Hs 18. Van Zuid naar Noord

Christchurch

Nu had ik niet de beste start in Christchurch richting Picton. Maar ondanks het regenachtige weer was het een prachtige omgeving waardoor we reden. Nieuw Zeeland blijft me verbazen met hoe verschillend het eruit ziet qua natuur. Dit is weer heuvelachtige landschap met droog/geel gras dan verandert het weer in grote groene bergen en dat doet me denken aan Lord of the Rings. De stadjes en dorpjes waar we ook telkens stoppen hebben veel weg van de Amerikaanse uitstraling qua huizen. Houten huizen, asfalt stoepen en straten met houten elektriciteit-palen, net zoals in Washington waar ik verbleef in 2009/2010. En omdat de cultuur nog niet zo lang bestaat, zien de dorpjes er erg Western uit. Z’n lange straat met van die Western-achtige salons en barretjes, wat erg grappig uitziet.

We zaten heel de dag in de bus omdat we de normale route niet kunnen afleggen vanwege de aardbeving en vertelde onze buschauffeur over waar hij was toen het plaatsvond. Hij was letterlijk met de Stray bus in het plaatsje die het zwaarst is getroffen en hij vertelde hoe zijn 48 uur eruit zagen. Hij wilde naar een veilige plek rijden met de Stray bus na de aardbeving omdat het onduidelijk was of het een aardbeving vanuit land was of vanuit de zee. Vanuit de zee heb je de kans op een Tsunami en hij wilde richting een hoge plek rijden. Terwijl hij iedereen van Stray veilig op de bus meenam, nam hij ook vreemde mensen mee. Tijdens de rit gilde mensen heel vaak omdat na een aardbeving de aarde nog na blijft bewegen en schokken.

Elk weg die ze namen lag vol met puin en hij probeerde te communiceren met de buitenwereld. Dat lukte niet en reed hij in het donker richting een heuvel waar een hostel was. Hier werkte de wc’s en elektriciteit nog en hadden ze met z’n alle voor eten gezorgd. Toen lukte het hem om contact te maken met het management van Stray en hebben ze met een helikopter de mensen van Stray weg kunnen halen. Een heel bijzonder verhaal en hij gaf aan dat hij nog nooit zoiets had gehoord. Hij beschreef het als een echt aardse oerknal. Uiteindelijk waren er twee grote aardbeving die elkaar overlapte die midden in de nacht plaatsvond. Veel mensen (onder wie ik) hebben niet door dat het heel lang na blijft sudderen, dus beweging van de aarde na de aardbeving. Tijdens dit verhaal reden we langs de stukken bossen die afgelopen maand zijn getroffen door de bosbranden. Ja, Christchurch heeft geen geluk gehad de afgelopen tijd. Grote stukken bos zijn zwart en zie je veel dode bomen maar toch is deze detour wel erg mooi. Hoe verder we naar het noorden reden, hoe meer ik de zon zag.

Tijdens de mega lange rit hadden we een paar keer heel kort gestopt want het doel van deze reis was om zoveel mogelijk kilometers af te leggen. Ik zat naast niemand en sprak letterlijk niemand tijdens de rit. Tijdens de korte stops had ik pas door dat heel veel mensen net hun reis waren begonnen met Stray. Die waren namelijk in Christchurch voor het eerst opgestapt op de bus. Hierdoor merkte je dat er een gekke sfeer hing omdat de ene helft van de reizigers bezig is met terugreis naar huis of een ander land en de andere helft pas start met het avontuur in Nieuw Zeeland. Ik raakte toch wel een beetje aan de praat met mensen om het toch nog gezellig te houden ook al heb je het gevoel dat het niet veel nut heeft om contact te leggen. We stopte in Nelson nog bij een groot meer waar veel palingen zwommen en een zwarte zwaan! En begon de zon een beetje te schijnen dus ik werd alweer een stuk vrolijker.

Picton

Ik kwam laat in Picton aan in een klein kleurige villa kakelbont (toevallig!). Een jong Duits meisje wilde met mijn koken en ik had er niet zo zin in maar ik dacht laat ik sociaal doen want misschien word ik dan vrolijker. Maar ze bakte, naja kookte, er niks van terwijl ze 5 maanden al in Australië is geweest dus ik raakte nog al geïrriteerd en merkte ik dat mijn lichaam het niet meer trok. Na een kort kaartspelletje met mijn eendaagse vrienden ging ik naar bed en kon ik

uitslapen want we namen laat de ferry richting Wellington, het Noordereiland. Ik stond op met een beginnende verkoudheid maar dat zat er natuurlijk aan te komen. Waarom had ik ook alweer mijn vitamine thuis gelaten, oja voor het gewicht! (Gouden TIP: neem altijd je vitamines mee op reis en deel geen drankjes van elkaar). Ik had de dag ervoor weer hetzelfde spul gehaald voor mijn nieuwe bedwantsen bijten en die leken minder opgezwollen te worden. Ik had geen nieuwe bijten erbij dus ik ging ervan uit dat die kut beesten dood waren. Die ochtend liep ik heerlijk in de zon samen met een ander Nederlands meisje en hadden we koffie gedronken terwijl we op een zitzak lagen.
Picton is een klein havenstadje wat er erg pittoresk uitziet.

Wellington

In de middag stapte ik op de ferry en zocht ik weer mijn comfortabele plek op in de bioscoopruimte waarbij ik twee films had gezien en bij de laatste lag ik te slapen. Helaas kwam ik laat aan in Wellington maar ik zag een bekende gezicht namelijk Diana! :) We hadden het er allebei over dat sinds we van elkaar gescheiden, zijn we allebei pech hadden, haha. We aten samen wat en besloten nog een laatste drankje te doen en liep ik voor het eerst op Cuba straat in Wellington. Het was erg gezellig maar ik kon Diana niet heel de avond meesleuren want zij moest de bus weer vroeg nemen richting Auckland. Dus we liepen samen terug naar onze hostel en bleek er nog een bekend gezicht in mijn hostel te zitten namelijk Melissa, een heel aardig Duits meisje die ook Nederlands spreekt omdat ze graag een zaak wil starten in Delft.

Die zie ik morgen weer, nog een bekend gezicht in Wellington wat ik niet had verwacht :)

X-Kyra

Ps. Mijn vuile sportlegging is gestolen maar diegene (loser) mag hem hebben want er zat een gat in en nu hoef ik hem niet meer te wassen…