De reis van Pakse naar Muang Khong op Dong Khong Island verliep anders als gepland. We kregen heel vroeg in de morgen een telefoontje dat de minivan een half uur eerder zou komen. Na 3 kwartier wachten en grote verwarring over wie ons precies uit bed had gebeld, stopte er een overladen tuk-tuk die ons naar het busstation bracht, 300 meter verderop. Daar werden we in een oude bus geladen; er bleken die dag te veel passagiers voor één mini-van te hebben gereserveerd. Elly verjoeg meteen de reisleider van de voorste bank, omdat ze uitzicht moest hebben, tegen de wagenziekte. Na twee uur werden wij twee, met onze bagage, uit de bus geladen, midden op de grote weg, naast een pick-up truck. We begrepen dat we moesten wachten op de passagiers van een volgende bus, voordat we op het eiland zouden worden afgeleverd. De keuze was om drie kwartier; ofwel in de brandende zon, ofwel onder het ijzeren dakje van de truck te gaan zitten. Ik ben maar wat gitaar gaan spelen in de truck.
Het hotel, met de onuitspreekbare naam Senesothxuen, lag heel mooi aan de Mekong. Groot zwembad en een grote schone kamer met uitzicht op de Mekong en bomen. Weer geluk met de hotel-keuze. Het eten op het terras aan het water was niet erg lekker, we waren natuurlijk al 5 weken verwend, en te duur. Maar toch onder de maat, ook volgens onze maag en darmen wat later op de avond. De dagen daarop zijn we daarom 200 meter verderop, ook aan het water, heerlijk gaan dineren. Topkwaliteit, druk en bijna tè goedkoop.
Een dag zijn we met een boot naar de andere grote eilanden, Don Kong en Don Det, gevaren, waar de watervallen in de Mekong liggen. Een heerlijk tochtje van 2 uur heen en 2 uur terug in een fatsoenlijke boot. Er ligt over de twee eilanden een Frans spoorlijntje en een brug waarover boten en militairen, en later, koffie en opium, om de watervallen heen werden vervoerd. We hebben genoten van de relaxte sfeer op de eilanden. Geen grote hotels of resorts, maar veel back-packer pensions en kleine restaurantjes aan het water. Nog niet echt ontdekt door het massa toerisme.
De dag daarop hebben we een scooter gehuurd om rond het eiland te rijden. De neef van de receptionist kon zijn scooter wel voor een dag missen. We zijn geen toerist tegengekomen, alleen kleine, tamelijk armoedige dorpjes aan de rivier, en prachtig versierde Wats. De tempels lijken hier veel belangrijker dan het eigen huis, misschien zijn tevreden goden de beste garantie voor een betere toekomst? Het was vreselijk warm en we kregen geen verkoeling van het rijden omdat we steeds grote kuilen moesten ontwijken en daardoor maar langzaam konden rijden.
Weer veel in het heerlijke zwembad gelegen. Zelfs de bus met luid kwekkende Italianen kon ons plezier daar niet vergallen. Zij zaten immers vast aan een strak tijdschema. Wij konden dus, bij een verlaten zwembad, genieten van de zonsondergang, twee mojito's en een vroegavond gitaar serenade. Even verderop waren de Italianen bezig met de tafelschikking, de verdeling van het buffet en welke tafel precies aan de beurt was om nog een keer op te scheppen. Lachen!
Op de laatste avond een rondleiding gekregen in het 100 jaar oude Franse landhuis, dat bij het hotel hoorde. De Laotiaanse eigenaresse had 40 jaar geleden in Frankrijk gestudeerd en van de eetzaal een soort museumpje gemaakt met veel oude foto's van de oorspronkelijke bewoners, de Franse militairen, de bouw van de spoorlijn over de twee eilanden en van de boten, die in stukken gezaagd, over die spoorlijn naar de andere kant werden vervoerd en daarna weer in elkaar werden gelast. Daarmee hadden de Fransen twee oorlogsschepen bovenstrooms op de Mekong waardoor ze de handel in koffie en opium (!) volledig konden beheersen. De eigenaresse sprak Frans en was erg enthousiast toen wij lieten merken dat we ons hadden ingelezen in de geschiedenis van Laos en ook een beetje Frans spraken. Haar moeder had de Franse overheersing nog bewust meegemaakt.
Bij de foto's: Elly in de minivan langs de "autoweg", terras van Senesth.... aan de Mekong, zonsopgang boven de Mekong vanuit onze kamer, de boot naar Dong Det, Elly op de spoorbrug bij Dong Det, de watervallen in de Mekong, ons lunchadres op Dong Det, Elly op weg naar de lying Golden Buddha, tanken onderweg met een colafles mengsmering.