Plannen zijn er om veranderd te worden

Zondag 10 augustus was het eindelijk zover, we gaan rondreizen in de Filipijnen. Onze backpacks zijn gepakt en wij zijn er helemaal klaar voor! Wij gaan nog even doei zeggen tegen Father Shay en hij zegt nog tegen ons, en ik citeer: “One of the best researches!”Dit wordt vervolgd met: “I have an appointment in Olongapo I will bring you to the bus”. Met onze backpack op de rug, certificaat in onze hand en een warme handdruk, waren wij maar wat trots dat wij dit compliment van hèm hadden gekregen. Wij zijn er helemaal klaar voor, wij kunnen de wereld aan.

Na een busrit van ongeveer 8 uur kwamen wij aan in het koude Baguio. Baguio is de koudste plek in de Filipijnen, dat wil zeggen rond de 20 graden overdag en rond de 14 graden ’s nachts. Dan denk je, niet zeuren wij zitten in de sneeuw Janne! Klopt, ik weet het, maar als je 35 graden, luchtvochtigheid van heb ik jou daar gewend bent, dan is het

toch wel verdomd koud hoor die frisse berglucht! Maar dikke trui aan en wij gaan deze stad eens even bewonderen. Het is de enige plek waar aardbeien groeien en die smaken potverdikkie goed! Ook bloemen staan hier in bloei, raar, want die had ik helemaal niet zo gemist in de Filipijnen, maar ik merkte hier pas dat ik lang geen bloemen meer in bloei had zien staan. Wij zijn het park in gegaan, hebben fietsen gehuurd en zijn lekker met traditionele kleding op de foto geweest. Het was allemaal nog meer triest dan het klinkt, maar wij hadden lol voor 10. Fietsen huren kon voor een uur, je kon dan wel geteld 2 straten door fietsen, want je mocht het terrein niet af HAHA sad story hè!
De volgende dag zijn we vroeg met de bus naar Kabayan gegaan. Dit is een klein drop in de buurt van Baguio, niet toeristisch en zelfs veel Filipijnen hebben er nog nooit van gehoord. Het was een busrit van 3 uur door de bergen. Voor de mensen die mij een beetje kennen, dat is niet perse mijn favoriete bezigheid, rijden door de bergen. Ik was alleen maar mijn best aan het doen om mijn maag inhoud op z’n plek te houden, helaas heb ik dus niet heel veel van de super mooie omgeving kunnen zien. Maar ach, eenmaal aangekomen mocht ik zeker niet klagen, ik leefde nog en het uitzicht was echt geweldig! Ze hebben hier niet alleen rijstterrassen, maar ze verbouwen vooral ook veel groente. Verse groente, wauw, dat klinkt echt als muziek in de oren. Voor het eerst wordt niet alles gefrituurd en de groente is vers,

super lekker en knapperig! Ja pap en mam, zelfs de bloemkool was heerlijk!!!
De plaats was geweldig, super mooi, niet toeristisch en we hadden vernomen dat de hike die je er kon doen heel mooi moest zijn. De dag van aankomst zijn wij een beetje het dropje gaan verkennen. Bij iemand in de achtertuin hadden ze hok met allemaal schedels. Er gaan meerdere verhalen over rond waar ze precies van zijn, hoe oud ze zijn en dergelijke. Maar de conclusie aan het eind van de trip is dat ze ze overal hebben gevonden, 1 echt heel oud was en ze de rest bij elkaar gesprokkeld hebben en ze niet precies de nationaliteiten weten. Dit mag de pret natuurlijk niet drukken. Het blijft een bizar gezicht, zoveel schedels bij iemand in de achtertuin.

Nog even naar een mini museum gegaan dat ging over de mummies. Er zijn in dit dorp allemaal mummies gevonden (Dit was ook de

reden dat wij naar dit dorp wilde gaan). De volgende dag op tijd op voor de hike. We gaan naar de mummies. We moesten de berg beklimmen, dit was een berg van bijna 3 kilometer hoog. Vol door de bushbush en de groente terrassen. Niet naar beneden kijken, als je valt heb je een probleem. Na iets van 1.5 uur waren we aangekomen bij een grote rots. Onze gids had was gedroogde takken bij elkaar gesprokkeld. Voor de deur naar de mummies open mocht, moesten we een vuur maken. Dit is nodig zodat de mummies weten dat wij komen. We moesten ook zachtjes zijn, want anders zouden de mummies boos worden. Ze zeggen dat het ooit is gebeurd dat er kinderen veel kabaal maakte en dat zij na een tijdje alleen maar op de grond konden zitten. Ze konden niet meer praten en bewegen. Ze moesten een zwart varken halen en die offeren voor de mummies. Toch typisch dat die dan zwart moest zijn…. Maar, vanaf dat moment konden de kinderen weer lopen en waren ze weer in staat om naar beneden te gaan. Zonder het vuur zou het zo zijn dat wij ziek kunnen worden, in de zin van veel hoofdpijn krijgen. Het was mooi om te zien met hoeveel respect de locals omgaan met deze mummies.. Terwijl hij het hek en de kisten speciaal voor ons opende bedankte en verontschuldigde hij zijn voorouders voor het verstoren van hun rust. Heel bijzonder om zo dichtbij de mummies te kunnen komen. Je kan hun huid met de tatoeages erop nog zien. Toen alles weer afgesloten was heeft hij het vuur nog wat groter gemaakt. “They will enjoy the fire” zei hij. Voor ons weer tijd om de heftige weg naar beneden aan te gaan. In de middag zijn we naar een vulkaan gegaan. Weer een heel andere vulkaan dan die we de vorige keer hebben gezien. Het was een stuk kleiner en het water erin kookte als een gek. De grond voelde warm en omdat het weer niet toeristisch was, konden we rondlopen wat we wilde. We konden het water voelen en super dichtbij komen. Op de grond ligt een soort van zout achtig iets. Locals komen er vaak om dit op te halen. Ze mengen het met water en dit gebruiken ze als medicijn tegen huidaandoeningen. Het blijkt

goed te werken. Je hoort vaak dat het niet zo lekker ruikt bij een vulkaan, dit kan ik bij deze bevestigen, het rook niet zo lekker inderdaad.

Er zou nog een hotspring in de buurt zijn, hier wilde we natuurlijk nog wel even naar toe. Na weer een wandeling kwamen we aan bij een soort van tuinslang waar warm water uitkwam. Beetje een tegenvaller, we hadden op iets van hier kan ik zwemmen gehoopt. Maarja, het uitzicht was zoals altijd weer adembenemend en natuurwater wat warm is in een relatief koude stad, blijft bijzonder.

Toen moesten we wachten op de bus terug naar Kabayan. Na een tijdje wachten vroeg ik aan onze guide of we niet gewoon een truck konden vragen. Nou, zo gezegd zo gedaan. Wij konden achterop in de laadbak van de truck. Lekker met de voetjes in het zand. Super

illegaal in Nederland, hier de normaalste zaak van de wereld. Hier stonden we dan voor een uur… Uiteindelijk maar boven op de truck gaan zitten. Lekker door de bergen crossen. Al snel werd het donker en konden we vanaf de truck de sterren kijken. Zijn jullie al jaloers…?? Zou ik wel zijn als ik jullie was!

Ons plan was om naar Sagada/Banaue te gaan. Hier heb je nog meer mummies die aan de rotsen hangen en wereld beroemde rijstterrassen. Aangezien dit 6 uur door de bergen rijden zou betekenen. Dan bedoel ik niet lekker highway Frankrijk door de bergen, maar echt bergweggetjes, zag ik dit niet zo zitten. We besloten de berg te gaan beklimmen, wat op de route terug naar Baguio lag. Eenmaal daar, kwamen we er achter dat het niet veilig genoeg was, aangezien er een typhoon over het midden van de Filipijnen kwam. Planning dus weer veranderd! We besloten terug te gaan naar Baguio, daar nog even rond te kijken en dan hopelijk zondag nog de beklimming te doen. We hadden uit eindelijk geen zin om weer terug te gaan en besloten door te gaan naar La Union. Dé surfstad van het eiland Luzon. Hier wilden wij gaan surfen. Ook dit plan veranderde weer. De golven waren wel erg hoog…. Wij kozen voor lekker strand hangen en biertjes drinken en alle sneeuwfoto’s van Nederland bekijken. Hier hebben wij met veel plezier naar gekeken en we denken aan jullie!

Helaas is karma kei hard, inmiddels zijn we net een paar uur geleden aangekomen op Palawan, hier staat alles onder water zeg maar… De typhoon is hier gister geweest en we kunnen lekker stampen in de plassen. We hebben eigenlijk mega geluk, van hij is net voorbij, dus het kan alleen nog maar beter weer worden.
Wat Palawan ons gaat brengen, geen idee. Onze plannen (en het weer) veranderen met het uur, dus wij zijn ook heel benieuwd wat wij gaan doen!