Hs 17. Trieste bedoening

Queenstown

Ik hopte af in Queenstown dus dat betekende dat ik Charlotte en Diana niet meer zou zien. We besloten die avond dat we een laatste drankje zouden doen. Iedereen ging ijs of een laatste keer Fergburger halen maar ik probeerde me niet te laten verleiden door al dat lekkers. Ik ontmoette Diana in de ijssalon en daar zat ook Marjolein, die had ik niet meer verwacht te zien! Charlotte gaf aan dat ze met een paar andere op het strand zat met der burger en bier dus wij gingen ook bier halen. Terwijl Marjolein drank gingen halen, ging Diana geld pinnen. Ik vroeg aan haar tot hoe laat de supermarkt open zou zijn en terwijl we wegliepen, realiseerde Diana dat ze der geld niet had gepakt tijdens het pinnen… Dus ze rende snel terug maar helaas het geld was al weg, 100 dollar. Ik voelde me een beetje schuldig en bood aan om haar bier te betalen. Op strand zag ik wat bekende gezichten waaronder Dale, die had ik in Abel Tasman al ontmoet en gingen we met z’n allen naar World Bar, mijn favoriete bar in Queenstown :P.

En ja van het een komt het andere en voor ik het wist stond ik alweer te dansen met een cocktail vanuit een theepot. Agja, ik had de volgende dag geen reisdag maar de rest wel, haha. Het was erg gezellig en een goeie afsluiter met een leuke groep in Queenstown. Ik sliep die nacht in het meest comfortabele bed ooit en ging ik op mijn vrije dag een was draaien, tenminste het hostel biedt aan om je kleren te wassen. Dus ik kon lekker mijn eigen ding doen en ging nog even een laatste keer in het park liggen in me uppie met wat eendjes om me heen. Die avond spotte ik een mooie zonsondergang vanuit me raam dus ik rende snel met mijn camera naar de haven en kwam ik iemand van mijn oude bus tegen die precies hetzelfde dacht en ook in mijn hostel verbleef. Het was het perfecte afscheid van Queenstown en de volgende dag ging de bus naar Mt Cook. Ik wist dat Dale op mijn bus zou zitten en ik zag ook nog Phil, die had ik ook bij Abel Tasman ontmoet, dus toch nog mensen die ik kende, dat had ik niet verwacht.

Mount Cook

Maar mijn lichaam zit volgens mij z’n beetje aan z’n limiet en had ik geen zin om te wandelen in de regen tussen de wolken bij Mount Cook. Mt Cook zit ook bij een gletsjer dus een prachtige wandeling die je daar kan maken maar het weer liet het gewoon niet toe. Ik hopte namelijk weer van de bus en Dale ook dus we hadden afgesproken om het de dag daarna te proberen. Het weer was er niet beter op geworden maar dit

zou mijn laatste bergwandeling zijn dus ik wilde ervoor gaan. Na twee uur lopen en aangekomen bij het eerste meer, had ik geen zin meer om verder te gaan. Dale vond het prima want hij zou nog twee nachten blijven dus hij kon het nog een keer doen met mooi weer. We liepen terug en probeerde een koffietentje te vinden want dit plaatsje is weer een typisch geval van een straat met hostels bij een berg. Eenmaal een koffie genuttigd, had ik lekker een bad genomen. En hebben we nog een film gekeken en wilde ik op tijd naar bed. Maar…. er waren sporen van bedwantsen (bed bugs) en hadden we er drie gevonden op een bed dat net was verschoond… We werden een beetje panisch en hadden de receptie erbij gehaald maar na een verschoning van een bed gingen we toch slapen.

Christchurch

Na een herfstachtige bedoening bij Mount Cook gingen we naar Christchurch. Volgens mij hebben jullie mijn zon ingepikt

in Nederland, mag wel voor eventjes hoor. Christchurch is de enigste plek waar Stray nog stopt langs de oostkust want de rest is aan het herstellen van de aardbeving van november 2016 en onbereikbaar met de bus. Veel medereizigers vliegen vanuit hier naar andere bestemmingen of zelfs naar Auckland omdat het goedkoper is dan met Stray helemaal naar Auckland te gaan. Op zich had ik dat ook kunnen doen want nu stop ik weer in Wellington en Taupo maarja anders was mijn reis anders gelopen en had ik niet met deze leuke mensen op de bus gezeten. Daarnaast zie ik Diana ook weer in Wellington dus dat is super leuk :) Hierdoor merk je dat de mensen niet meer enthousiast meer zijn om te reizen en bezig zijn met de terugrit naar huis of een andere bestemming. Op een geven moment kreeg ik een berichtje van Dale dat er in de kamer waarin we verbleven dus daadwerkelijk bedwantsen waren en dat al hun spullen werden gewassen. Het begon letterlijk bij mij te kriebelen want ik voelde de beten van de bedwantsen nu ook en zou betekenen dat ik ook al mijn kleren zou moeten wassen. Voordat ik dat ging doen, kwam ik rond 3 uur aan in Christchurch. Ook hier was het weer niet beter en dit is de tweede grootste stad van Nieuw Zeeland.

Ik had contact met Hanna die ik in Raglan had leren kennen en die was heel toevallig ook in Christchurch. Dus we hadden afgesproken bij Cathedral Square omdat ik erg benieuwd was naar de schade van de

aardbeving. Bij het plein staat nog een kerk en een ander gebouw in puin maar ik had het erger verwacht met scheuren in de weg ofzo. Maar het is vooral veel bouwwerken en mensen die bezig zijn, eigenlijk net zoals in grote steden je vaak genoeg ziet. Mensen zijn niet positief over Christchurch vanwege de wederopbouw maar ik zie wel dat het potentie heeft en het is erg groen. We liepen richting een leuke koffietent waar we lekker thee en koffie hadden gedronken en kon je vanuit de wc naar een audioboek van Harry Potter luisteren (ze waren net bij het stuk waarbij Sirius Zwart wordt vermoord, haha). Hanna vroeg of ik plannen had met eten en die had ik niet dus we besloten een klein reünie etentje te houden. We liepen door de regen naar de supermarkt en na 10 km wandelen in de regen door Christchurch vond ik wel dat we een Uber hadden verdiend. Ik had Hanna geïntroduceerd tot Uber en vond ze het iets geniaals en dat vind ik ook. En slechts 4 euro betalen om 25 minuten lopen in de regen te voorkomen, had ik er wel voor over. Ben tenslotte nog op vakantie ;)

We werden afgezet bij het huis van Hanna waar zij langer verblijft omdat ze werk zoekt in Christchurch. Ik stapte in een soort Villa Kakelbont waar overal mensen liepen, lagen en zaten. Eigenlijk te vergelijken met een groot studentenhuis, rommelige keuken, lege flessen overal maar erg knus. Ik ging op tijd weg want ik realiseerde me dat ik nog mijn spullen moest wassen en mijzelf. Snel naar het hostel en had ik mijn kleren op heet gewassen en stapte ik onder de douche. Ik schrok van de hoeveelheid bed bug bites die ik had. Ze zijn rood in een groepje of in een lijntje over mijn hele linkerarm ter grootte van een dubbeltje en opgezwollen. Ik hoopte dat ik het hiermee zou bestrijden en ging ik vrij laat naar bed. Hopelijk laat ik geen bed bugs achter! Ik schaam me kapot en durf niet met blote armen rond te lopen, bang dat mensen denken dat ik vies ben. Ik stond vroeg op omdat de bus een lange rit ging maken richting Picton en zag ik dat ik mijn was had laten liggen in de badkamer…. Ja, ik ben er niet meer met mijn hoofd bij. En waren de beten nu nog groter en jeukachtig geworden.

Was dit nou z’n moment waarbij je denkt ‘Goh, ik ben er nu klaar mee en zou wel naar huis willen’. Ja zeker weten. In de afgelopen dagen was het triest weer, vieze keukens in de hostels, vreemde buschauffeurs, geen leuk contact met mensen en had ik vooral pech met de bedvlooien maar ik kijk er naar uit om naar Wellington te gaan. De weersvoorspelling ziet er beter uit voor in Wellington en vond ik het al een leuk stadje.

X-Kyra

Ps. Sorry voor het klaaguur wat ik heb gehouden in deze blog maar het kan niet altijd een feestje zijn! Nu is het er wel allemaal uit :P