Raleighvallen en Voltzberg

Daar ben ik dan weer, terug van onze eerste echte (4 daagse) jungle trip. Wat een enorme gave ervaring. Echt waanzinnig indrukwekkend en leuk.

Op de eerste dag moesten we (Vera en ik) in de vroege vroegte vertrekken. Om half 8 werden we in het centrum van Paramaribo verwacht. Het begon al goed: het regende enorm hard en er waren geen taxi's beschikbaar toen we weg wilden. Dat beloofde veel goeds... Uiteindelijk maar de dichtstbijzijnde taxichauffeur opgebeld (dat kan via de handige app) en gevraagd of hij snel naar ons zou kunnen komen. Even later was hij er. Ondertussen bellen met het tourbureau, want we zouden te laat komen. Aan de andere kant van de lijn klonk heel relaxed dat dit geen probleem was, zij stonden immers ook nog vast in de file. Onderweg met de taxi door straten gereden die helemaal onder het water stonden (ja zo hard had het geregend).
Op de afgesproken locatie de andere reizigers en de gids ontmoet. Het busje waarmee we zouden vertrekken werd volgeladen met proviand en onze tassen. Daar gingen we dan, op naar de jungle!

Na 1-2 u kwamen we aan op de Zanderij, waarna de weg verder ging in een onverharde, hobbelige, modderige weg. Heerlijk in zo'n busje waarvan de schokbrekers en onderhand al lang en breed kapot gereden zijn... Gezien het slechte weer (lees: non stop keiharde regen) duurde deze rit langer dan verwacht, gezien de weg nog slechter was dan normaal. Halverwege de middag kwamen we aan

bij een brug, waar een boot lag waarmee we het laatste deel van de heenreis zouden afleggen. De plek waar ze zouden verblijven is namelijk alleen met boot (of vliegtuigje) te bereiken. Bijzonder hè. Deze bootreis, over de Coppename rivier, duurde ook nog zo'n 3 uur, dus we kwamen pas eind van de middag aan. Heel mooi, overal waar je kijkt is het groen. De jungle is echt een soort muur van groen, zo dicht zitten alle bomen/struiken/planten etc op elkaar. Godzijdank verliep de bootreis droog. We kwamen aan in ons verblijf/kamp vlak voordat het donker was. Dit was dus nog even haasten om alle hangmatten (jaja, we sliepen als junglemensen in hangmatten) op te hangen voordat het donker werd. Er was namelijk geen verlichting... Na een hele hoop gestuntel van 2 blonde meiden kregen we het toch (met wat hulp van onze reisgenoten) voor elkaar om onze hangmat inclusief klamboe netjes op te hangen. En dat voor het echt donker was. We konden trots zijn op onszelf. We sliepen in een groot gebouw, helemaal open, bestaand uit palen, met

verschillende verdiepingen waar de hangmatten konden worden opgehangen. Helemaal verreisd vielen we hongerig aan op onze avond maaltijd. Heerlijk. Daarna met toilettas in het schemerlicht (er hing gelukkig 1 lamp in het toilet/douche gebouw verderop op het terrein) gedoucht en opgefrist. Om vervolgens mijn eerste nacht in een hangmat door te brengen. Dit wel nadat we samen uitgebreid een klamboe/hangmat check hadden verricht om er 200% zeker van te zijn dat er geen eng beest (lees: vogelspin) in onze hangmat lag. De hangmat sliep verrassend lekker. En ja, dan wordt je dus wakker midden in de jungle. Waanzinnig.

De tweede dag stonden we vroeg op om op tijd te vertrekken naar Voltzberg. Dit was een 8 uur (kleine 20 km) durende tocht dwars door de jungle. We werden begeleid door Hugo, onze gids voor de tochtjes. Dit was een kleine, scheel kijkende creoolse man met een

groot kapmes. De tocht was heel gaaf. Het was warm, vochtig en ontzettend groen. Het pad bestond uit een smal, enigszins blubberig paadje, af en toe onderbroken door een omgevallen boom, beekje waar je van steen naar steen moest springen, etc. Onderweg ging het ontzettend hard regenen, je raakt echt volledig doorweekt. Gelukkig is het niet koud. Na een uur regenen kreeg in steeds minder vertrouwen in dat we de Voltzberg uiteindelijk nog wel op zouden mogen. Deze mag je namelijk niet beklimmen met regen... Gelukkig was het vlak voor de voet van de berg droog en na een korte pauze gingen we dan toch de berg beklimmen! Yes!! Eenmaal aan de voet van de berg aangekomen bleek het toch een minder makkelijk tochtje te worden dan gedacht. We moesten namelijk over een steil rotspad naar boven klimmen. Het begin bestond uit grote keien, maar het grootse deel van de klim bestond uit steile gladde rots. Gelukkig was er een touw waarmee je je naar boven kon "trekken". Ik heb niet snel hoogtevrees, maar hier kreeg ik zelfs een

beetje benauwd van. Het uitzicht boven was het echter helemaal waard, echt adembenemend. Zo indrukwekkend, gewoon 360 graden oerwoud uitzicht. Een van de reisgenoten had een drone mee genomen waarmee hele gave beelden werden gemaakt. Hugo had een oogje op mij en liet dit niet onopgemerkt. Haha, mijn zelfvertrouwen heeft een extra boost gekregen na steeds te horen te hebben gekregen hoe mooi ik was. Na van het uitzicht te hebben genoten gingen we weer terug naar ons kamp (dezelfde lange weg terug). Onderweg zijn we nog rode ara's tegen gekomen. Als je door de jungle heen loopt hoor je ze heel vaak roepen (naast natuurlijk alle andere dier geluiden), net of je in de dierentuin loopt. Terug in ons kamp lekker gegeten en op tijd mijn hangmat weer opgezocht,

na zo'n inspannende dag.

De derde dag was iets relaxter, we gingen naar de moedervallen. Dit was een klein stukje door de jungle, waarbij Hugo veel vertelde over de bomen en planten die we onderweg tegen kwamen. De moedervallen is een grote 'waterval"/stroomversnelling. Over het terrein (we verbleven op een mini eiland genaamd Fungu eiland) waren heel veel doodshoofdaapjes die je kon voeren. Je kon ze roepen door "kis kissie" te roepen. Ze waren echter heel kieskeurig en wilden alleen banaan. Heel erg leuk. In de namiddag zijn we op ons kamp een stukje gaan wandelen over een pad waar we heel veel toekans, ara's, andere papegaaien en vogels hebben gezien. Heel

gaaf dat dat gewoon allemaal in je "achtertuin" rondvliegt.

De vierde dag bestond weer uit de rit terug naar huis. Deze verliep iets soepeler, omdat we nu goed weer hadden. Na weer een dag reizen via boot, busje en taxi ben ik dan eindelijk weer terug in mijn huisje. Direct alle kleren gewassen, jeetje wat stonken die zeg!! Al dat zweet en jungle lucht is niet iets om licht op te vatten... Morgen begint het echte werk: mijn eerste dagje op de interne afdeling van het Diakonessenhuis.

Ohja nog een paar leuke weetjes:
- Suriname is het groenste land van de wereld, het bestaat voor 80% uit tropisch regenwoud. Slechts 5-10% wordt bewoond.
- De Surinamers noemen de jungle/tropisch regenwoud: 'het bos'
- Surinamers uit Paramaribo zijn vaak nog nooit in 'het bos' geweest, dit is namelijk te duur en eigenlijk alleen weggelegd voor rijke toeristen (of natuurlijk de mensen die daar wonen).
- De oorspronkelijke bewoners van de jungle waren de indianen, nu inheemse benoemd. Toen de Nederlanders Suriname tot hun kolonie maakte moesten deze plaatsmaken. Later woonde in de jungle de marrons (dit betekent letterlijk "weggelopen vee"). Dit waren weggelopen slaven van de plantages. Afstammelingen van deze mensen wonen hier nog steeds.