Colombia: Bogota & Cartagena, wat een verschil!

Het 7e nieuwe land tijdens mijn reis en land nummer 61 op de totaalscore werd Colombia, het land dat vernoemd is naar Cristopher Columbus terwijl hij er nooit voet aan land heeft gezet. Op de dag van mijn aankomst vond het referendum plaats waarin aan de bevolking werd voorgelegd of het vredesakkoord met de ideologische guerrillabeweging FARC doorgang kon vinden. Dit eindigde heel verrassend in een nipte overwinning van de nee-stemmers, met als gevolg grote onrust in de steden en veel internationale media-aandacht voor Colombia.

Hoewel de krantenkoppen soms anders deden vermoeden de afgelopen week, stemden de Colombianen niet tégen de vrede, maar tegen het met de FARC

overeengekomen akkoord waarin FARC zou worden omgevormd tot een nieuwe politieke partij. De voormalige rebellen zouden parlementszetels krijgen en zouden niet worden vervolgd voor hun misdaden als ze hun strijd zouden staken.

De gevolgen waren het meest zichtbaar in de hoofdstad Bogotá, waar ik na een wederom problematisch vlucht via Caracas, Venezuela was aangekomen. Mijn hostel was in het centrum van de stad en daar waren vanaf maandag volop tv-ploegen te vinden, het was een drukte van belang op het centrale Simon Bolivar Plaza en er werd opgeroepen om deel te nemen aan protestmarsen. En er waren heel veel agenten, militairen en beveiligers op de been.

Maar uiteraard heb ik ondanks alles in Bogotá gewoon de toerist uitgehangen, maandag deed ik mee aan een culturele wandeling waarbij je onderweg allerlei streetfood kon proeven (oa chicha (maisbier), warme rijstepap met geraspte kaas, fruitbowl zonder alcohol en witte maissoep (peto)). Daarbij zagen we ook de belangrijkste bezienswaardigheden zoals het presidentieel paleis, het parlement, en de gezellige straatjes van de universiteitswijk Candelaria. ’s Middags nam ik met een hostelgenootje de kabelbaan naar de bergen die Bogotá omringen om te genieten van het bijzonder uitzicht op deze enorme stad met ruim 7 miljoen inwoners.

Omdat Bogota in de bergen ligt op 2640 meter hoogte, is de temperatuur een stuk lager dan ik tot nu toe gewend was, zo tussen de 12 en 19 graden, en eigenlijk vond ik dat ook wel

lekker, even bijkomen van de hitte en de eeuwige muggen. Ik kon mijn jas zelfs weer eens aantrekken, sinds de bergen van Monteverde in Costa Rica was deze niet mee uit de backpack geweest Dinsdag bezocht ik het Museo del Oro, het museum dat de geschiedenis van het goud in de wereld vertelde. De link tussen Colombia en goud is als volgt: omdat volgens de mythes 'El Dorado' (het land vol goud) zich in het hedendaagse Colombia zou bevinden, werden in de 16e eeuw talloze Europese expedities op touw gezet. El Dorado is echter nooit gevonden, en velen expeditieleden zijn bij de zoektocht door honger en ziektes om het leven gekomen.

Daarna maakte ik een lange wandeling naar een ander deel van de stad om de lokale markthal te bezoeken – Colombia kent zoveel fruitsoorten die ik nog niet eerder gezien heb, ook niet in

Midden-Amerika. Al wandelende kreeg ik een goed beeld van de stad – er is nog veel armoede en onveiligheid, maar het land zit economisch in de lift en de veiligheid neemt langzaamaan toe. Ik was aangenaam verrast door alle bijzondere muurschilderingen en grafitti.

Woensdagochtend bezocht ik het Botero museum, Frederico Botero is de bekendste schilder van Colombia, en ik kan zijn ‘opgeblazen stijl’ (zie de foto van zijn versie van de Mona Lisa) erg waarderen. In de collectie bevonden zich verder schilderijen van Renoir, Matisse en Picasso en het was grappig om ook werken van de Rotterdammers Kees van Dongen en Willem de Kooning zo ver van huis aan te treffen. ’s Middags nam ik een binnenlandse vlucht naar Cartagena in het noorden van Colombia – spoorwegen kennen ze niet in het land, en met een

bus door het Andesgebergte is een tijdrovende onderneming. Gelukkig zijn de vluchten heel betaalbaar, ik betaalde 36 euro voor 90 minuten in een relatief nieuw toestel.

Cartagena is een wereld van verschil vergeleken met Bogotá. Alhoewel ook hier protestmarsen plaatsvonden tijdens mijn verblijf, is de temperatuur in overeenstemming met de Caribische sfeer van palmbomen en een blauwe zee, namelijk zo’n 32 graden. De gebouwen zijn in koloniale stijl met houten balkons voorzien van weelderige bougainvillea. Het is de populairste en ook meest veilige stad van Colombia voor toeristen. En niet voor niks, wat een sfeer en gezelligheid - de eerste dag ben ik heerlijk aan het rondstruinen geweest door de sfeervolle straatjes binnen de vestingmuren. Ook bezocht ik het enorme fort genaamd ‘Castillo de San Felipe de Barajas’.

Vandaag was het weer eens tijd voor een vulkaan, en wat voor één: El Totumo is een actieve vulkaan ten noordoosten van Cartagena waarvan de krater is gevuld met warme modder. Na

een korte beklimming in bikini volgde al snel de beloning: een heerlijk warm modderbad, compleet met een ontspannende massage in de zilvergrijze modder, waarin je vanzelf gaat drijven. Na drie kwartier ontspannen tussen de opborrelende luchtbellen glibberden we de vulkaan weer af, waarna we in het nabijgelegen meer werden afgespoeld door de lokale dorpsvrouwtjes. Ontzettend grappig en heerlijk ontspannen om mee te maken! 's Middags bezocht ik het lokale strand en om de relaxdag goed af te sluiten kroop ik later in het hostel in de hangmat met een vers-gedownload boek van Colombia’s populairste schrijver Gabriel Garcia Marquez. Met de muziek van Shakira op de achtergrond is mijn Colombiaanse culturele inburgering helemaal in orde!

Morgen vlieg ik naar de stad Medellin, ooit thuisbasis van Pablo Escobar en één van de gevaarlijkste steden ter wereld, maar inmiddels een stuk veiliger en interessanter voor reizigers: hierover meer in mijn volgende blog!