Een dag vol verrassingen

Sinds gisteren weten we dat we vandaag Louise kunnen afhalen op school om 14u45 (school is hier vroeg gedaan maar op woensdag hebben ze een hele dag school). We zullen met Louise wat tijd doorbrengen en ’s avonds mogen we bij haar thuis iets gaan eten. We passen onze plannen dus een klein beetje aan.
Missie 1 is om Copenhagen Cards te kopen, daarmee kan je gratis heel wat musea en attracties bezoeken en gebruik je gratis het openbaar vervoer. We fietsen van ons hotel, via “Christiana” naar “Nyhavn”. Na wat rondvragen vinden we een hotel waar Copenhagen cards verkocht worden (Copenhagen Admiral). We zitten dan niet zo ver meer van de kleine

zeemeermin en deze staat op het verlanglijstje van Britt en Stan, dus fietsen we daar naartoe. Ondanks dat er in de reisgidsen staat dat dit beeldje klein is en je er voorbij bent voor je het weet, zien we al van ver waar ze staat. Er staat een hele troep toeristen rond het beeldje. We zien in de verte 2 grote cruise-schepen liggen, dus dat verklaart wellicht de drukte. Daarna fietsen we door “Kastellet” met een foto-stop aan de molen. We worden er weggejaagd door de militairen: “no walking on the grass”… Oeps, dat hadden we niet gezien. We fietsen verder via de Frederikskirche richting “Skuespilhuset”, maar als we in de Sankt Anna Plats een speeltuintje zien, wordt dat onze pick-nick-plek. Tijdens onze pick-nick is het wissel van de wacht, dus ook deze ‘parade’ maken we onverwacht mee.
Als we terug willen verder fietsen, zien we dat Stan weer een

lekke (voor)band heeft. Dirk rijdt voorop om een fietsenwinkel of -reparatieplek te zoeken want ons eigen materiaal hebben we helaas niet bij. Wendy, Britt en Stan komen al wandelend na. Het is ondertussen lichtjes beginnen miezelen. Dirk ontdekt dat ze bij “Copenhagen Bicycles” de band kunnen vervangen, enig minpunt: ze kunnen niet zeggen hoe lang het gaat duren. Het is intussen beginnen gieten. Wendy laat weten dat ze een beetje verderop aan het schuilen is met Britt en Stan. Intussen heeft Dirk een tweede optie ontdekt: een nieuwe band kopen en zelf de band vervangen. Dat lijkt het beste alternatief, maar het neemt toch een dik half uur in beslag. Dat maakt dat we de rest van de plannen voor vandaag opbergen en direct naar de school van Louise vertrekken.
We fietsen naar Norreport. Om de lift te vinden naar de “S-tog”

(metro-trein), is het heel wat zoeken. We kunnen met de fietsen op de trein. Maar het is pas als de derde trein (er zijn er gelukkig om de 2 minuten) aankomt dat we effectief mee kunnen: de eerste moeten we laten gaan omdat we aan de totaal verkeerde kant van het perron staan en hij vertrekt als we aan de juiste plek aankomen. Een tweede moeten we laten gaan omdat een groepje van 3 tieners hun ineen gehaakte fietsen niet op tijd van de wagon krijgen. Bij de derde trein slagen we er wel in om met zijn vieren op te stappen. Maar dan plaatsen we onze fietsen blijkbaar “fout” in de wielhouders: het voorwiel in de wielhouder en niet het achterwiel. Opnieuw dus gepruts, want we willen niet meemaken dat we niet op tijd kunnen afstappen. We zien wel in dat het een supergoed systeem is… eens je weet hou het werkt. Wendy houdt een dikke blauwe scheen over aan de eerste treinrit met de fiets.

We stappen af en rijden eerst nog even naar een fout adres, maar geraken toch aan de school van Louise. Britt en Louise vliegen elkaar in de armen en op weg naar de trein zijn ze met elkaar aan het praten alsof ze elkaar nog maar net niet meer gezien hadden. We gaan met de S-tog naar Klampenborg strand. De kinderen spelen er heel goed met elkaar op het strand, we eten een ijsje en genieten van het zonnetje dat terug is. De tijd vliegt en we keren met de S-tog richting het huis van Louise, Dirk met een ommetje naar het shoppingcenter om een klein cadeautje te kopen (dit was met het platte band probleem niet eerder gelukt). Het wordt een gezellige avond, de kinderen spelen de hele tijd flink met elkaar. Wendy, Dirk en Anke, babbelen er op los. Tegen 21u15 beslissen we dat het hoog tijd is om terug te keren. We hebben immers nog een metro-rit van

een klein half uurtje en fietstocht van 5km voor de boeg. Wat deze ochtend al direct opviel, maar nu in het donker nog meer van pas komt, zijn de breedte van en de hoeveelheid fietspaden hier in Kopenhagen. Het stukje door Christiana is niet verlicht en dat vinden Wendy, Britt en Stan wel spannend, zeker omdat Britt en Stan geen licht op hun fiets hebben. Foei van ons maar meer dan de helft van de fietsers hebben hier geen licht dus we vallen niet echt uit de toon.
We geraken vlotjes thuis en tegen 22u30 liggen de kinderen in hun bed en slapen ze na enkele minuten. Alhoewel het lijkt dat we weinig gefietst hebben, hebben we toch 24km afgelegd vandaag.