Hs 19. (Uitz)waaien in Wellington

Wellington

Na afscheid genomen te hebben van Diana was de volgende dag mijn verkoudheid aan het doorzetten maar ik had afgesproken met Melissa. Zij had nog iemand meegenomen een Schotse man die een beetje nerveus overkwam maar erg vriendelijk. We gingen bij een koffietent zitten (waar anders? #origineel) en hadden leuke en uiteenlopende gesprekken. Ik liep met een snotdoekje over Cuba straat. Echt een hele leuke straat met boetiekjes, vintage winkels, sportwinkels en kleine cafés en restaurants. En ik heb niks gekocht wat mij erg verbaasd want ik zag genoeg leuke dingen maar het past echt niet in mijn rugzak. Er zitten wel veel zwervers op de straten van Wellington. Vervolgens gingen we lunchen in een Fidel Castrol café met een gezellige sfeer. We besloten terug te gaan naar het hostel en ging ik even liggen op bed. Ik werd hier helaas niet veel beter van en omdat het Melissa haar laatste avond was in Nieuw Zeeland besloten we een drankje te doen. De volgende dag hadden we toch nog afgesproken om een allerlaatste koffie samen te drinken in de ochtend. Ondanks dat ik mega lang had uitgeslapen (half 10!) was mijn verkoudheid erger geworden. En werd ik mijn kamer uitgejaagd en moest ik opeens uitchecken en weer om 14:00 inchecken. Ja, sommige hostels werken totaal niet efficiënt en raken in de stress als je drie nachten blijft.

Die dag waaide het ontzettend in Wellington, iets waar Wellington bekend om staat maar het zonnetje scheen vrolijk. Rond 12 uur was ik met Melissa en Greig koffie gaan drinken en na een uur brachten we Melissa naar de bus om afscheid te nemen. Aangezien Greig niemand verder kent in Wellingon besloot ik met hem naar het strand te gaan. Ik schreef al eerder over hoe schattig Wellington is en de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Het is groot maar wel overzichtelijk en de stad ligt als een halve cirkel om de haven van Wellington heen. Een leuk haventje en de gebouwen zien er mooi en onderhouden uit. Maar alle gebouwen zien er onderhouden uit in Nieuw Zeeland en ook de huisjes in Wellington liggen net als

Queentown op de heuvels. Ik baalde wel heel erg dat ik me zo belabberd voelde want ik wilde nog een keer in het Te Papa museum lopen omdat ik de vorige keer niet alles heb gezien en wat souvenirs kopen op Cuba straat. Maar mijn lichaam kon het echt niet aan. Greig was erg vriendelijk maar praatte teveel tegen mijn zieke hoofd en ik gaf aan dat ik terug wilde om in te checken maar eigenlijk was het een excuus om even alleen te zijn. Nadat ik ingecheckt was, besloot ik buiten ergens alleen op het gras te liggen en vitamine D op te doen. Dit was niet hoe ik mijn laatste dag had voorgesteld in Wellington maar het was zeker genieten in de zon.

Ik probeerde wat energie te besparen want ik had met nog iemand afgesproken!! Ja, ik ben gek als een deur maar dit was mijn eendaagse huisgenoot in YHA Hostel van de vorige keer dat ik Wellington was. Een hele aardige Braziliaanse jongen (Eduardo) die opzoek is naar vast werk en voor de tweede keer in Nieuw Zeeland is. Hij geeft ook telkens aan dat ik Brazilië moet opzoeken terwijl hij zelf hoogstwaarschijnlijk voor altijd in Nieuw Zeeland of Australië wil blijven. Het was Saint Patricks Day, weet je wel dat alles groen is en een goed excuus voor Ierse en Britse mensen om super dronken te worden. Ik deed daar overigens niet aan mee anders kan je me echt opvegen de volgende dag. Ik begreep van Greig dat er wordt gevierd dat Saint Patrick (?) slangen uit Ierland heeft weggejaagd… Ik liep met Eduardo langs de haven en de kleinste avondmarkt ooit en deden we nog een kopje thee in mijn hostel. Greig stuurde mij ook berichtjes dat hij graag bier met me wilde drinken en ik gaf aan dat ik te ziek was en vroeg op moest voor mijn bus richting Taupo. Toch kwam hij nog dag zeggen terwijl ik alvast mijn lunch maakte voor de busrit voor morgen want me wekker ging half 6. Wat nou vakantie? Terwijl ik mijn stem begon te verliezen zei ik gedag tegen Greig en ging ik naar bed terwijl het hostel groen was gekleurd met dronken mensen.

Mijn kamer was gelukkig niet in de feeststemming en zat ik gelukkig dit keer in een kleinere rustigere kamer. Ik probeerde vroeg te slapen omdat mijn bus om half 7 vertrekt richting Taupo waar ik zelf met de normale bus richting Rotorua ga voor een hele goede reden. Ik zie namelijk dan Amy weer! Mijn allereerste vriend van deze reis en met wie ik Auckland heb verkend. Zij heeft namelijk vanuit haar werk een zomerhuis voor het weekend in Mount Maunganui! We gaan vanuit Rotorua samen naar Mount Maunganui voor een gezellig zomers weekend. Hierdoor mis ik helaas Taupo maarja je kan nou eenmaal niet alles zien in Nieuw Zeeland en kies ik liever voor gezelligheid in de laatste daagjes in Nieuw Zeeland want ik denk wel dat ik kan zeggen dat ik genoeg heb gezien ;)

X-Kyra

Ps. Ik heb al een overdosis fruit gehaald en veel thee gedronken voordat ik bezorgde mensen ga krijgen :)