Rondje Ronde

Na een rustdag is het vandaag terug tijd om te fietsen. Het mooie weer laat ons wat in de steek. Het heeft een heel stuk van de nacht serieus gewaaid en geregend, en zelfs even geonweerd. We starten aan het slot Rosenholm, maar fietsen deze keer richting kust. Voor de eerste keer fietsen we op een grote weg zonder dat er een fietspad is. Toch wel spannend. Gelukkig is het maar even en brengen kleine wegjes ons naar het strand van Ronde. We willen fietsweg 5 op bepaalde stukken niet volgen, omdat het zand- en keien-wegjes zijn die door de storm gedeeltelijk zijn weggespoeld en waarin het dus moeilijk rijden is. Na wat improvisatie met de GPS voor een alternatieve route, geraken we aan het schiereiland van het Kalo slot. We leggen onze fietsen vast achter het strand-cafeetje. Terwijl Wendy naar het toilet is gaan de hemelsluizen open en komen Britt, Stan en Dirk als

waterkiekskes ook het toilet binnen, met als reactie van Wendy “awel, hoe kan dat nu dat jullie zo nat zijn?”. De regen stopt al even snel als hij gekomen is en we wandelen over de dam naar het slot. Het lijkt dat het eerder een eiland geweest is, waar ze een dam naartoe gelegd hebben. In het zonnetje en uit de wind tegen een van de ruïnemuren eten we onze pick-nick op. We zien in de verte Aarhus liggen, maar we zien ook dat er wolken met grijze strepen onder (regen dus) onze richting uit komen. Dirk schat dat het ongeveer een kwartier zal duren eer de regen er is en we hebben ook ongeveer een kwartier nodig om terug bij de fietsen te geraken. De schattingen kloppen niet helemaal, we lopen toch een paar minuutjes in de regen. Ook nu is de bui snel over.
We beginnen aan de lange klim die ons wegbrengt van het

strand naar het heuvelachtig binnenland. Ook hier zitten we weer op een vrij drukke baan, maar deze keer gelukkig wel met afgescheiden fietspad. Na deze klim wordt het weer vlakker en wisselen velden en bossen elkaar af. Rond km 28 (3/4 van onze tocht) houden we halt voor een fruitje en een zoektocht naar een geocache. We zien de torenhoge wolken dreigend in de verte hangen.
Als we terug vertrekken zien we dat de lucht aan de andere kant ook serieus zwart ziet. We beslissen om niet veel meer te treuzelen. We rijden nu dikwijls tussen de bossen, dezelfde dan op onze eerste fietsdag hier. Net zoals toen wisselt de geur in deze bossen enorm: van droge dennen, over een typische loofbosreuk, tot een zoetige geur die we nog nooit ergens andere geroken hebben.
Het begint nu in de verte te donderen en we zien ook de eerste

bliksem aan de horizon. Stan voelt zich niet op zijn gemak, want hij heeft geleerd dat je, als het onweert, beter niet in een bos zit. We leggen hem uit dat als je op je fiets zit, de banden zorgen dat je veiliger bent en leggen hem ook de “3 seconden tussen bliksem en donder is 1 km” regel uit. Stan telt de eerste keer 9 seconden, dus 3km, en dat stelt hem gerust. Op km 36 begint het serieus te gieten. Gelukkig hadden we net ervoor onze regenjassen aangetrokken. Stan blijft toch maar tellen hoeveel seconden er tussen de bliksem en donder zitten. Als we het dorpje Morke binnenrijden, dan zijn het nog maar 3 seconden en daarna 2. Stan begint terug nerveuzer te worden, maar ook wij. Zeker als we even een verkeerde weg nemen en een stukje terug moeten. We kijken rond naar een plek om te schuilen (voor de bliksem), maar zien er niet direct eentje. Maar als bij toverslag is het onweer plots gestopt. Alsof Thor ons doorlaat richting auto. Want vanuit Morke is het nog maar 4km tot aan de auto. Dat maakt dat we 44km gefietst hebben op 3u14.
Onze handen en voeten zijn door de regen serieus afgekoeld, dus we willen zo snel mogelijk een douche opzoeken in onze B&B. Deze doet serieus deugd. Na ons zelf gekookt avondmaal spelen we nog wat spelletjes en is het alweer tijd om te gaan slapen.