Diakonessenhuis en Paramaribo

Vandaag heel vroeg op om op tijd in het Diakonessenhuis te zijn. Ik moest wat formulieren inleveren en een MRSA test laten afnemen. Dit was ook wel weer een hele ervaring om alvast te zien hoe het hier aan toe gaat. Met een blaadje naar het mevrouwtje met de MRSA-kweekstokjes. Die mevrouw nam zelf de "kweken" bij mij af (gelukkig niet die voor perineum). Vervolgens met een nieuw blaadje en stokjes naar de CRP (nee geen C-reactive proteine, maar centraal registratie punt) om mij in te schrijven, vervolgens met een paar patiëntenstickers om de hoek naar het "lab", waar een mevrouw alleen de stickers wilden, niet de stokjes, om weer wat nieuwe blaadjes in te vullen en factuur te schrijven (die zij overigens direct bestempelde met "betaald" zodat ik de stokjes direct in kon leveren), om vervolgens met dit nieuwe blaadje + stokjes om de hoek kon lopen van het "lab" om deze stokjes in te leveren. Daarna toch maar braaf met mijn factuurblaadje naar de kassa elders in het ziekenhuis

om na een klein uurtje toch het laatste puntje op de i te hebben gezet.

Vervolgens weer terug naar het huis gelopen. Je wordt inderdaad continue nagefloten, nagetoeterd en nagestaard. Mensen hangen uit het raam om je na te kijken en rijden ondertussen gewoon door! Huisgenootje vertelde dat er zo ook wel eens ongelukken ontstaan.
Daarna toch een beetje geluierd voor het huis, waar om de zoveel tijd een tropische regenbui uit de hemel kwam vallen. Jeetje wat een hoop water! De hele straten staan direct blank, ondanks dat zo'n bui vaak niet langer dan 10 minuten duurt.

In de middag door Paramaribo geslenterd. Een bijzondere "stad". Het is meer een soort dorp. Nou ja ook niet echt een dorp. Het is moeilijk te beschrijven, het is Paramaribo. Er staan allemaal oude koloniale huizen, gemaakt van planken. Sommige totaal vervallen, die gewoon tussen prachtig nieuwe gebouwen staan. Tevens ook heel weinig toeristen. Zelfs wij kijken op van blanke mensen. Langs Fort Zeelandia, de waterkant en de palmentuin gelopen. Vervolgens onze eerste trip geboekt! Volgende week donderdag vertrekken we naar de jungle: Raleighvallen en Voltzberg. Ik ben erg benieuwd, slapend

in een hangmat in de jungle. Hopelijk valt het weer mee...

Vandaag ook, naast de muggen (ik ben nu al lek geprikt...), kennis gemaakt met de fauna van Suriname. Terwijl we wat zaten te drinken op een terras, viel er vlak naast mij iets met een luide plof op de grond. Ik kijk om, in de veronderstelling dat het een grote lange tak o.i.d. was, zie ik op een halve meter afstand een enorme, ruim een meter lange leguaan. Ik schrok me wild! Gelukkig schrok hij ook van mij en rende hij snel de boom naast mij in. Nou dat belooft wat die jungle....