Welcome to Pinatubo

Wauw, wat een tof weekend hebben wij gehad afgelopen weekend. We zijn een vulkaan wezen beklimmen. Dit was niet zomaar een vulkaan, maar een vulkaan die in 1991 voor het laatste uitgebarsten is. Ik kan dus dit keer weer een lesje geschiedenis geven!

Eerst even onze weg naar de vulkaan toe. De vulkaan ligt nogal in de middle of nowhere. Dus we moesten ongeveer 2 uur met de bus en daarna nog 45 min met een tricyle. Ofja.. dat was de bedoeling. Onze tricycle driver wist de weg naar ons guesthouse niet. We reden door het donker over een verlaten weg. Het was ongeveer 21.00 uur. Het duurde maar en het duurde maar. Op een gegeven moment zagen we mensen met hele grote wapens in hun handen. Oh god, waar zijn we beland.. Het leek op een legerbasis en de mensen keken vriendelijk, dus wij gingen er maar vanuit dat we heus wel veilig waren! Onze driver ging ondertussen vragen aan mensen waar wij heen moesten en de man van ons guesthouse belde mij inmiddels al op waar wij bleven. Samen zijn we eruit gekomen en kwamen wij na een rit van iets van anderhalf uur aan bij ons mooie

guesthouse. We hadden een groot huis, een mooie buitenplaats, een bank, een stoel heerlijke bedden en voor Filipijnse begrippen een goede douche! Wij waren helemaal blij.
Snel naar bed want we moesten de volgende dag om half 7 ontbijten en daarna aan onze tocht beginnen.

Er stond om half 7 een heerlijk ontbijtje voor ons klaar en er zou nog een stel met ons mee gaan hiken. Twee mensen kwamen aanlopen en hier ontmoette wij voor het eerst een Nederlandse jongen in de Filipijnen. Hij woont al 3 jaar op Cebu samen met zijn Filipijnse vriendin. Heel raar, want nu kunnen we niet meer roddelen zonder dat iemand ons begrijpt. Eventjes wennen!

We begonnen onze hike met een rit in de jeep. We reden ongeveer anderhalf uur door niemandsland tussen de bergen over een weg dat niet eens een weg was. We reden over keien, kiezels, door rivieren, het was zo mooi! Daarna stond ons 7 kilometer wandelen te wachten. Samen met onze gids liepen wij door rivieren uitgestrekte vlaktes en keken wij tegen mega bergen met dichtbegroeide jungle. Gelukkig was het bewolkt, dat maakte de wandeling een stuk makkelijker. Het was perfect hike weer!:)
Na 7 kilometer lopen bereikte wij de krater. Nog een paar stappen en dan kunnen wij voor de rest van ons leven zeggen dat wij een vulkaan krater hebben gezien. Nou daar was die dan hoor! WAUW, Wat indrukwekkend. Ik krijg gewoon alweer kippenvel als ik terug denk aan dit moment. Het is zo indrukwekkend dat deze vulkaan zoveel heel aangericht vlak voor ik werd geboren. Onze gids was destijds 6 jaar oud en kon ons precies vertellen hoe het ging en hoe het was. De korte samenvatting ervan: hij dacht dat de wereld zou vergaan door alle brokken steen wat uit de lucht kwam vallen. Hij had een jaar in een evacuatie kamp gewoond en hij was niet echt een pretje. Of er veel mensen zijn overleden? Het viel relatief gezien

mee.. De overheid had iedereen gewaarschuwd, dus iedereen had tijd genoeg om weg te komen. Er waren een aantal community's die het niet geloofde en zijn gebleven, helaas zijn zij allemaal overleden.

stukje geschiedenis
Ik heb speciaal voor jullie (en voor mijzelf) een beetje research gedaan op het internet en natuurlijk wat vragen gesteld aan onze gids.

Pinatubo (betekenis van de naam: "Doen groeien") is dus een vulkaan op het eiland Luzon de vulkaan ligt echt in de middle of nowhere.
Tot 1991 was de vulkaan erg rustig. Zo rustig dat veel mensen twijfelde of het wel echt een vulkaan was. Dit kwam doordat de berg bedekt was met dichte bossen waar een aantal duizenden aeta's woonden. Deze mensen zijn hier gekomen, omdat ze kort gezegd vluchtte voor de Spanjaarden, in de tijd dat zij de Filipijnen aan het veroveren waren. Het was een goede plek om te overleven, juist omdat het een dichte jungle is rondom de vulkaan. De grond was vruchtbaar en uitstekend voor landbouw.

De uitbarsting van Pinatubo was de eerste in 500 jaar en een van de grootste en meest explosieve uitbarstingen van de 20e eeuw. De effecten van de uitbarsting waren wereldwijd merkbaar. Dit kwam door de grote hoeveelheden fijn stof die werd rondgeslingerd. De gemiddelde temperatuur op de aarde daalde zon 0.5 graden Celsius en de afbraak van de ozon versnelde aanzienlijk.

Hoe is de vulkaan toch wakker geworden na al die jaren?
op 16 juli 1990 werd het gebied getroffen door een aardbeving 7.8 op de schaal van richter. Ja best een heftige dus... Het epicentrum lag ongeveer 100 kilometer ten noordoosten van Pinatubo. Ze denken dat dit de trigger is geweest dat hij een jaar later is uitgebarsten. Er volgde een periode met meerdere aardschokken en op 2 april 1991 werd de vulkaan wakker en ontstonden en uitbarstingen. De gebieden rondom werden bedenkt met een laag as. Vanaf dit moment werd de vulkaan goed in de gaten gehouden en was het duidelijk dat er een grote uitbarsting op komst was. Ze zijn begonnen met mensen evacueren tot een straal van wel 40 kilometer.

Vanaf 7 juni 1991 ontstonden de eerste uitbarstingen waarbij magma vrijkwam. Er waren meerdere uitbarstingen tot de grote uitbarsting op 14 juni om 13.09 uur. Er ontstond een 21 kilometer hoge eruptie die 3 minuten duurde. Tot overmaat van ramp kwam er ook nog een tyfoon over op 75 kilometer ten noorden van de vulkaan. Je kan je voorstellen dat deze combinatie vreselijk moet zijn geweest. De aswolk bedekte een gebied van ongeveer 125.000 km2!! Onze gids vertelde dat het dagenlang donker is geweest, geen zon niets is te zien.

Dat de vulkaan mega veel schade heeft aangericht is natuurlijk geen verrassing. 2.1 miljoen mensen zijn getroffen. Meer dan 8000 huizen werden compleet vernietigd en nog een 73.000 huizen waren beschadigd. Alles was ontregeld en het heeft miljarden peso's schade opgeleverd.

Er zijn maar weinig mensen teruggekeerd naar hun oude dorpen. Ze zijn verhuisd naar speciale door de overheid georganiseerde gebieden. Dan denk je alles gehad te hebben, maar het water in de krater steeg gemiddeld 1 meter per maand tot september 2001. Men was bang dat de wanden van de krater instabiel zouden worden, dus de overheid besloot om het gecontroleerd te laten leeglopen. Weer moesten duizenden mensen geëvacueerd worden, voor het geval het mis zou gaan en er overstromingen zouden ontstaan. Gelukkig

zijn ze er in geslaagd een kwart van het water weg te laten vloeien en nu is het gelukkig veilig.

Vroeger was het toegestaan om te zwemmen in het water in de krater en je kon een boottochtje doen naar het kookpunt van het water. Het blijkt dat je er ook echt een eitje in kan koken. Om het hoekje schijnt het nog veel mooier te zijn! Of het echt gezond is om in het water te zwemmen... Ik vraag het me af. Vanaf 2013 is het verboden om het water te betreden op wat voor een manier dan ook. Er is een vrouw overleden in het water en dit was het moment voor de overheid om te zeggen, nu is het klaar. Op zich een prima beslissing. Het zicht zou heel anders zijn als er allemaal toeristen zouden zwemmen in het water. Zwemmen zou sowieso heel gevaarlijk zijn. Ze weten niet precies hoe diep het is, maar al 3 meter van de kant af is er een afgrond. Mega temperatuur en hoogte verschillen in het water dus..

Nog een feitje over de vulkaan. Voor de uitbarsting was de vulkaan 1745 meter hoog. Na de uitbarsting is hij ‘nog maar’ 1445 meter hoor. Groot verschil dus! Wat ik aan het begin vertelde, tijdens de eg naar de vulkaan toe, liepen wij tussen de bergen. Al snel kwamen wij er achter dat dit niet echt bergen waren. Het zijn as en lava resten die zijn blijven liggen na de uitbarsting. Ze zijn serieus mega! Inmiddels ook weer helemaal dichtgegroeide jungle op de ‘bergen’.

Wat was het een indrukwekkende ervaring! Zeker één om nooit meer te vergeten! Na de hike zijn we weer terug gegaan naar Olongapo. Zondag zijn we met z’n alle (alle stagiaires en vrijwilligers) wezen surfen bij crystal beach. Natuurlijk herkende onze surfleraren ons nog en we worden steeds beter!

Voor nu wel weer even genoeg informatie denk ik zo. We gaan weer eens even zien wat komende week ons gaat brengen!

Oh bijna vergeten! Nog 1 funfact..
Of ja fun... Vorige week hadden we een heuze slang in huis!!! AAAAHHH vet eng! Ze gingen de aeta's bellen, zodat zij hem konden zoeken en vangen. Zij hebben daar namelijk ervaring mee. Helaas niet voldoende ervaring, tot op heden is Sisco nog niet gevonden:(