Mols Bjerge en de kust van Ebeltoft

De temperatuur is serieus gezakt deze nacht: 14° als we de auto in stappen. Da’s een pak kouder dan de 30° van een paar dagen geleden! Maar we gaan toch op fietstocht vandaag. We starten met fietsen in Feldballe en krijgen direct al een paar serieuze klimmetjes voorgeschoteld. Daarna rijden we door “Mollerup Gods”, een boerderij en kasteel complex, dat opvalt doordat alles geel is: de muren van het kasteel zijn volledig geel, de stallen en boerderijgebouwen in geel-en-hout vakwerk. Hierna gaat het naar beneden om dan pas aan de echte klim te beginnen aan de rand van het natuurpark “Mols Bjerge”. Het is hier blijkbaar ook geweldig mooi om te wandelen, maar we kozen om te fietsen deze vakantie, dus daar hebben we geen tijd voor. Het klimmen blijft niet duren en achter de top ligt een even lange afdaling. Deze afdaling duurt tot we aan de zee komen. In de verte zien we het Kalo slot (waar we gisteren waren) liggen. We zien een pier in de zee liggen waar je met de fiets op kan. Dat wordt een eerste stop om wat energie op te doen, maar ook om onze regenjassen aan te doen want het is ondertussen beginnen druppelen. Van hieruit volgen we de kustlijn tot “Fregatten Jylland”, dit is het grootste volledig houten schip dat ooit gemaakt werd. De laatste 2km vallen dik tegen want we hebben wind van voren. We leggen de fietsen vast en als we binnenkomen moeten we een armbandje aandoen, het lijkt wel alsof we naar een festival gaan. Dan ontvangen de kinderen een grote schatkaart, tijdens het bezichtigen van het schip en alles eromheen moeten ze 12 cijfers of letters vinden, die samen de coördinaat worden van de plaatse waar er een schat zou verborgen liggen. De kinderen zien het al meteen zitten, de kaart bevat bovendien uitleg en hints in het Nederlands! Eerst lopen we door een zaal waar allemaal miniaturen zijn van boten, daarna gaan we naar buiten waar we het schip, dat op het droge ligt, kunnen betreden. We starten op het niveau van de kanonnen, het is echt groot en indrukwekkend. In het niveau onder dat van de kanonnen zijn een aantal slaapkamertjes, een badkamer, een open keuken en een aantal opslagruimtes. Hier is ook een

geïmproviseerde ziekenkamer. Op de boot worden ook geluiden nagebootst en het is echt geweldig goed gedaan, maar tegen het geluid in de ziekenkamer (met gekreun en gegil van de zieke van wie een been afgezaagd wordt!?) kan Stan echt niet. Hij wil er geen tweede keer doorlopen. Nog een verdieping lager zit je in het onderruim, dat ook gebruikt werd voor allerhande opslag. Boven de kanonnen is het open dek (met nog meer kanonnen) en bevinden zich de kamers voor de hogere rangen, inclusief salon, navigatiekamer en aparte keuken. Dit gedeelte is echt sjiek maar het is ook geweldig mooi hoe ze alles hebben opgebouwd om te bezichtigen. Je kan helemaal afdalen tot de bodem van het dok en zo zien hoe groot de boot en het anker is. Naast de boot kan je ook nog rondwandelen tussen boten die hier echt aanmeren, er zijn ook

schommels en kan je onder begeleiding tot helemaal in de nok van de mast klimmen, wellicht heel leuk bij mooi weer maar het blijft helaas regenen en daardoor zijn deze activiteiten niet open vandaag. Onze pick-nick die eten we op tussen de kanonnen waar ze pick-nick banken geplaatst hebben en dit onder het luide (artificiële) gekraak van het schip. Dan beslissen we niet te veel te treuzelen want ’s avonds voorspellen ze nog meer regen.
Als we vertrekken rijden we door Ebeltoft, echt een mooi dorpje. We rijden verder landinwaarts in een mooi, lichtjes golvend landschap. We rijden zowel tussen de velden langs de boerderijen als een stukje door bos. Een leuke afwisselende tocht maar helaas blijft het regenen, niet gieten maar wel constant lichte regen. Op km 30 krijgen de kids het een beetje moeilijk, de benen willen niet mee zeggen ze. Tijd dus voor een geocache, dat motiveert altijd, gelukkig liggen er hier superveel. En ja, na de cache hebben ze weer energie. We passeren ook de achterkant van Reepark, zo zien we toch ook een aantal dieren van het park. Op km 38 houden we nog een

stop bij Ornbjerg Molle, dit is een watermolen die volledig gerestaureerd is. Zeker de stop waard, maar deze is (zoals vandaag) niet altijd open. De kinderen spelen nog wat met de rondspringende kikkertjes en zoeken er ook nog een extra geocache.
De laatste kilometers lopen over een grindpad door het bos, de twee laatste kilometer krijgt Britt het nog wat moeilijk dus is ze superblij als we de auto zien. Het is kwart voor vijf als we aankomen, een tocht van 44km en we zaten 3u14 in het zadel (en neen dit is geen tikfout, maar toevallig exact hetzelfde als gisteren).
Als we aankomen in de B&B nemen we een warme douche en Britt kijkt met Stan naar de foto’s van het chirokamp. Na ons avondmaal ruimen we wat op want morgen vertrekken we richting Kopenhagen.