Villa Manoly in Vientiane is een oude Franse Villa met uitbouwen en bijgebouwen en een redelijk zwembad. Het ligt op zo'n 2 km van het centrum, maar redelijk dicht bij de Mekong. We hebben lang geaarzeld omdat de recenties nogal wisselend waren. Wij zaten in de "nieuwbouw", 10 jaar oud, met uitzicht op het zwembad en in een tamelijk ruime kamer. Het ontbijt was spartaans Frans. De receptionist was verrukt van mijn gitaar en we hebben wat liedjes uitgewisseld, demuziek was veel belangrijker als de check-in.
De eerste avond zijn we naar de Mekong gewandeld, die daar de grens met Thailand vormt. Het uitzicht vanaf de boulevard is teleurstellend. Er ligt een soort moeras van 200 meter breed tussen de boulevard en de rivier, waarschijnlijk omdat het nu het droge seizoen is. We zijn doorgelopen naar het hotel Beau Rivage, wat we als tweede keus hadden geselecteerd, omdat er foto's waren met direct uitzicht op de rivier, vanuit de kamers. Blij dat we daar niet hadden geboekt: het uitzicht was op een vies moeras en er leek niet één kamer bewoond.
Er is niet veel te bleven in Vientiane. Het "grote" nationale museum toonde op de begane grond slecht verlichte, rommelige en vergeelde foto's en posters over de geschiedenis en opgravingen van centraal Laos. De eerste etage was een schreeuwerige lofzang op de communistische heilstaat en haar overwinning op de imperialistische onderdrukkers. Moet je weten dat Laos veruit het armste land is in zuid-oost Azië en pas de laatste 15 jaar wat verdiend aan het toerisme.
Er is ook nog n replica (?) van de Arc de Triomphe op het einde van een brede lange alléé, die bij het presidentieel paleis (2 km verderop) begint.
Heerlijke koffie met lunch en diner aan de boulevard en op de Mekong boulevard zelf.
Voor de toeristen en rijke Laotianen is een gloednieuw uitgaanscentrum gebouwd in het centrum, met iedere avond live muziek, Amerikaanse vecht- en oorlogs-films en voetbal op grote schermen, en met een grote fontein die steeds van kleur verandert. We hebben lekker Japans gegeten. Het duurde wel een half uur voordat ze ons kwamen uitleggen dat de tonijn op was en "of we ook zalm sushi lusten? " De sushi was heerlijk, daar niet van, maar de organisatie belabberd.
Het was overdag erg warm en omdat de grote stopping malls in aanbouw waren en dus nog geen airco hadden, hebben we veel in het zwembad bij het hotel gezwommen. Er was gelukkig wel airco in de kamer!.
foto's: het zwembad van Villa Manoly, Jos voor de triomfboog (Patu Xai) in het centrum, Villa Manoly vanaf de straat, Elly met de hangmat in het airco koffietentje (Sinouk Cafe) aan de Mekong, HET uitgaanscentrum met de fontein (Nam Phou Fountain Park), de 'night-market aan de Mekong (Rimkong Night Market)