Dag 17... relaxen op het strand

Geschreven door Ron

Echt strandweer wilde het maar niet worden in Puerto Vallarta. Een wolkendek hing al dagen boven de stad en leek niet van plan ergens heen te gaan. Stiekem vonden we dat niet zo heel erg. We zijn geen zonaanbidders en van te hoge temperaturen worden we allebei een beetje chagrijnig. Deze temperatuur beviel ons prima!

Maar je kan natuurlijk niet een week in een strandplaats doorbrengen en dan niet aan het strand gaan liggen. Nadat we gewekt waren door de klanken van de keiharde dancemuziek die een nieuwe aerobicsles aankondigden, groeven we dan ook onze zwemkleding & badhanddoeken op uit onze respectievelijke koffers en togen naar het strand. Een dag eerder hadden de vertalers die we ontmoet hadden in A Page in the Sun voor ons op een kaart aangegeven bij welke strandtenten we een strandstoel voor de dag konden huren. We kozen voor Mahi Beach House, waar we twee stoelen huurden voor $10 per stuk.

We bestelden taco's & tostada's als ontbijt, met vis, we zaten immers aan het strand. Vervolgens doken we allebei in ons boek. Zo af en toe (d.w.z. ongeveer iedere 2 minuten) kwam er een verkoper langs om ons mooie spullen aan te bieden zoals kleden, houtgesneden poppetjes, snoepjes, gehaakte poppetjes, oesters (bedankt maar ik heb al een voedselvergiftiging gehad dit jaar), kettingen, zonnebrillen

(waarvan we er allebei een op hadden maar misschien wilden we wel een reserve), sigaren & donuts. Gelukkig zijn ze niet erg vasthoudend, als je één keer nee zegt gaan ze weer verder en - zo ontdekte ik later - als je net doet alsof je zo in je boek verzonken bent dat je ze niet hoort ook. We lunchten ook nog hier (fajitas voor Dea, een hamburger voor mij), lazen nog wat meer, dronken een sapje & een biertje, en aan het einde van de middag waagde ik me zelfs nog aan een duik in de lekker warme zee. Toen we het liggen op de strandstoelen zat waren en de rekening vroegen stonden daar wel ons eten en de drankjes op, maar geen huur voor de strandstoelen. Blijkbaar was die ons kwijtgescholden omdat we zulke goede klanten waren. (Of ze waren het gewoon vergeten, ook prima.)

Om in thema te blijven besloten we 's avonds ook aan het strand te eten, bij restaurant Coco Tropical. We kozen een tafeltje aan de rand van het terras, zodat we konden uitkijken over het strand en de zee. Waar we geen rekening mee hadden gehouden was dat we aan de rand van het terras nog steeds binnen het bereik van de prullariaverkopers waren, maar gelukkig waren de meeste hiervan inmiddels naar huis. Met een naam als Coco Tropical verwacht je allerlei tropische gerechten, maar op het menu staat vooral Europese kost zoals ossobuco, risotto en zelfs een Wienerschnitzel. We bestelden een salade met spinazie, spaghetti al pesto en gegrilde mahi-mahi, die we alledrie deelden. Een goed einde van een fijne dag aan het strand!