Heel vroeg 's ochtends (op donderdag 23 februari) het vliegtuig genomen van Vientiane naar Pakse in het zuiden van Laos. Een propeller vliegtuig van Lao Aviation. De veiligheidscontrole was zeééer ontspannen; bij iedereen piepte het poortje en iedereen mocht gewoon doorlopen. Rustige vlucht, waar ik zonder problemen mijn gitaar als handbagage kon meenemen. Nog n's wat anders als bij Ryanair, Wizzair of onze KLM.
In Pakse zelf is weinig te doen, maar het is wel de toegang naar een van de belangrijkste tempels in zuid-oost Azië, de Vat Phou, de berg van de goden. Ook is het de laatste grote plaats vóór de binnenlandse delta in de Mekong, het gebied van de 4000 eilanden. Wederom was het geluk met ons, we hadden een mooi stadshotel, met zwembad, grote kamer met balkon en een schoon ontbijt restaurant. Het alternatief (het Champasak Palace hotel), een enorm hotel, 50 meter verderop, was wederom in Chinese handen. Grote eetzalen met een lopend buffet en luidruchtige karaoke en heel veel Chinezen. Dat was pas een treurige vrolijkheid. 'S avonds gegeten bij een Italiaan, die heerlijke spaghetti en pizza's maakte. Hij ging helemaal uit zijn dak toen we huisgemaakte limoncello als digestieve bestelden; wij hadden tenminste begrepen hoe het leven in elkaar zat.
De Vat Phou is een uitgebreid tempelcomplex in Champasak, 30 km ten zuiden van Pakse. In de vorige eeuw al benoemd tot Unesco wereld-erfgoed, maar vanaf 2003 echt voor toeristen toegankelijk gemaakt met een museum, elektrische busjes om iedereen naar de voet van de berg te brengen en met de gebruikelijke eet-, souvenir- en kleding-kraampjes. De oprijlaan naar de tempel en de vele, steile trappen met hoge treden, zijn zeer indrukwekkend. Naar beneden hebben we voor een groot deel achterstevoren over de steile trappen moeten afleggen. Overal worden nog opgravingen gedaan en muren en tempels gerestaureerd. Er komt ook veel belangrijk bezoek; twee dagen voor ons was Mathilde, de koningin van België geweest. Toen wij er waren reed een hele colonne van politie auto's en geblindeerde busjes met grote mannen, strak in het pak met stropdas, naar het eerste niveau van tempel. Het was die dag om 10 uur al ver boven de 30 graden! We konden niet zien welke hoogwaardigheids-bekleder(s) de "Berg van de Goden" met een bliksembezoek kwamen vereren. We hebben wat bloemen en wierook geofferd om de goden en Buddha gunstig te stemmen. Het museum is prachtig. Heldere uitleg over de geschiedenis, de lopende opgravingen en met de mooiste beelden en stenen uit de tempels. We hebben met een jonge enthousiaste Franse archeologe gesproken die duidelijk de leiding had. Elly had op de heenreis naar de tempel, in een flits, een bord gezien van een "Riverside" resort. Daar hebben we natuurlijk, op de terugreis, heerlijk aan de Mekong geluncht. Super-de-luxe, geweldig eten en een weergaloos uitzicht. Moet toch haar intuïtie zijn, waarmee ze feilloos dit soort plekken weet te vinden.
Het was zeer warm, zodat we wederom veel in het zwembad hebben gelegen, in airco koffietentjes hebben gezeten en later op de avond onder de ventilator hebben gegeten met een koud biertje onder handbereik.
Foto's: op naar de Vat Phou, bloemen en wierook voor de Buddha, Elly op de toegangslaan naar de berg, Vat Phou Buddha, de trappen, Elly op de top van de berg, Athena hotel zwembad, Riverside resort uitzicht op de Mekong, Riverside, de lunch in de tuin van Riverside.