Er was een rustdag gepland… Rond de middag zetten we uit naar het meer van Solina, waar we zouden lunchen. Net voor Solina stond echter een lange file, waarschijnlijk door een ongeval verderop. Dus, teruggedraaid en richting Cisna gereden.
Een prachtige rit door een zeer dun bevolkt gebied met een lichtgolvend landschap. Ooievaars onderweg en ook een ree dat de baan overstak. Cisna is één van dé stopplaatsen van de bussen met toeristen en schoolkinderen op uitstap. Behalve een paar toeristenwinkeltjes en restaurants is er eigenlijk niets. Gewoon een kruispunt van wegen.
We aten lunch in de TROLL, goedkoop en toch lekker. Forel voor Martine, Schnitzel voor mij.
Voorbij Cisna vertrekt een ‘toeristen’-treintje de bergen in maar daar hadden we geen zin in.
Dan zijn we doorgereden naar het meest zuidelijke punt van onze tocht in Polen: Ustrzyki Górne. Onderweg zagen we heel wat wandelaars. Ook de toeristische accommodatie is flink in aangroei. Het gebied wordt geleidelijk aan toeristisch ontsloten.
Zoals onze gids gisteren nog zei: we zijn hier nog in een ‘landscape-park’ dit in tegenstelling tot het ‘natural park’, dat zich uitstrekt ten zuiden van Ustrzyki Górne. In een ‘landscape-park’ mag nog beperkt en in een bepaalde stijl gebouwd worden; ook mag er nog aan toeristische ontwikkeling gedaan worden (hotels, recreatie-faciliteiten, skiliften, …). Het ‘natural park’ is beperkt toegankelijk langs afgebakende wandelpaden en strekt zich uit over Polen, Slovakije en Ukraïne. Het zou het grootste natuurreservaat in Europa zijn.