Dag 3... Museo Nacional de Antropologia

Geschreven door Ron

Dag 3 stond in het teken van een bezoek aan het Museo Nacional de Antropologia, het museum met de grootste collectie prekoloniale voorwerpen in Mexico. We ontbeten lekker in ons eigen appartement en gingen toen op pad. Het eerste stuk reisden we met de metro, dit ging soepel, alles is netjes aangegeven en alle metrostations hebben naast een naam ook een icoon waardoor het makkelijk herkennen is waar je moet uitstappen. Vervolgens moesten we nog een stuk met de bus, dit bleek iets uitdagender. Rondom het metrostations stoppen op allerlei plekken allerlei bussen in allerlei kleuren, als je gewend bent aan dit systeem zit er vast logica in, maar aan ons simpele toeristen ontging deze volledig. Gelukkig spreken we net genoeg Spaans om de weg te vragen, zo vonden we toch de bus met de juiste bestemming en even later stonden we voor het Museo Nacional de Antropologia, gevestigd in een gebouw dat, zeker gezien vanaf het binnenplein, een prachtig staaltje architectuur is.

De eerste zalen van het museum zijn gewijd aan uitleg over de antropologie. Leuk gedaan, zeker de miniaturen die laten zien hoe vroege menselijke samenlevingen er mogelijk uit hebben gezien, maar dit was niet waarvoor we kwamen natuurlijk. De daarop volgende zaal was gewijd aan Teotihuacan, het eerste grote rijk in Midden-Amerika, dat een aantal van de grootste piramides ter wereld heeft achtergelaten. De verzameling voorwerpen uit deze cultuur die

het museum in bezit heeft is indrukwekkend. Ook erg imposant is de reproductie op ware grootte van een deel van de tempel van Quetzalcoatl, inclusief de beschildering zoals hij ooit geweest moet zijn en een grafkamer aan de binnenkant. Helaas zijn de meeste bijschriften alleen in het Spaans, we wilden nog de Engelstalige audiotour huren, maar de dame bij de balie vertelde ons dat ze net van leverancier waren gewisseld en nu waren er dus geen audiotours beschikbaar.

Inmiddels begonnen onze magen een beetje te knorren, en dus wandelden we naar het restaurant in het museum. Hier aten we een paar lekkere broodjes, en werden ondertussen vermaakt door een drietal tamme eekhoorns die duidelijk leven van het eten dat ze krijgen van bezoekers. (En gezien hoeveel ze gevoerd werden in de korte tijd dat wij daar zaten mag het een wonder heten dat ze nog steeds in bomen kunnen klimmen!)

Aangesterkt gingen we verder naar de volgende zalen, waar voorwerpen zijn tentoongesteld van de Toltecs, Azteken (of Mexicas), Zapotecs, Mixtecs, Olmecs, Mayas, en nog een aantal andere, minder bekende culturen. We hebben veel prachtige voorwerpen gezien, waaronder de beroemde zonnesteen van de Azteken. Sommige voorwerpen zijn zo fijn en gedetailleerd dat je afvraagt hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen, andere zo knullig dat ik ze nog wel in elkaar had kunnen kleien. Het valt duidelijk op dat de diverse culturen contact met elkaar hadden, want de goden, gebruiken & ontwerpen van de diverse volkeren vertonen grote overeenkomsten, ook al zit er soms eeuwen tussen de teloorgang van de ene cultuur en de opkomst van de andere. Nadeel daarvan is dat je na het zoveelste schaaltje, beeld of kruik met hetzelfde ontwerp, hoe mooi ook, het wel een beetje gezien hebt. Gelukkig konden we ons vermaken met het verzamelen van gekke koppen!

De terugreis verliep iets minder soepel dan de heenreis. In de bus stappen die staat de wachten bij een metrostation is één ding, de juiste bus herkennen bij de halte en hem dan ook nog staande houden heel wat anders. Na twee mislukte pogingen besloten we dan maar terug te lopen door het park naar het metrostation, achteraf gezien een prima idee. De metro bracht ons weer netjes terug naar het centrum.

Omdat we eigenlijk nog wel vol zaten van de lunch, en niet zo'n zin hadden in een uitgebreid diner in een restaurant besloten we een paar broodjes te kopen en deze in ons appartement op te eten. Nu heeft een beetje bakkerszaak in Mexico Stad al gauw 100 verschillende soorten broodjes waarvan volstrekt onduidelijk is wat je aan de binnenkant zult aantreffen, dus gokten we maar wat. Achteraf waren we niet heel tevreden met onze keuze, maar het vulde de maag. Met nog altijd een jetlag in onze benen en een vermoeiende dag achter de rug gingen we vroeg naar bed en vielen al gauw in een diepe slaap.