Nieuw Zeeland

Ik heb donderdag eigenlijk niet veel gedaan en ben niet gaan Ziplinen. Ik heb een grote was gedraaid samen met Birgit en mijn rugzak ingepakt voor de volgende dag. Dit keer blijf ik langer met de bus en had ik dus eindelijk een ‘groep’. Deze groep zal kleiner zijn omdat veel backpackers niet de oostkust doen met Stray. Ik stond op om 8 uur om de bus van 9 uur te pakken maar de bus kwam maar niet. Ik dacht shit, ze zijn mij vergeten dus na een telefoontje en een half uur lang wachten kwam een klein busje aangereden. Een grote Mauri afstammeling stapte uit en stelde zich voor als ‘Slim’, onze buschauffeur. Zodra ik in de bus ging zitten, begon een Amerikaans meisje (Jodi) gelijk tegen mij te praten. :) Ze zei was je ook bang dat ze je waren vergeten? Slim vertelde dat sinds de aardbeving in november in Christchurch er zelfs al 30.000 aardbevingen zijn geweest en er zelfs eentje vorige week was in het plaatsje waar we verbleven… Gelukkig duurde het maar 3 seconden dus dat overleef ik wel. ;)

Te Kaha

En zo had ik dan voor het eerst een busgroep met twee Nederlanders en veel Duitsers en slechts een jongen. We verlieten het stinkende Rotorua en gingen naar het Noordoosten, richting de kust naar het kleine dorpje Te Kaha. Daar werden we begroet door Chay, ook een Mauri afstammeling die ons Maurisch begroeten door de neuzen op elkaar te drukken. Dat is heel gebruikelijk in hun cultuur en daardoor kan je ook Maurische mensen herkennen aan hun platte neus. Hij gaf ons een warm en een hartelijk welkom en zijn huis ligt aan de kust wat zorgde voor een prachtig uitzicht. Maar helaas was het geen mooi weer om optimaal te genieten. Er was ook een Nederlandse man (Joop) van 70 jaar die al jaren in Nieuw Zeeland woont en hij komt uit Rotterdam! Hij heeft zelfs met Oranje gespeeld in 61’ en 69’ en ook voor Feyenoord als ik het mij goed herinner. Super grappig en hij helpt met de klusjes in het huis.

Chay zei dat als het droog bleef, we bramen konden gaan plukken en een bramentaart konden bakken. Ik zag mijn kans om te bakken dus ik stelde voor om mee te gaan samen met twee Duitse meisjes (Henriette en Julia). Nou moet ik zeggen dat ik niet veel heb geplukt want het stikte er van de vliegen, insecten en grote spinnen. Eenmaal weer terug hadden we uit een oud kookboek een appeltaart recept gevonden. Met wat inspiratie hebben we een heerlijke bramentaart van gemaakt en ik vroeg Chay of hij citroenen en appels had zodat we alsnog de appeltaart konden bakken. En jahoor, ik kon ze gewoon plukken uit de tuin! Dus ik stond samen met Julia en Henriette te bakken en het was echt heerlijk geworden. Super leuke ervaring en Chay had voor het avondeten allerlei verse visgerechtjes gemaakt van de vissen uit zijn voortuin ;). Na veel geklets over cultuur dingen en politieke praatjes was de dag snel voorbij en gingen we op tijd naar bed want de volgende dag vertrokken we weer vroeg.

De volgende dag gingen we richting Tatapouri (in de buurt van Gisborne). Het was een mega lange rit want we zaten van 09:00 – 17:00 in de bus en dat zonder primaire levensbehoeften (lees: internet). We zijn een paar keer gestopt zodat Jodi en ik een honing reep van de duurste honing van de wereld konden proeven, 700 treden van een trap op een berg richting een vuurtoren konden beklimmen en de langste steiger van Nieuw Zeeland konden bewandelen. We reden voornamelijk langs de kust wat een heel mooi plaatje was ondanks dat het bewolkt was. En het landschap wordt grotendeels door boeren beheerd die zie je aan de hekken langs de weg en door het landschap. Elk stukje van dit landschap is van een boer en daarop zie je een heleboel koeien voornamelijk. Nu vroeg ik mij af waarom de kaas en melk zo achterlijk duur is als er zoveel koeien zijn? Dat komt omdat de Nieuw Zeelanders meer geld verdienen in het verkopen van melkpoeder aan China voor de babyvoeding. Zij focussen dus hun melkindustrie hierop i.p.v. melk en kaas

klmd

21 chapters

16 Apr 2020

Hs 10. Van hot naar her

February 16, 2017

|

Rotorua

Ik heb donderdag eigenlijk niet veel gedaan en ben niet gaan Ziplinen. Ik heb een grote was gedraaid samen met Birgit en mijn rugzak ingepakt voor de volgende dag. Dit keer blijf ik langer met de bus en had ik dus eindelijk een ‘groep’. Deze groep zal kleiner zijn omdat veel backpackers niet de oostkust doen met Stray. Ik stond op om 8 uur om de bus van 9 uur te pakken maar de bus kwam maar niet. Ik dacht shit, ze zijn mij vergeten dus na een telefoontje en een half uur lang wachten kwam een klein busje aangereden. Een grote Mauri afstammeling stapte uit en stelde zich voor als ‘Slim’, onze buschauffeur. Zodra ik in de bus ging zitten, begon een Amerikaans meisje (Jodi) gelijk tegen mij te praten. :) Ze zei was je ook bang dat ze je waren vergeten? Slim vertelde dat sinds de aardbeving in november in Christchurch er zelfs al 30.000 aardbevingen zijn geweest en er zelfs eentje vorige week was in het plaatsje waar we verbleven… Gelukkig duurde het maar 3 seconden dus dat overleef ik wel. ;)

Te Kaha

En zo had ik dan voor het eerst een busgroep met twee Nederlanders en veel Duitsers en slechts een jongen. We verlieten het stinkende Rotorua en gingen naar het Noordoosten, richting de kust naar het kleine dorpje Te Kaha. Daar werden we begroet door Chay, ook een Mauri afstammeling die ons Maurisch begroeten door de neuzen op elkaar te drukken. Dat is heel gebruikelijk in hun cultuur en daardoor kan je ook Maurische mensen herkennen aan hun platte neus. Hij gaf ons een warm en een hartelijk welkom en zijn huis ligt aan de kust wat zorgde voor een prachtig uitzicht. Maar helaas was het geen mooi weer om optimaal te genieten. Er was ook een Nederlandse man (Joop) van 70 jaar die al jaren in Nieuw Zeeland woont en hij komt uit Rotterdam! Hij heeft zelfs met Oranje gespeeld in 61’ en 69’ en ook voor Feyenoord als ik het mij goed herinner. Super grappig en hij helpt met de klusjes in het huis.

Chay zei dat als het droog bleef, we bramen konden gaan plukken en een bramentaart konden bakken. Ik zag mijn kans om te bakken dus ik stelde voor om mee te gaan samen met twee Duitse meisjes (Henriette en Julia). Nou moet ik zeggen dat ik niet veel heb geplukt want het stikte er van de vliegen, insecten en grote spinnen. Eenmaal weer terug hadden we uit een oud kookboek een appeltaart recept gevonden. Met wat inspiratie hebben we een heerlijke bramentaart van gemaakt en ik vroeg Chay of hij citroenen en appels had zodat we alsnog de appeltaart konden bakken. En jahoor, ik kon ze gewoon plukken uit de tuin! Dus ik stond samen met Julia en Henriette te bakken en het was echt heerlijk geworden. Super leuke ervaring en Chay had voor het avondeten allerlei verse visgerechtjes gemaakt van de vissen uit zijn voortuin ;). Na veel geklets over cultuur dingen en politieke praatjes was de dag snel voorbij en gingen we op tijd naar bed want de volgende dag vertrokken we weer vroeg.

De volgende dag gingen we richting Tatapouri (in de buurt van Gisborne). Het was een mega lange rit want we zaten van 09:00 – 17:00 in de bus en dat zonder primaire levensbehoeften (lees: internet). We zijn een paar keer gestopt zodat Jodi en ik een honing reep van de duurste honing van de wereld konden proeven, 700 treden van een trap op een berg richting een vuurtoren konden beklimmen en de langste steiger van Nieuw Zeeland konden bewandelen. We reden voornamelijk langs de kust wat een heel mooi plaatje was ondanks dat het bewolkt was. En het landschap wordt grotendeels door boeren beheerd die zie je aan de hekken langs de weg en door het landschap. Elk stukje van dit landschap is van een boer en daarop zie je een heleboel koeien voornamelijk. Nu vroeg ik mij af waarom de kaas en melk zo achterlijk duur is als er zoveel koeien zijn? Dat komt omdat de Nieuw Zeelanders meer geld verdienen in het verkopen van melkpoeder aan China voor de babyvoeding. Zij focussen dus hun melkindustrie hierop i.p.v. melk en kaas

zoals wij Hollanders. Ook exporteren zij wel melk en kaas naar andere landen maar handhaven deze exportprijzen ook voor de Kiwi’s.

Tatapouri

We kwamen vrij laat aan in Tatapouri dus na het avondeten hebben we een film gekeken ‘The Impossible’ over de Tsunami in Thailand. Ja heerlijke luchtige film… We kregen wel telkens uitleg over wat je moet doen als er een aardbeving is. Zoals niet naar buiten gaan omdat er elektriciteitenpalen en bomen op je kunnen vallen. En eigenlijk niet onder een tafel gaan liggen maar in de deurposten gaan staan omdat deze vaak overeind blijven staan als een huis instort. Na de film hebben we nog een spelletje gedaan en heb ik geprobeerd foto’s te maken van de melkweg. Ik heb nog niet de perfecte instellingen gevonden hiervoor maar het is Julia wel gelukt dus misschien pik ik haar foto wel, haha. De volgende dag kreeg ik niet het verhaal mee dat we om 09:00 vertrokken ipv 12:30 dus terwijl ik aan het uitslapen was, werd ik gewekt om 08:15 door Julia dat we bijna vertrokken. Je begreep wel dat ik niet lekker wakker werd maar huphuphup Kyra zat weer in de bus. We hadden kleine tussenstops onder andere in Gisborne en

Whakatene om onze lunch te eten op het strand. Vervolgens reden we weer richting Rotorua en dit keer had ik ervoor gezorgd dat ik het ziplinen in de ochtend zou doen.

Rotorua

Het avondeten van sommige reizigers bestaat uit pasta met saus of zoals onze enigste mannelijke gezelschap uit toast met jam. Ik verbleef met een Duits groepje in hetzelfde hostel en stelde voor aan de groep om Fajita’s te maken. Niemand wist wat het was of hoe je het echt moest maken dus meine Deutsche freunden hebben een nieuw recept geleerd van Kyra. En iedereen was erg blij met de afwisseling en als toetje namen we een cocktail in de bar aan de overkant. Terwijl we een aan slurpen waren van ons toetje kwam er een zeer dronken vrijgezellenfeest voorbij zetten. De bruid was verkleed als vrouw en moest allerlei taken vervullen zoals: zijn dildo in iemands drankje gieten en daaruit drinken. Aangezien wij de cocktail gratis hadden gekregen, wilde ik hem wel helpen ;) De arme man was zwaar bezopen en het was pas half 9. Die avond ging ik op tijd naar bed want ik had ziplinen in de ochtend!! :)

X-Kyra

Ps. In de afgelopen drie dagen hebben we 723 km gereden…

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.