Cats & Dogs & Belgians

Dit weekend zijn zowel Gaby als Gail op reis, en heb ik het voorrecht om hun dieren te verzorgen. Zaterdag en maandag ga ik op bezoek bij Katy in New Braunfels, die een onverwacht grote aanhankelijkheid ten toon spreidt. Als ik op de grond ga zitten, geeft ze me eerst overal kopjes en komt ze vervolgens tegen me aan liggen terwijl zij keihard spint. Dit houdt overigens niet in, dat ik haar mag aanraken!!
Maandag heb ik de eer om Tinker, het hondje van Gail, op te halen bij de dierenarts, waar zij altijd verblijft als Gail op reis is. Ze wordt dan ook meteen onder handen genomen door de Grooming Service. Om vier uur is Tinker gewassen en geschoren en kan ik haar ophalen. Ze is totaal niet teleurgesteld dat ik het ben die haar ophaalt, en niet Gail, die ze toch meer dan 5 dagen niet gezien heeft. Ze springt vrolijk naast me in de auto en gedraagt zich voorbeeldig. Gail heeft mij gevraagd Tinker in haar appartement af te leveren, zij komt in de vooravond aangevlogen, maar ik vind het zielig en neem Tinker gezellig mee bij ons. Een plaid op de bank, en hup, wij zitten gezellig naast elkaar. Tinker vindt het allemaal prima, is totaal niet van slag en doet een tukje. Even later gaat ze graag mee om Arnold op te halen en op de terugweg zit zij op zijn schoot. Bij het avondeten ligt ze

aan onze voeten, ze bedelt niet eens, hoewel ze van mij geen eten heeft gehad, alleen een paar snoepjes. Zo'n logé kun je vaker hebben!!
Gail is heel dankbaar en heeft een potje huckleberry (bosbes) jam van de Farmer's Market in Seattle bij zich, zij was nl. op bezoek bij haar zoon Matt, die daar woont en werkt.
Deze week is verder relatief rustig. Het is aftellen voordat Aukje komt (zaterdagmiddag!!). Een mooie tijd om mezelf eens lekker in de watten te laten leggen. Met een voucher die wij bemachtigden bij de HCWC veiling (die overigens ruim $114.000 opbracht!) ga ik naar een 'spa' in Kyle, een kwartier rijden hiervandaan, voor een massage en een gezichtsbehandeling. Het is heerlijk, ik ben twee uur onder handen en voel me daarna als nieuw!
Donderdagmiddag heb ik voor de laatste keer fysiotherapie. Mijn conto aan behandelingen is op, jammer genoeg en het is een beetje duur om het zelf te betalen ($75 per keer!). Mijn fysiotherapeut, Clinton, is morgen jarig en ik heb cupcakes gekocht voor de hele crew. Die vallen in goede aarde! Eric, een van de jonge assistenten, komt naar me toe en geeft me een dikke hug:' bedankt voor de cupcakes, ik ga er nu eentje halen!' (hij heeft altijd honger!).
Na de sessie word ik nog eenmaal opgemeten (hoever kan ik nu naar achteren en opzij buigen) en krijg ik een t-shirt met het logo van de praktijk. Een hug van Clinton en van alle assistenten en dan sta ik weer buiten! Er is wel vooruitgang geboekt met mijn rug, nu moet ik

alleen proberen dat in stand te houden.....
Vrijdagmiddag ga ik met nog een voucher naar een kapsalon downtown waar ik nog nooit geweest ben. Ik wil mijn haar eens door iemand anders laten knippen, want Janaa is erg aardig, maar zij heeft nog steeds de Cor-stijl niet onder de knie!
Kapsalon Mink is zeer stylish: het is een grote zaal met in het midden een ronde zitbank, foto's aan de wanden, een kroonluchter aan het plafond, chique hoor! Er staat een Margarita bar ter ere van Cinco de Mayo: gratis margarita's de hele maand mei! Het is helaas nog wat vroeg voor mij....
Ik heb twee vouchers, een voor wenkbrauw styling en een voor een knipbeurt. De wenkbrauw sessie is snel bekeken: de jongedame vindt mijn wenkbrauwen prachtig en haalt alleen langs de randjes wat zwerfhaartjes weg, met was. Dat doet helemaal niet zeer!
Daarna kom ik bij Ray Reeves onder het mes. Ik laat hem het kapsel zien wat ik wil hebben. Hij stelt een heleboel vragen over hoe Cor het doet, wat voor haarstylingsproducten ik gebruik en hoe vaak ik mijn haar was en of ik föhn! Daarna gaat hij aan het knippen. Het is een aardige vent met een werkelijk adembenemende snor waar Salvador Dalí trots op zou kunnen zijn. Hij doet zijn uiterste best en het resultaat is best goed, maar toch nog niet helemaal op Cor-peil! Ik schijn toch wel een juweeltje van een kapper thuis te hebben, als men hier dat peil niet kan halen!!
Omdat ik toch bij Salon Mink ben, ga ik na afloop een bos bloemen halen in de bloemenzaak ernaast voor Gaby en Chris. Hun zoon Jeff heeft net zijn Bachelor diploma gehaald (in Colorado!) en wij zijn vanavond uitgenodigd bij hen. De ouders van Gaby zijn helemaal uit België ingevlogen om de Graduation van hun kleinzoon bij te wonen.
Om 6 uur melden wij ons bij de Spanish Trail no. 1124 met een bos bloemen en een bakje sour cream, want Gaby had gebeld of ik dat soms in huis had! Het spreekwoordelijke kopje suiker!!
De ouders van Gaby zijn ontzettend leuke mensen, net zo vrolijk als

Gaby en echte Vlamingen. We brengen een toast uit met champagne op Jeff en kletsen er op los. Gaby's ouders zijn vorige week vertrokken en eerst bij Gitte, hun kleindochter in Boston, langs geweest. Daarna met zijn allen naar Colorado en vervolgens naar Texas. Het is een hele reis!
Dan is het tijd om aan tafel te gaan en wij nemen buiten op het terras plaats. Het is nu heel erg lekker buiten dus dat is geen straf. Chris is weer Grillmeester en tovert heerlijke varkenshaasjes op tafel. Gaby heeft er baked potatoes bij en verrukkelijke salades : wortel met ananas, groene sla en een experiment van broccoli, umami bonen en pindasaus, dat zeer geslaagd blijkt! Het gebodene wordt zeer veel eer aangedaan en onderwijl kouten wij gezellig verder. Boven onze hoofd hangt een ventilator, die als bijverdienste heeft dat hij de insekten op afstand houdt. Maar Chris wil hem op een gegeven moment wat zachter laten draaien en daar is geen schakelaar voor (in het huis van de loodgieter lekken altijd de kranen!). Maar hij is niet voor 1 gat te vangen, loopt naar de garage en komt terug met een lange stok waarin hij twee spijkers heeft geslagen. De spijkers passen rond het trekkoordje en jawel: de ventilator gaat op een lagere stand! Dat is beter dan op tafel klimmen!!
Na dit staaltje van creatief management gaan wij over tot de volgende gang: Vlaamse rijstepudding met vruchten (een Fabiola) . De rijst is geïmporteerd uit België want dat kennen ze hier niet. Het smaakt allemaal prima en het is dat de

muggen irritant worden, anders zaten wij nu nog op het prachtige terras. Chris toont op de TV beelden van de Graduation ceremonie, die Commencement genoemd wordt. Dit betekent dat alle graduates (Bachelor, Master, PhD's) van een bepaalde universiteit in een stadion verzameld worden en hun respectievelijke diploma's uitgereikt krijgen. Jeff was een van de 1500 studenten van de afdeling Engineering die nu een of ander diploma uitgereikt kreeg. De studenten staan in de gebruikelijke zwarte toga en zng. 'mortar board', de vierkante muts, in de rij voor het podium, krijgen hun diploma overhandigd, dalen van het podium af, en dan wordt er een statiefoto met diploma van hen gemaakt. Het is massaproductie! Jeff flitst een Prodent smile en dan is de volgende alweer aan de beurt!
Aan het einde van de ceremonie mogen alle mutsen de lucht in, dat is het beeld dat mij voor ogen staat uit films! In het stadion zaten ca. 10.000 man familie om de ceremonie bij te wonen bij een temperatuur van 10 graden Celsius! Tja, geen enkele overdekte zaal kan dit aantal mensen aan en je zit wel in Boulder, Colorado!!
Het is na tienen als wij de Venicx mansion verlaten na, zoals gebruikelijk, een fantastische avond....................!