Toegift in Trinidad

Om het maximale uit mijn verblijf in Cuba te halen, wisselde ik de laatste week Spaanse les in Havana in voor een week Spaanse les in Trinidad, in het zuiden van Cuba. Samen met de Zwitserse Vera en Marilena nam ik de luxe Transtur bus die ons in 6 uur naar de zuidkant van het eiland bracht. Daar verbleven we in een casa in het centrum van het stadje, dit keer met 5 personen op een kamer, de andere 2 dames kende ik ook via de Spaanse school in Havana, dus dat was erg gezellig.

Het stadje Trinidad is maar klein met nog geen 75.000 inwoners, maar is bijzonder pittoresk en staat sinds 1988 op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Trinidad ligt op een heuvel en kent alleen maar laagbouw, met kleurige koloniale huizen met typische smeedwerken raampartijen. Sowieso kom je in heel Cuba nauwelijks glas voor de ramen regen, het regent er zo weinig dat men met houten luiken of shutters kan volstaan. Op de straten liggen ouderwetse keien, respect voor de Cubanen die hier met fietstaxi’s hun inkomen verdienen.

In Trinidad hebben we ’s morgens maar anderhalf uur Spaanse les, direct gevolgd door salsales, waardoor we om 12 uur al ‘vrij’ zijn. Het stadje is niet alleen kleiner dan Havana, maar ook iets minder levendig. Er komen vooral veel toeristen,

verder heeft de stad niet veel te bieden.

Maar we ontdekken al snel onze favoriete spot: het strand van Ancon, op 20 taximinuten van onze casa. Het zeewater is azuurblauw en is verfrissend, maar niet koud. Zeker op doordeweekse dagen is het er rustig en dan kunnen we ons uren vermaken onder de parasol – de zon is ongekend fel, dus we proberen onze huid te sparen.
We hebben ook een keer mountainbikes gehuurd om al fietsend de omgeving te verkennen. Dat was op zich hartstikke leuk, behalve dan dat de Cubanen een bijzondere regeling hebben voor het parkeren van je fiets bij het strand: daar betaal je per fiets 1 CUC (= $1) voor, ook al zet je ‘m tegen een boom en is er geen bewaking. Je auto parkeren is overigens gratis. Onze fietstocht ging van strandje naar strandje, dus bij het volgende

strand besloten we onze fietsen al een kilometer voor het strand achter een bosje te stallen, uit het zicht van de weg, dat zou ons 3 CUC besparen. We hadden een prima middag op het strand, maar nadat we weer terugkwamen bij het bosje, bleken onze fietsen verdwenen. Best knap als je bedenkt dat we de 3 mountainbikes met 1 kabelslot aan elkaar hadden gezet en ze best een stuk van de doorgaande weg af stonden. Oké, wat nu? We zochten eerst wat in de directe omgeving, en besloten uiteindelijk maar terug te lopen naar het strand, wellicht vonden we ze daar. En ja hoor, daar stonden ze, netjes geparkeerd tegen het kantoor van de strandwacht, met het kabelslot er nog omheen. Er was niemand in de buurt, dus snel haalden we het slot eraf en wilden wegfietsen, tot we werden aangesproken door een Cubaan op een motor, die zich voordeed als agent. Maar met 3 onschuldige meiden die

opeens geen Spaans spraken kon hij weinig, dus we kwamen er vanaf met een waarschuwing. We waren nog geen 5 minuten onderweg toen de fiets van Marilena een lekke band kreeg, het was in totaal ongeveer een uur fietsen, dus terug naar Trinidad lopen was geen optie. We hoopten dan maar op een lift en na 20 minuten lopen stopten er een paard en wagen waarvan de berijder bereid was om tegen betaling Marilena en haar fiets mee te nemen. Dit was de ideale oplossing, want zo konden Vera en ik erachter aan fietsen en hoefden we Marilena niet alleen te laten – je weet het maar nooit met de Cubanen. Paard en wagens zijn overigens heel gebruikelijk in Cuba, veel Cubanen hebben geen auto en zeker in landelijke gebieden zie je nog veel ruiters en menners. Uiteindelijk waren we om half zeven weer terug in Trinidad, nog net op tijd voordat de fietsverhuur sloot. De dagen erna zijn we gewoon weer lekker met de taxi naar het strand gegaan!

Ook zijn we nog een dag wezen hiken in de Valle de Ingenios, een bergachtig gebied ten noorden van Trinidad. Met een gids hebben we 25 km gelopen, waarbij een paar pittige heuvels zaten. We lunchten bij een koffieboertje, en zwommen in een heerlijke verkoelende natural pool in een jungleachtige omgeving. Al met al was deze week in Trinidad een prima afwisseling in het programma!