Huwelijksverjaardag op het bunkerstrand

Wendy en Britt staan ziek op: veel keelpijn en allebei duidelijk niet in hun haak. Allebei aan de Nurofen en met de keelspray die we gisteren kochten zal het hopelijk wel lukken vandaag. We hebben vandaag een uurtje te rijden voor we aan onze fietstocht kunnen beginnen: de tocht 407 vanuit Hemmet. We hebben de routine al beter onder de knie, van het wakker worden, ontbijten, pick-nick maken, aankleden, alles bij elkaar pakken en de auto laden. Maar als we de fiets van Stan op het fietsenrek willen plaatsen, zien we dat hij een lekke band heeft. Een voorbode voor een pechdag? Geen nood denken we, we hebben een reparatiekitje en een reserve-band bij, dus we vervangen de band snel. Maar… het sleutelkitje dat we bij hebben is niet sterk genoeg om de bouten van het voorwiel van Stan’s fiets los te krijgen. Dan maar plan B: in een groter dorp onderweg (Skjern) stoppen aan een fietswinkel en de band daar laten vervangen. De fietsenwinkel waar we binnengaan kan ons niet helpen: de fiets zou tegen 16u klaar zijn, en hij kan ons ook geen betere sleutel verkopen. Hij toont ons wel de weg naar een andere fietsenwinkel waar meer volk werkt. Ook daar krijgen we als boodschap dat het 1 uur zou duren. Na een sippe blik en de vraag of ze ons dan niet een sleutel kunnen verkopen, kan het op 45min. Deal! Wij gaan dan in tussentijd op zoek naar een doe-het-zelf zaak en na wat zoeken vinden we een doe-het-zelf keten “Jem & Fix”. Daar kopen we een compacte Engelse sleutel, voor moesten we het opnieuw aan de hand hebben. Na een half uurtje zijn we terug bij de fietsenwinkel en de fiets van Stan blijkt klaar te zijn, er zat een dikke doorn van bijna 2cm in de band, je kon het zien in de vinger van de hersteller, oeps…
Met een dik uur vertraging beginnen we aan onze tocht. De wind is een heel stuk gaan liggen en het is warm nu de zon er weer is. Het eerste stukje fietsen we over zanderige wegjes en dan over een iets drukkere weg langs de zuidkant van de Ringkobing Fjord. We passeren opnieuw Bork Viking Havn, maar rijden verder. Van daaruit is het niet zo lang meer fietsen tot we aan de strand-hotels en winkeltjes komen. Daar volgt

een kleine klim, maar we zien de zee nog niet. Wel een “vallei” tussen de 2 hoge duinenrijen, waar meertjes in liggen en die vol staat met oude bunkers. We fietsen tot een parking waar niet al te veel auto’s staan en steken de zandduinen over. Het strand is breed en er is weinig volk. Onze pick-nick nuttigen we op het strand. Daarna gaan de kids even de zee in. Deze is iets rustiger als aan de vuurtoren, maar er is toch ook een sterke tegenstroming. Stan en Britt vinden een hartjes steen en tekenen ook hartjes op het strand, dat past bij onze 9e huwelijksverjaardag. Uiteraard halen ze ook de windvliegers boven. Aan de zee staat er toch genoeg wind om de vliegers de lucht in te krijgen.
Een uurtje of 2 na onze aankomst op het strand, zoeken we onze fietsen terug op. We rijden een stukje door het prachtige landschap tussen de duinenrijen, om dan de klim over de achterste rij landinwaarts aan te vangen. Ineens is het landschap veranderd in heuvelachtige bossen. Wanneer de heuveltjes verdwijnen, volgen we een hele tijd een spoorweg.

Na ¾ van de fietstocht wordt het voor Britt en Stan wat zwaar. Dirk ziet op de GPS dat er in Norre Nebel een speeltuin is en daar houden we dus halt. Aan goed uitgeruste speeltuinen is er hier trouwens geen gebrek, daar zouden ze in België beter een voorbeeld aan nemen. Een beetje spelen en een koekje geeft hen weer de nodige kracht om het laatste stukje aan te pakken. Na 3u04 minuten fietsen en 45km afgelegd te hebben, zijn we terug aan het kerkje van Hemmet.
’s Avonds gebruiken we wat restjes in een “boerenomelet” dat geweldig goed smaakt. Daarmee zit ons eerste deel er al op, dus de avondactiviteit is de auto laden… We zijn klaar voor een nieuwe regio morgen.