Afgelopen zaterdag leek het net of in aan de grachten stond van Amsterdam. Het had zo ontzettend hard geregend dat er heel veel water in de straat stond. Maar dan echt ontzettend veel water. Je stond op sommige plekken tot je knieën in het water. En aangezien ik geen boot tot mijn beschikking had konden we niet makkelijk ergens heen. Lopen door het water is namelijk niet aan te raden, je kunt dan namelijk wel eens een slang of kaaiman tegen komen. Mmm liever niet... Tevens hebben veel putten geen deksel en kun je daar zo in stappen. De zandzakken werden al voor het restaurant neer gelegd. Gelukkig werd het in de middag droog en zakte het water iets. We zijn toen maar naar een "shopping mall" gegaan. Dit stelde helaas bar weinig voor. Het waren maar een paar zielige winkeltjes, met met name vrij ordinaire kleding. Wat ik overigens niet snap is dat de
smbrakenhoff
21 chapters
16 Apr 2020
May 16, 2018
|
Paramaribo
Afgelopen zaterdag leek het net of in aan de grachten stond van Amsterdam. Het had zo ontzettend hard geregend dat er heel veel water in de straat stond. Maar dan echt ontzettend veel water. Je stond op sommige plekken tot je knieën in het water. En aangezien ik geen boot tot mijn beschikking had konden we niet makkelijk ergens heen. Lopen door het water is namelijk niet aan te raden, je kunt dan namelijk wel eens een slang of kaaiman tegen komen. Mmm liever niet... Tevens hebben veel putten geen deksel en kun je daar zo in stappen. De zandzakken werden al voor het restaurant neer gelegd. Gelukkig werd het in de middag droog en zakte het water iets. We zijn toen maar naar een "shopping mall" gegaan. Dit stelde helaas bar weinig voor. Het waren maar een paar zielige winkeltjes, met met name vrij ordinaire kleding. Wat ik overigens niet snap is dat de
kleding in de winkels allemaal heel klein zijn, terwijl de gemiddelde Surinaamse (met name vrouwen) echt dik zijn. Iets van 33% van de Surinaamse vrouwen is obese... Waar halen die dan hun kleding?
Vervolgens maar een leuk koffie tentje opgezocht en daar naartoe gelopen. We hadden namelijk wel zin in ijskoffie. Wat bleek, toen we bij de kassa stonden: geen koffie. Het koffiezetapparaat deed het niet aangezien ze de hele dag al geen stroom hadden. Dus zoals dat hier gaat in Suriname werden de schouders opgehaald en konden we gewoon wat anders bestellen. Geen excuses ofzo, maar gewoon de houding "het is niet anders". Nouja, dan maar een sapje. Die overigens best lekker was hoor.
In de avond gingen we BBQen bij mede cogenootjes van Vera. Hier stond het water in de straat nog hoger dan bij ons. Gelukkig reed onze taxi ons netjes tot op de oprit zodat we met droge voeten aankwamen. De BBQ was erg lekker, wat vlees en groente en patatjes. En niet te vergeten borgoe-markoesa (rum met soort passievruchtsap). Hele leuke mensen ook, dus zeker geslaagde avond.
Zondagochtend vroeg op voor de zondagochtendmarkten. Nouja vroeg, half 9 op en half 10 op de fiets. Ja hallo, het is wel weekend! Eerst de Chinese markt bezocht, vervolgens de vlooienmarkt en tot slot de Javaanse markt. Heel leuk om zoveel groente en andere producten te zien. Er gingen gewoon geroosterde eenden, grote stukken vis en enorme groenten. We hebben een enorme grote zoete aardappel gekocht bij de Chinese markt die nu nog niet op is. Erg lekker. Vervolgens onze toch afgesloten bij onze koffietent, waar gelukkig de stroom het weer deed en we dus ijskoffie konden krijgen. Die hadden we immers nog tegoed.
Verder deze week weer hard aan het werk in het Diak. Ik heb wel het idee dat ik wat meer aan het wennen ben. Ik heb wat meer door hoe alles werkt en ik merk dat de verpleging ook steeds aardiger is en mee werkt. Ze zijn een stuk vriendelijker en maken grapjes en tonen ook wat meer "respect". Dat bedoel ik dan niet hooghartig, maar ik denk dat ik nu een beetje wordt opgenomen door het team. Ze doen vaker wat ik vraag en ik hoor minder vaak "dat ligt dááár" of wordt minder vaak onderbroken midden in een gesprek. Het gaat allemaal nog wel steeds ontzettend traag, maar dat gaat hier denk ik nooit veel anders worden. Ik heb alleen wel het idee dat ze het meer proberen.
Verder maak ik nog steeds aparte dingen mee, zie ik bijzondere patiënten en heb ik onhandige gesprekken. Al gaat dat laatste ook steeds beter en wordt ik ook nu door de patiënten als dokter aangesproken (i.p.v. zuster). Wat mij verder opvalt is dat hier heel
anders om wordt gegaan met de dood. Sommige mensen zijn nog meer geëmotioneerd en vinden de dood maar moeilijk te accepteren. Als iemand dan komt te overlijden hoor je oorverdovend gehuil en gegil door de gang, zo zielig en hartverscheurend. Aan de andere kant staan sommige mensen juist heel open voor de dood. Als het lichaam op is en de ziel klaar is om te gaan dan is dat nou eenmaal zo en is het goed. Er wordt dan veel gezongen aan bed met de hele familie die in een kring om het bed staan en elkaars handen vast houden. Eigenlijk wel mooi om te zien en veel minder beladen.
Morgen en overmorgen weer aan de bak en dan aankomend weekend op trip naar Bigi pan. Zin in! Fingers crossed voor mooi weer.
1.
Aankomst in Paramaribo
2.
Diakonessenhuis en Paramaribo
3.
Zangvogels en White beach
4.
Peperpot plantage
5.
Raleighvallen en Voltzberg
6.
Eerste dag co-schap in het Diakonessenhuis
7.
Ziekenhuisleven
8.
Buiten het ziekenhuisleven
9.
Zondagochtendmarkten en ziekenhuisleven (2)
10.
Bigi Pan
11.
Peperpot (2) en ziekenhuisleven (3)
12.
Galibi
13.
Cola kreek (2), Peperpot (3) en ziekenhuisleven
14.
Uitgaan in Havana en dolfijnen spotten (excl. dolfijnen)
15.
26e verjaardag
16.
Afscheid nemen in het ziekenhuis en partybus
17.
Brownsberg en Stonisland (Brokopondomeer)
18.
Frederiksdorp en inpakken
19.
Het huis
20.
Vogels
21.
Suriname is...
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!