. Indrukwekkend en lang. 1 ½ uur stil zitten en je niet verroeren. Ik ben bewust niet naast Marissa gaan zitten, want die zou op een bepaald moment de beweging in gaan zetten. Ze heeft inderdaad twee keer Alvin aangetikt met de vraag, hoe lang nog!

Zowel Jurriaan als Marissa hebben het goed volgehouden, heel knap. Zeker als je bedenkt dat ik ze niet mee naar de kerk krijg die maar 1 uur duurt.

Na de ceremonie kregen we om 8.00 uur ontbijt. Uiteraard weer rijst en miso soep en nog allerlei andere dingen.
Na het ontbijt inpakken en wegwezen.

We wilden nog een aantal dingen zien. Er waren een aantal tempels en bidplaatsen die belangrijk zijn in dit gebied. En aangezien Koyasan een heilige pelgrimsplaats is, mochten we dit niet missen.

De eerste tempel was Kongobuji tempel. Van de hele wereld is dit de hoofdtempel van de Shingon secte van het Boeddhisme.

Wij dachten dat we geen wifi zouden hebben. Tot mijn stomme verbazing hadden wifi in het klooster, maar ook bij bijna alle tempels. En wat is het spel wat nu het meest wordt gespeeld. Pokemon. Jullie raden het al. Zodra er wifi was, hadden Jurriaan en Marissa hun telefoon in de aanslag en waren ze aan het Pokemons vangen. Geen aandacht echt voor de tempel.

Toch wilden Alvin en ik ze wel zien en zo hebben we het rondje gemaakt. Het geluk wilde dat bijna alles in een soort van groot complex was. Dus dat was lekker makkelijk. Er was één die niet daar stond en daarvoor moesten we wel even lopen. Te ver, dus snel een taxi gepakt en daar naar toe.

Alvin vroeg de chauffeur om over 15 minuten terug te komen. Dit begreep deze, achteraf, gelukkig niet. Wat bleek, Diamon, de naam van het ornament, was een hele grote boog met boeddha’s en het kostte ons letterlijk niet meer dan 5 minuten om dit te zien.

Geen taxi te bekennen en dus zijn wij naar beneden gelopen. Onderweg nog even naar de supermarkt, tot grote ergernis van Jurriaan.

Aan het einde van deze tour hebben we onze audio’s ingeleverd en zijn snel naar het station gegaan om de kabeltrein te halen.

Vervolgens op weg naar Kyoto. Spannend. Wat een groot station en wat was het druk. Een taxi genomen naar ons hotel en we waren op plaats van bestemming.

De laatste 3 dagen van ons reis brengen we door in het Hyatt Regency hotel. En na ons avontuur bij de monniken waren wij zeer blij met dit Westers hotel. Heerlijk een lekkere hamburger besteld met friet. Tjonge wat kan dat lekker smaken. (sorry Aranea!)

Na ons smakelijke lunch hebben wij ons opgefrist en zijn verder gegaan met ons programma.

In Kyoto stond één activiteit gepland en dat hebben we keurig gedaan.

Het was een museum met allemaal Boeddha’s. Enorm veel.

Taxi genomen om naar het district te gaan waar veel winkels en restaurants zijn. We hebben enorme food plaza gezien. De markthal is er helemaal niets bij. In Rotterdam heb je geen Zara en H&M en die was er gelukkig wel in Kyoto. Marissa helemaal blij. Nog even met haar gewinkeld. Score: een leuke jas en een t-shirt.

In Kyoto vind je veel kleine straten met restaurants.

Wat is een groot probleem van deze familie? Juist, het kiezen van een restaurant. Zeker een probleem wanneer Alvin mij vraagt om te kiezen. Ik kan geen keuze maken en bij de eerste beste gezellig lampje buiten, ben ik verkocht. Je moet dit niet aan mij overlaten.

Maar na veel geharrewar zijn we terecht gekomen bij een sfeervol Japans restaurant. Heerlijk gegeten en daarna moe maar voldaan naar ons hotel, verheugend op het ontbijt van de volgende morgen.