San Francisco!

Vanmorgen staan Gerwin en ik vroeg op omdat Gerwin een sportschool in de buurt heeft gevonden waar hij graag wil trainen, dus terwijl de rest nog slaapt rijden Gerwin en ik naar de sportschool. Daar aangekomen is het onduidelijk of er parkeergeld betaald moet worden en omdat we nergens tickets achter de ruiten zien en geen betaalautomaat zal het wel niet hoeven. Ik ga even met Gerwin mee naar binnen bij de sportschool omdat ik benieuwd ben hoe het er uit ziet en zodra Gerwin van allerlei formulieren heeft ondertekend dat de sportschool niet verantwoordelijk is als hij een gewicht op z'n hoofd laat vallen kan hij beginnen met sporten en ga ik naar een koffietentje naast de sportschool waar ik heerlijk ontbijt (thee en een croissantje) terwijl ik mijn reisverslag bijwerk op m'n laptop. Na ongeveer drie kwartier komt er een man de koffiezaak binnen die roept "guys, there is an officer checking all of the parkingtickets so make sure that you are safe". Shit! Blijkbaar moet je toch betalen dus ik race naar buiten, haal een parkeerticket (op aanwijzing van anderen) en ben net op tijd voordat de parkeer-agent bij onze auto staat. Dat ging maar net goed! Fijn dat de Amerikanen zo sociaal zijn :)

Na het sporten rijden we terug naar

ons motel waar de rest net wakker is geworden dus iedereen maakt zich klaar voor de dag. Vandaag gaan we San Francisco bekijken, en hoe kan dat nou beter dan per scooter?! San Francisco blijkt zo'n vreselijk heuvelachtige stad te zijn (zoiets heb je nog nooit gezien, echt heel apart!) dat het super vermoeiend is om overal naar toe te lopen (ook te ver trouwens). Met de auto is ook niet echt een optie, want het is vreselijk druk in de stad dus het schiet geen meter op met de auto. Op internet heb ik een scooter-verhuur zaak gevonden, dus we parkeren de auto opnieuw bij pier 7 vanwaar we naar de scooter-verhuur lopen. Daar aangekomen staan de scooters klaar, maar moet je blijkbaar een online formulier invullen waarna je een code krijgt zodat je daarmee een scooter kunt ophalen (het is een onbemande verhuur; de scooters staan gewoon klaar in een parkeergarage dus je hebt alleen de code nodig, betalen doe je online met je creditcard). Omdat we geen internet hebben moeten we eerst weer naar een Starbucks (die hier gelukkig op iedere hoek van de straat zitten zo ongeveer). We melden ons aan voor de scooter en hoewel je geen rijbewijs voor de scooterhuur nodig bent willen ze wel je rijbewijs nummer hebben om te kijken of je in het verleden geen ongelukken hebt veroorzaakt. Het moet een Amerikaans rijbewijs zijn. Dat hebben we niet, dus de scooterhuur blijkt niet mogelijk voor ons Europeanen. Super jammer! Dan gaan we maar over op plan B: kijken of we toch een fiets willen huren, of misschien met de beroemde Cable Cars die door de stad gaan.

We lopen naar Pier 39 waar we besluiten om toch maar geen fiets te gaan huren (Gerwin en Leroy zien dit niet echt zitten en ik heb hier zelf ook m'n twijfels bij). Omdat we nog niet helemaal weten waar we dan naar toe willen in de stad gaan we eerst naar Aquarium of the Bay. We hebben hier hoge verwachtingen van, maar het blijkt een kleine teleurstelling te zijn. Opzich is het wel een leuk aquarium maar het is vrij simpel opgezet en erg klein dus binnen drie kwartier staan we alweer buiten.. We besluiten om met een Cable Car te gaan richting China Town, maar daarvoor moeten we eerst de opstapplek van de Cable Car vinden. Thijs en Ruth lezen de kaart en leiden ons er perfect naar toe. Jammer genoeg willen meer mensen met de bekende Cable Cars dus we moeten achteraan in de rij aansluiten. Na een half uur kunnen we instappen en worden we door de stad gereden; erg leuk om op deze manier wat van de stad te zien!

In China Town stappen we uit en lopen daar vervolgens lekker in het rond terwijl we de (vele) winkeltjes en eettentjes bekijken en bezoeken. We zien op de kaart dat er niet veel verderop een barbershop moet zitten en omdat Gerwin, Leroy en Thijs alle drie wel een barber kunnen gebruiken gaan we daar naartoe. Het blijkt een bekende barber te zijn en daar zijn de prijzen dan ook naar. Gerwin wil eigenlijk naast z'n baard ook z'n haar laten knippen, maar omdat dit totaal $65,- kost besluit hij om er toch maar vanaf te zien. Thijs laat wel zijn baard nog even trimmen.

Omdat we allemaal andere plannen hebben besluiten we om op te splitsen; Ruth en Leroy willen China Town nog verder verkennen, Thijs wil naar het Exploratorium (waar je allerlei proeven kunt doen en zelf kunt ontdekken hoe dingen werken) en Gerwin en ik willen graag naar Lombard Street (de meest bochtige straat ter wereld) en naar de Golden Gate Bridge. Omdat verder niemand de auto nodig

heeft pakken Gerwin en ik die, aangezien wat wij willen doen te ver is om te lopen. Allereerst rijden we naar Lombard Street. Ik had verwacht dat ik daar gewoon even de auto kon parkeren, maar dat was te naief gedacht; het is druk, iedereen wil Lombard Street zien (blijkbaar) en en staan verkeersregelaars op het kruispunt waarvan je de straat het beste kunt bekijken, dus parkeren zit er niet in en zelfs even stilstaan met de auto is geen optie. We rijden er dus snel voorbij. Misschien kunnen we morgen nog even terug komen op een ander tijdstip als het minder druk is. Gelukkig is het vanaf hier niet super ver rijden naar de brug dus daar zijn we zo. Ik wil graag even naar het Visitor Center omdat je vanaf daar de brug goed zou moeten kunnen zien, maar het is zo bewolkt op deze plek dat het Gerwin beter lijkt om er even over heen en weer te rijden dus dat doen we. Wat echt heel apart is, is dat je rondom de hele stad geen wolkje aan de lucht ziet, maar dat hier bij de brug zoveel bewolking is, dat het net lijkt alsof ze een soort van rookmachine aan hebben gezet om het zicht van de brug te ontnemen ofzo, heel apart. Al met al is het dus ietwat teleurstellend, maar misschien hebben we morgen meer geluk.

Op de afgesproken tijd (iets eerder) staan we terug met onze auto op de parkeerplaats waar we wachten op de rest. Onze mobieltjes zijn beide uitgevallen dus we hopen maar dat iedereen de weg terug naar de auto kan vinden. Thijs komt er al snel aan maar Ruth en Leroy laten op zich wachten. Net als ik me een beetje zorgen begin te

maken komen ze er aan. Gelukkig! We rijden terug naar ons motel in Oakland en omdat Thijs, Gerwin en ik nog niet gegeten hebben gaan Thijs en Gerwin naar een supermarkt in de buurt om wat eten te halen. Ruth en Leroy hebben bij een Japans restaurant sushi gegeten dus zij zitten vol.

Na het schrijven van mijn reisdagboekje en het kijken van een serie gaan we slapen. Morgen weer een nieuwe dag in San Francisco! We hebben besloten om toch een fiets te gaan huren dus ik ben erg benieuwd! Het liefst zouden Gerwin en ik naar Alcatraz gaan, maar het eiland (en alle tours daar naartoe) zit voor de komende 20 dagen al volledig volgeboekt (dat is het nadeel van in het hoogseizoen op vakantie gaan en alles op de bonnefooi doen). Heel erg jammer! Gelukkig zijn er nog genoeg andere dingen te doen, dus morgen is er weer een dag!