Hs 7. No worries mate!

Hahei

De tijd vliegt hier voorbij en ik ben nu in Hahei en wederom is het weer prachtig. De wekker ging vroeg in Auckland en ik stapte rond half 8 de bus op richting Hahei. Hahei is ook een strandplaatsje aan de noordkust van Nieuw Zeeland. Gelukkig was de rit kort en hadden we een tussenstop om boodschappen te doen. Ik had alweer twee Nederlandse meisjes (Hanna en Ine) ontmoet. Rond half 1 kwamen we in het hostel aan maar eigenlijk zijn het hutjes speciaal gemaakt voor Stray. Erg schoon, nieuw en met behulpzame mensen. De beheerder van deze plek heet Glen, vreemde gozer maar erg behulpzaam. Op zich zijn de meeste Kiwi’s (lokale bevolking) erg aardig en behulpzaam maar kunnen soms een tikkeltje vreemd zijn. Helaas had ik geen bereik in dit hostel en moest ik voor 2 dollar WiFi kopen. Ja, kom niet voor je internet naar Nieuw Zeeland! :D

Ik had me gesetteld in onze kamer totdat ik een sms’je kreeg van Amy met een foto. ‘Zijn dit jouw kleren?’ Jahoor, Kyra had haar wasje in de droger later zitten. En tijdens het sjouwen van mijn rugzak voelde die totaal niet lichter?? Dus ik dacht kut hoe ga ik mijn spullen hier krijgen. Veel reizigers hadden verteld dat zij al spullen overal hadden laten liggen van opladers tot aan kleren toe. Ik zag het zelf ook in het laatste hostel in onze kamer: broek, trui, zwembroek, oplader. En nu was ik zelf de dupe terwijl ik zo goed alles check... Ik had Glen gevraagd of het mogelijk was om mijn spullen hier in Hahei te krijgen en hij gaf aan dat de volgende buschauffeur het kon meenemen want ik was er de volgende dag ook nog. Ik moest alleen ervoor zorgen dat mijn spullen bij de receptie van een hostel kwamen. En dat was eenvoudig want Amy sliep in dat hostel! Dus ik Amy appen en het verhaal uitleggen dat zij mijn spullen kon afgeven bij de receptie. Maar dat ging niet zo makkelijk want de receptie wilde mijn spullen niet aannemen tot dat zij zeker wisten dat de buschauffeur oké hiermee was. Dus in theorie zou dit betekenen: buschauffeur naar receptie om te zeggen dat hij mijn spullen meeneemt, dan pas Amy naar receptie om mijn spullen af te geven en vervolgens buschauffeur haalt mijn spullen op.

Erg omslachtig allemaal maar ik ging het proberen maar de buschauffeur moest dus op de hoogte worden gesteld. Ik ging het aan mijn buschauffeur vragen, hij heet Moose. Ze hebben hier allemaal nep namen op de bus… Dus ik vroeg aan Moose goh kan je volgende buschauffeur bellen en vragen of die naar de receptie gaat voor mijn spullen. Moose: ‘Ja…. Kan ik doen, ik kan hem een sms’je sturen maar we hebben een regel dat wij geen verloren spullen meenemen van reizigers, dus ja…’. Ik raakte nogal geïrriteerd en ik gaf aan dat ik echt mijn spullen wil/nodig heb. (Vest, witte sokken, kort broekje, zwart shirt en nog iets). Nou op die vent kon ik niet rekenen dus ik ging weer naar Glen toe die mij tenminste wel probeerde te helpen. We hebben het op drie mogelijke manieren geprobeerd maar het hostel werkte niet mee. En daar ging een hele dag aan voorbij aan heen en weer contact gehad. Waarom moet ik zo gehecht zijn aan mijn kleren? Dit vind ik erger dan dat geld van die Horrorhostel en het heeft minder waarde zelfs dan dat... Maarja ik had maar één vest bij en nu nog maar één paar witte sokken.

Catheral Cove
Ik probeerde mijn hoofd leeg te maken want uiteindelijk stress ik om niks. Maar het kwam denk ik vooral dat de bus niet bereid was om mij te helpen. Ik ging die middag naar Catheral Cove lopen en het was twee keer zo lang dan ik had verwacht. Mijn busgroep ging met een kajak die kant op maar ik vond dat niet echt waard dus ik dacht ik wandel er naar toe. Het was bewolkt en koel en Google gaf 30 minuten aan dus ik dacht perfect! Flinke heuvels en bergen weer op en toen kwam ik bij het aankomstpunt volgens Google

Maps, bleek het de parkeerplek te zijn en moest ik nog eens 30 minuten, haha. Ik lach nu maar het was toen best pittig in de zon maar echt door een hele mooie omgeving. Toen ik daar aankwam zag ik de busgroep in de kajak. Na mijn wandeling van 7,7 km, mijn eerste blaarpleister, ben ik eigenlijk voor het eerst een dutje gaan doen sinds ik hieraan ben gekomen. Die avond had ik samen met Hanna couscous gekookt en mijn spullen gepakt omdat wij die ochtend vroeg vertrokken naar Raglan.

Ik had die ochtend expres de wekker vroeg gezet om de zonsopgang te bewonderen maar het was helaas bewolkt samen met een meisje van mijn kamer genaamd Shaz. Het was alsnog wel een mooi gezicht, helemaal rustig en verlaten strand. We stapte op de bus voor nogmaals een korte rit naar Raglan, een goeie surfplek aan het westen van Nieuw Zeeland dus de andere kant op van waar ik zat :) We stopte nog voor een waterval, mijn eerste waterval deze trip, genaamd Bridal Veil Showers (zie foto)! Hanna en ik hopte van de bus af en blijven in ander hostel dan de busgroep dus deze groep zal ik niet meer zien. Wel heel veel contact gehad in die twee dagen en het kan zijn dat ik iemand van die groep ergens weer tegenkom want dat is een paar keer gebeurd. Ik kwam

namelijk in het hostel Estrella tegen, het andere Nederlands meisje. Ja, het is al moeilijk bij te houden al die namen voor jullie, reizen is heel veel socializen. Daarom is het lekker om nu even niet met die busgroep te zitten want je bent zo gauw 24/7 met elkaar bezig in een hele groep.

Raglan

Hanna en ik zitten in een heerlijk, rustig, klein en relaxed hostelen hier hangt een echte chille surfvibe. Wij kwamen in de middag aan en gingen de boel even verkennen. Heel veel vintage hipster zaakjes met allerlei locals die spullen zelf maken. Het blijft helaas duur maar ondanks ziet het surfdorpje er welvarend, modern en hip uit. En elke winkel ruikt hier heerlijk, haha. De locals vinden het leuk dat zoveel toeristen komen naast de Kiwi (lokale bevolking) die hier komt surfen. Het is een hechte gemeenschap en de mensen zijn oprecht in je geïnteresseerd. Tot nu toe hebben vier winkeliers een praatje met ons gehouden over van alles en nog wat. Van tips

tot aan wat wij hier kwamen doen. Dit hostel heeft expres geen Wi-Fi om ervoor te zorgen dat mensen socializen en dat is een goeie insteek. Heel veel toeristen gaan daarom naar de bibliotheek want daar is gratis Wi-Fi en zitten ze dan allemaal voor de deur (ik dus nu ook). Wij hadden ook een heerlijke koffie gedronken in een hip tentje. In de avond zijn we nog gaan wandelen richting de haven maar het zag er bewolkt en regenachtig uit dus we wilde teruglopen tot ik letterlijk de mooiste zonsondergang ooit heb gezien! Echt geweldig en zo onwijs fel :)

Vandaag gaan Hanna en ik surfen en ga ik lekker hier 4 dagen relaxen en surfen!

X-Kyra

Ps. aan de rechterkant staan alle vorige blogs mocht je die gemist hebben :)