Geschreven door Ron

Toen we wakker werden na onze eerste nacht in Puerto Vallarta werden we begroet door het bekende geluid van... regen! En niet een lullig buitje, maar een flinke stortbui. Goed voor het gras, zullen we maar denken.

Toen de bui grotendeels over was besloten we te gaan ontbijten. Aangezien onze hotelboeking niet inclusief ontbijt is en er geen koelkast is in onze kamer om eten in te bewaren, moesten we op zoek naar een restaurant om in te ontbijten. Niet dat dat heel moeilijk is hier in het centrum, in zo'n beetje ieder tweede pand zit een restaurant. We kozen voor Daiquiri Dick's, een restaurant met een overdekt terras met uitzicht over het (lege) strand, waar Dea een Mexicaanse omelet at & ik de huevos ranchero.

Na het ontbijt maakten we een wandeling door het centrum. Puerto Vallarta was maar een klein plaatsje voordat het veranderde in een van Mexico's belangrijkste strandsteden met de resorts die daarbij horen, dus het historische centrum stelt niet zo heel veel voor. Toch was het leuk om te zien hoe Puerto Vallarta er moet hebben uitgezien voordat de toeristen kwamen. Ook een wandeling over de Malecón, de boulevard van Puerto Vallarta, met al haar standbeelden is zeker de moeite waard. En voor een strandbestemming in het hoogseizoen waar bijna alle hotels vol zitten is het minder druk hier dan we hadden gevreesd. Op Isla Cuale, een klein eiland midden in de oude stad waar naar verluid de eerste bewoners van Puerto Vallarta hun huizen bouwden, was het zelfs uitgesproken rustig. We genoten even van de rust op het terras van een klein restaurantje onder het genot van een biertje/theetje en een taco, voordat we terugwandelden naar ons hotel.

We gingen even liggen op ons bed met onze ogen dicht om alle belevenissen van de dag te verwerken. Toen we alles een plaatsje hadden gegeven was de zon inmiddels ondergegaan, en dus gingen we op zoek naar een restaurant voor het diner. We hadden er een uitgezocht op TripAdvisor die goed stond aangeschreven, maar blijkbaar hadden meer mensen dat gedaan, want het restaurant zat helemaal vol. We zijn toen maar bij het naastgelegen restaurant Adobe naar binnen gelopen, een stuk minder sjiek dan het locatie die we eerst op het oog hadden, maar wel drukbezocht. Het bleek opnieuw een uitstekende keuze! *applaus voor onszelf* Dea had een salade vooraf en daarna de fajitas, ik eerst carpaccio op zijn Mexicaans en daarna de chile en nogade. En met onze buikjes vol doken we ons niet-zo-heel-erg comfortabele bed in.