Nu naderen we onze laatste bestemming in Polen.
We rijden naar de kusten van de Oostzee, aan de rand van een natuurgebied en verblijven 5 dagen in Rezydencja Nade Jeziorem Lebsko.
Booking: Rezydencja Nad Jeziorem Łebsko ligt in Żamowska, op 500 meter van het prachtige nationale park Słowiński, direct aan de oever van het meer Łebsko, op slechts 4 kilometer van de gouden stranden van Łeba.

8 juni: - Van Malbork naar Łeba. –
Bij het afrekenen in hotel Edmar ’s morgens krijgen we nog een aandenken mee, een theetas met een foto van Malbork, een magneetje met een foto van het hotel en een pen om ons verhaal verder te schrijven zeker. Ja, zeker want een deel van het dagboek wordt ook met de hand geschreven. Een tweede laptop meenemen vond ik riskant, maar het was wel makkelijker geweest.
De rit naar Łeba was aanvankelijk wel aangenaam rustig. Maar na een paar uur kwamen we terecht in druk vrachtwagenverkeer langs eindeloos gerekte industrieterreinen, ook weer net Boomse Steenwegen die de dorpen aaneensmolten. Dan maar van de route afgeweken, maar Micheline kon dan niet volgen en stuurde ons een paar keer “stratjes zoender ende” in.
In Łeba was het een hele tour om ons logement te vinden. Łeba blijkt een enorm groot “Bredene aan Zee” te zijn. Het barst van de campings, vakantiehuisjes en kleurige appartementsblokken, ook de winkeltjes met schupjes en emmertjes, schepnetjes, ballen en parasols ontbreken niet.
De Ulica Jeziorna gevonden, maar die eindigde op een voetgangersbruggetje over een kreek. Hier ook niks dat leek op de van de computer afgedrukte foto op ons info-blad.
Nog eens sakkeren en toch nog eens het adres ontcijferen. René tikte de naam van de wijk, Żarnowska, in het vakje voor “stad” in en de GPS loodste ons nu feilloos naar Jeziorna, 21 A.
Mevrouw x of y, ik ben haar naam vergeten, ze sprak ook zo rap in haar mooie Duits met pools accent. Ze lijkt ook een beetje op hoe ik me een Poolse baronesse voorstel. Ze verwelkomde ons vriendelijk en gab uns so razend-schnell ich kweetnie hoeveel ausleg. Maar dat van gratis fietsen, lekker vis eten en ontbijt om 8h, dat bleef bij ons allemaal wel hangen!
Niettegenstaande de lege maag, hebben we dapper eerst de auto uitgeladen. Het was ondertussen wel 27° geworden. Daarom besloten we tot aan het haventje te rijden. We vonden een pittoresk, authentiek visrestaurantje. Je bestelt aan de kassa en kiest uit de menu’s die aan de muur hangen, vis uit de Baltische zee of vis uit de Atlantische oceaan. Dat konden we nog begrijpen, de rest was gissen naar de vertalingen. We hadden er geluk mee. René kreeg kergulena met dikke frieten en een Poolse sla, ik had een fladra (een ‘schulle’ denk ik). Op het binnenkoertje vol oud vistuig … jaja, de vervelende autorit was rap vergeten.