Filipijnen & Maleisië

Inmiddels hebben wij de Filipijnen alweer verlaten. Met pijn in mijn hart zijn we het vliegtuig ingestapt naar Maleisie. Maandag avond zijn wij aangekomen in Kuala Lumpur, hier ga ik meer over vertellen in mijn volgende blog. Voor nu eerst ons avontuur op Palawan en Boracay!

Toen we aankwamen op Palawan was er net een storm

j b

15 chapters

Merry christmas and a happy new year!

January 03, 2018

|

Palawan, Filipijnen

Inmiddels hebben wij de Filipijnen alweer verlaten. Met pijn in mijn hart zijn we het vliegtuig ingestapt naar Maleisie. Maandag avond zijn wij aangekomen in Kuala Lumpur, hier ga ik meer over vertellen in mijn volgende blog. Voor nu eerst ons avontuur op Palawan en Boracay!

Toen we aankwamen op Palawan was er net een storm

overgekomen. Gelukkig hebben wij hier maar 1 dag regen van gehad. Wij zijn na een overnachting in Puerto Princesa doorgegaan naar Sabang.
Sabang is een heel klein plaatsje zonder elektriciteit. Ze hebben een aantal generatoren, dus een aantal uur per dag heb je stroom. Heel fijn, kan ik lekker mijn telefoon opladen, stel je toch eens voor dat die leeg raakt! Warm water doen ze trouwens ook niet aan daar (al kan ik me sowieso bijna niet meer herinneren hoe een echt warme douche aanvoelt, aangezien er bijna nooit warm water is bij een douche) Maar goed wij hebben niets te klagen. Het strand ligt op 5 minuten lopen van ons hostel vandaan en er zijn ook watervallen. Vol goede moed gaan wij de wandeling naar de watervallen aan. Die blijken gesloten te zijn, aangezien de zee te hoog staat. Jammer maar helaas, dan maar een café aan het strand opzoeken en werken aan de ontspanning. Boekje in mijn ene hand, biertje in mijn andere hand, uitzicht op zee (en uitzicht op Nienke natuurlijk). Prima dagje

zo.
De volgende dag naar de Underground river. Staat op de Unesco lijst, dus dit willen wij natuurlijk wel even zien. Het water staat alleen nog zo hoog dat we niet met de boot kunnen gaan. We 'moeten' hiken. Het was een geweldige tocht van iets meer dan een uur, midden door de jungle. Even hoi gezegd tegen de apen en de varaan. Het leek net of we door een tv show liepen, of ik kan het eigenlijk ook wel beschrijven als de bush in Burgers Zoo. Het was doodstil en we hoorden alleen de geluiden van de natuur en onze eigen voetstappen.
Eenmaal aangekomen bij de underground river gingen we in een bootje de grot in. Het was pik donker en alleen de boot man had een lamp. Hij wees de mooie dingen aan ze vergeleken de vormen van de grotten met groentes, kathedralen en weet ik veel wat nog meer. Een beetje gek, ze probeerde het een beetje leuker te maken ofzo. Was natuurlijk helemaal niet nodig, want het was al mooi genoeg van zichzelf. Daarna weer terug lopen, dit was een beetje minder. Het begon te regenen en de 'paden' die je al niet echt paden kon noemen waren nu ongeveer riviertjes geworden. Ik was zeker blij dat ik dichte schoenen aan had en ik kan nu zeggen dat wij de volle jungle ervaring hebben meegemaakt incl tropische regenbui.

Na Sabang wilde we door naar Port Barton een ander klein plaatsje op Palawan waar weer niets was. Helaas hadden wij niet voldoende contant geld mee. Er is geen bank in Sabang en ook niet in Port Barton. Dus we gingen maar meteen door naar El Nido. Nu klinkt het net alsof dat een straf is, nou dat is het zeker niet. Na een busreis van een aantal uur. Ik geloof 5? Kwamen wij aan. We hadden een hosteltje geboekt die echt mega goedkoop was. Het was ook geen peso meer waard geweest. Het was vies en stonk en er zat schimmel aan de muur. Echt een probleem was het niet, we slapen er alleen en de locatie was wel top. We hebben er 2 nachten geslapen, omdat we daarna pas naar ons hostel konden die we geboekt hadden voor kerstmis.
El Nido was eigenlijk de eerste plek waar wij andere toeristen tegen kwamen. Er waren buitenlanders die leuke gezellige tentjes zijn gestart. Je weet wel, met zitzakken en mooi houten tafels. De rest van El Nido is zeker zo Filipijns als het maar kan. Als het regent stinkt het er en het is en blijft de Filipijnen, voor de mooie plekken moet je de zee op, de eilanden zien.
Om een beetje een idee te geven hoe mooi de zee en de eilanden bij El Nido zijn. In 2011 hebben ze er Expeditie Robinson opgenomen. Mooi dus!
Ons doel was een beetje om te gaan eiland hoppen en een route te vinden zonder al te veel toeristen. Wij kozen dus voor de kajaktocht. We waren maar met een groepje van 6 mensen. Ze namen de kajakken mee op de boot en dan konden we tussendoor stukjes zelf varen. De zee was nogal heftig dus het merendeel zaten we in de boot. Ook zeker net zo mooi! We hebben bbq gehad op een onbewoond eiland en ik denk dat de foto's voor zich spreken en ik hier zeker niet te veel woorden vuil aan ga maken.

Inmiddels was het al kerstavond. We zaten nu in een super leuk hostel met erg gezellige kamergenoten. Ons hostel gaf, hoe Filipijns, een gratis diner aan alle hostel gasten met spelletjes en een aansluitend feest. Ons eerste feest met toeristen in de Filipijnen, helemaal geslaagd wij hebben kerst zeker goed ingeluid dit jaar. Of wij ook echt kerstgevoel hadden? Nee hier was het echt veel te warm voor.
Eerste kerstdag zijn we lekker naar het strand geweest. We zijn wezen ziplinen en hebben vooral helemaal niets nuttigs gedaan. Al moet ik zeggen dat het vrij nuttig voelt om te genieten van dit paradijsje.
'S avonds waren Nienke en ik zo moe dat we eigenlijk op tijd naar bed wilde gaan. Onze kamergenoten waren het hier niet helemaal mee eens. Klein detail ze zijn Engels. Dusja dan weet je het wel. Zij sleurde ons mee de stad in en wij gingen op z'n Engels maar weer lekker feesten, we zijn immers maar 1x met kerst op de Filipijnen.

Helaas was het toen tijd om het paradijs El Nido te verlaten. Met een kater, of beter gezegd nog een beetje gezellig aangeschoten (sorry mam) de bus in op naar Port Barton. Echt een fijne busreis was het natuurlijk niet in deze toestand, maar uiteindelijk kwamen we aan in het plaatsje dat bestaat uit 2 straten om precies te zijn. Wij hadden zoals gewoonlijk weer niets geboekt en wij liepen het eerste beste tentje binnen wat we zagen. Onze spullen gedropt en het dorp verkennen. Toen zagen we Deep Moon. Een veel te mooi hostel, relaxt, reggae muziekje op, fruit shakes...Wij verblijven zeker weten op de verkeerde plek. Gelukkig hadden ze hier ook nog een slaapplaats vrij voor ons. Wij zijn dus snel terug naar verblijfplaats 1 gegaan. Netjes gezegd dat wij er achter kwamen dat onze vrienden al wat anders voor ons geboekt hadden (op z'n Filipijns een leugentje voor eigen bestwil), snel onze spullen gepakt en op naar het volgende paradijs.
We wilde hier van alles doen. Peddleboarden, watervallen, misschien eiland hoppen. Wij waren zo moe, en de sfeer was zo relaxt dat wij serieus alleen maar met onze dikke billen (van alle Filipijnse frituur) aan het witte strand met palmbomen hebben gelegen. Typisch gevalletje, boekje in de ene hand, fruit shake in de andere hand en uitzicht op zee. We zijn weer helemaal zen en wij zijn klaar voor Boracay!

Of wij echt heel veel zin hadden in Boracay? Nou valt mee. We hadden inmiddels vernomen dat dit het ohh ohh Cherso van de Filipijnen is met meer witte mensen dan Filipijnen. Zoals je al kan raden, niet echt onze type mensen. Maarja, hier hadden ze de beste feesten tijdens oud en nieuw en de stranden moeten er geweldig zijn. Onze Engelse vrienden zouden toevallig naar dit eiland gaan met oud en nieuw, dus dit komt allemaal wel goed aangezien het eiland maar 7 kilometer groot is.
Wij verblijven hier in een lodge met prive kamer, net buiten het centrum. We hadden echt geen zin in een gemeenschappelijke ruimte met allemaal dronken en net wat te gretige mensen als je snapt wat ik bedoel...
We zijn het feestje op gaan zoeken in het Mad Monkey hostel. Voor de mensen die het niet kennen. De meeste toeristische plaatsen in de wereld zijn voorzien van een Mad Monkey. Dit is HET party hostel. 1 van onze Engelse vrienden verbleef daar en wij waren wel weer toe aan een feestje. We kwamen te laat aan. Het feest was al in volle gang en iedereen maar dan ook iedereen was stom dronken. Allemaal mensen die een weekje naar Boracay op vakantie gaan, allemaal Ohh Ohh Cherso mensen. We keken onze ogen uit. Wij waren met zn 3e zeker de enige backpackers. Hoe je dit verschil ziet? Als we ons klaarmaken voor een feestje kijken we niet wat is leuk om aan te doen, maar wat is nog schoon, mijn slippers zijn inmiddels half kapot maar super comfortabel. Deze mensen dragen meer make up dan kleding en hebben een fortuin uitgegeven aan nep wimpers en nep haren. Achja, ieder zijn eigen ding. Wij hebben alsnog plezier gehad. Toen het tijd was om naar huis te gaan liepen wij langs de grootste hotels met de mooiste zwembaden. Oh man, wat zou ik hier graag een duik in willen nemen. Voel je hem al aankomen? Jup, zo gezegd zo gedaan. Wij liepen een hostel binnen, sprongen in het water en hebben even lekker midnight zwem gedaan. Al snel kwam de bewaking natuurlijk en Nienke zei in volle overtuiging: 'Wij verblijven in kamer 207, we moeten morgen heel vroeg weg en wilde toch nog even zwemmen." Of hij het geloofde ik heb geen idee ( waarschijnlijk niet). We moesten in ieder geval het zwembad uit, omdat het 's nachts schoongemaakt werd met chloor. Er zat dus een bak chloor in waar je u tegen zegt. Het was dus niet echt gezond om te zwemmen. We zijn dus maar vertrokken en ons bedje in gegaan.

De volgende dag zijn we het strand gaan bezoeken. Het strand was echt asociaal wit! Hier kan ik best een dagje liggen. We hebben ook op dit eiland weer niets anders uitgevoerd dan genieten van het mooie strand.
Inmiddels was het al oudjaarsdag. Het regende helaas de hele dag, maar genoeg terrasjes om lekker droog te vertoeven. 'S avonds weer het gebruikelijke Boracay recept, lekker eten en een drankje nuttigen. Om 12 uur stonden Nienke en ik met de voetjes in de zee (incl regen) het vuurwerk te bekijken. Het duurde echt 45 min tot een uur. Ongelofelijk mooi! De regen was al lang geen probleem meer want het was nu 2018!!!!
De slechtste timing om gebruik te maken van de boot, de bus en het vliegtuig is op 1 januari, als je net iets te laat je bed in bent gegaan. Natuurlijk is het wel goedkoop dus wij dachten ´s avonds een vent, ´s ochtends een vent! Na een dag reizen zijn wij nu dus aangekomen in Kuala Lumpur. Een totaal andere wereld. Geen chaos, geen overbevolkte stad geen auto´s die constant toeteren. Ik kan hier nu al een heel verhaal over gaan vertellen, maar dat doe ik niet!
Voor nu blaas ik weer een einde aan het verhaaltje, wij ruilen het eiland hoppen even in voor city hoppen!!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.