Peperpot plantage

De afgelopen dagen was het weer een stuk beter, nog wel regen maar veel minder dan toen we net aankwamen in Suriname.

Maandag hebben we een lekker dagje in Paramaribo centrum doorgebracht. Souvenirs ingeslagen, de palmentuin gezien in de zon (toch een stuk mooier dan in het druilige bewolkte weer). Als lunch het eerste echt typisch Surinaamse gerecht gegeten: pom. Een soort ovenschotel met groente en kip. Dit werd, gezien het voor de lunch was, geserveerd op een broodje, maar dit eet je normaal gewoon zo. Heerlijk.

Gister zijn we naar de Peperpot plantage geweest. Zoals een echte bakra (blanke Hollander) dat doet: op de fiets. Peperpot is een voormalige koffieplantage en ligt op de rechteroever van de rivier Suriname. Het is een van de oudste plantages uit de Surinaamse geschiedenis (rond 1660).

Om bij de Peperpot te komen moet je eerst naar de waterkant. Dit was mijn eerste kennismaking met fietsen in Suriname. Toch wel heel anders dan in Nederland. De wegen zijn er totaal niet op ingericht, om nog maar niet te vergeten dat men hier links rijdt. Het is wel redelijk veilig fietsen, maar het blijft goed opletten. Je wordt onderweg constant nagekeken, nagefloten en nageroepen ("Hé schatje", "Alles lekker?", "Lekker fietsen?" etc etc). Het gaat er wel vriendelijk aan toe en is totaal niet opdringerig bedoeld, ze doen het naar alle blanke. Eenmaal bij de waterkant aangekomen namen we een bootje naar de overkant. Dit gebeurt in een gewoon vissersbootje. Gezien er veel gekke bakra's op de fiets naar de overkant willen met hun fiets zijn de eigenaren van vissersbootjes heel geoefend in het overtillen van de fiets in en uit de boot.

Aan de overkant was het nog een stukje fietsen naar de Peperpot. Dit was toch wel heel anders fietsen dan het drukke hectische Paramaribo. Heel weinig mensen en auto's, veel mooie vogels en kleine simpele huisjes langs de weg. Je gaat langzaam van een stad naar een dorpje. Zoals ook in Paramaribo lopen hier overal straathonden, die er overigens wel goed uit zien, maar die je absoluut niet moet aaien (onder de vlooien/schurft ect). De bomen langs de kant van de weg staan vol met bananen/kokosnoten/meloenen etc etc. Wat een rijkdom.

Bij de Peperpot is er een mooie weg dwars door een stukje ongerepte natuur, echt een soort jungle. Wat een ervaring! Je wordt er helemaal stil van, zoveel natuur die wild en chaotisch groeit. Overal hoor je geluiden van beesten, een enorm kabaal. Je hoort veel insecten, apen, vogels (waaronder papegaaien) etc. Oh en een hele hoop muggen... Onderweg zijn we zelfs aapjes tegen gekomen, zo ontzettend leuk! Ze waren met ze alle van boom tot boom aan het springen en druk met elkaar aan het praten. Ongelofelijk, je staat gewoon midden in een enorme dierentuin. Heel erg gaaf. Toen we weer terug wilden naar huis (het was immers al 16 u en je moet hier echt voor het donker thuis zijn), bleek het hek van de ingang dicht te zijn.... Shit en nu? Gelukkig was het hek niet hoog en zijn we (jawel met fiets en al) over het hek geklommen. Niet doorvertellen hoor. Na een hele ervaring rijker snel maar weer naar huis gefietst, waar we net voor de regen binnen kwamen (vandaar ook het harde doorfietsen, er kwam een hele zwarte lucht aan). In de avond mijn eerste echte Surinaamse roti. Heerlijk, toch heel anders dan zo'n knorr pakje. Wel een stuk pittiger. Daarna op tijd naar bed, ik was toch wel moe van alle indrukken van de dag.

Vandaag een rustig dagje. Alle voorbereidingen getroffen voor morgen, want dan ga ik voor het eerst de echte jungle in! Spannend!!
Tot snel allemaal, de komende dagen is het even radiostilte vanaf mijn kant.