Panama's Paradise

Grensovergangen in Midden-Amerika zijn de meeste verwarrende die ik tot nu toe op reis ben tegengekomen, daarom boek ik altijd een (shuttle-)bus als ik de grens over moet, dan krijg je tenminste wat begeleiding over waar je wat moet doen om de grens over te steken. Hoe bedenk je anders dat je je exit tax moet betalen bij een lokale apotheek om vervolgens met de bon naar een, vanaf de doorgaande weg niet zichtbare, douanepost te gaan om daar de benodigde stempels te krijgen om het land te verlaten? Dit was om Costa Rica te verlaten, en een soortgelijke onduidelijke procedure vond plaats aan de Panamese zijde van de rivier de Sixaola, de natuurlijke scheidingslijn tussen beide landen.

Gelukkig werd ook dit keer mijn uitreisdocument goedgekeurd, en werd ik toegelaten tot Panama, het laatste door mij nog onontgonnen land van Midden-Amerika,

en land nr 59 op de totaallijst! Een uur later leverde de shuttlebus me af in Almirante, een klein havendorpje met 2 belangrijke functies: de exporthaven voor stapels koelcontainers met Chiquita-bananen, en het vertrekpunt voor de ferry naar Bocas del Toro, de eilandengroep voor de Caraïbische kust van Panama.

Op het hoofdeiland Isla Colón had ik een baantje gevonden, wederom als receptionist, en dit keer voor een Nederlandse dame, Jenny, die 46 appartementen in vakantiehuizen verhuurt op zowel Isla Colón als het naastgelegen eiland Bastimentos. Jenny (39) is 15 jaar geleden al backpackend op Isla Colón beland, verliefd geworden op het mooie eiland, en heeft vervolgens besloten om er te blijven. Inmiddels heeft ze een flink bedrijf opgebouwd door huizen van locals en expats te

beheren en te verhuren. Ieder huis is verschillend qua locatie, indeling, luxe en aanwezigheid van privé of gedeeld sanitair en keuken*.

Om een idee te krijgen van de huizen die in het portfolio zaten, maakte ik op mijn eerste werkdag met Jenny een rondje op de fiets over het eiland. Dit hadden we in een uurtje kunnen doen, maar uiteindelijk waren we de hele ochtend onderweg: Jenny kent iedereen op het eiland, dus we stopten regelmatig voor een praatje, we haalden wat te snoepen voor een oude dame in een bejaardentehuis die zelf niet het huis mocht verlaten, we vonden onderweg oude koloniale meubeltjes (het was gratis vuilnis-ophaaldag op het eiland) die we vervolgens op het stuur van onze fiets meenamen zodat ze gerestaureerd konden worden voor gebruik in één van de huizen. Al met al een hele

leuke ochtend waarin Jenny me goed heeft aangestoken met de energie waarmee zij duizend-en-één projecten tegelijk probeert op te pakken.

Jenny woont zelf temidden van één van haar appartementencomplexen (Panama’s Paradise, in de wijk Saigon), en haar receptie is aan huis. Al werkend achter de balie maak ik een hoop mee van haar drukke leven tezamen met haar 2 kindjes, Luuk van 3 en Nina van 5. Het is leuk om weer even Nederlands te praten, en zeker omdat Jenny mijn leeftijd heeft. Mijn collega’s zijn drie Argentijnse vrijwilligers, Juan, Sol en Tamara, erg gezellig, maar met een lastig Spaans accent. En dan zijn er nog de 5 fijne lokale collega’s: 3 schoonmaaksters en 2 klusjesmannen, die zorgen dat de huizen goed onderhouden blijven. Zelf heb ik een privékamer in één van de huizen, op

twee minuten lopen van Panama’s Paradise en de receptie. En een fiets, erg handig om het eiland mee te verkennen.

Hoewel het mijn vrije dag was, vroeg Jenny op donderdag of ik zin had om mee te gaan naar een netwerkbijeenkomst van Booking.com, de grootste online boekingssite ter wereld (en van oorsprong een Nederlands bedrijf). Het hoofdkantoor van Midden-Amerika zit in Panama, en de accountmanagers aldaar hadden de ondernemers van Bocas del Toro uitgenodigd voor een meeting, enerzijds over de mogelijkheden van hun boekingsssyteem en de ontwikkelingen van het toerisme op de eilanden, en anderzijds als gelegenheid voor de lokale ondernemers om te netwerken. De bijeenkomst vond plaats in het meest luxe hotel van Bocas, het 5-sterren hotel Playa Tortuga. Hoewel de meesten het officiële presentatiegedeelte te

lang vonden duren, vond ik het super interesssant: de mogelijkheden van Booking.com ten aanzien van rapportages, prijsdifferentiatie, etc. Praktische info om gelijk in de praktijk toe te passen achter de receptie. Daarna was het tijd voor de borrel op het mooie terras van Playa Tortuga, met luxe hapjes en drankjes. Het was erg leuk om andere ondernemers te ontmoeten – het merendeel van de horeca-eigenaren is afkomstig uit de US en Europa – en Jenny en ik gingen pas naar huis toen het allang donker was.

Alhoewel het hier op Bocas del Toro flink regent in het regenseizoen (3x zoveel als in Nederland, in augustus gemiddeld 20 dagen per maand), heb ik het tot nu toe prima naar mijn zin op het eiland. In mijn vrije tijd een beetje hardlopen, fietsen, de mooiste (en verlaten) stranden van Isla Colón ontdekken, me in mijn hangmat inlezen over de Panamese cultuur en geschiedenis, verder met Spaanse les en blogs schrijven….. ik vermaak me hier de komende drie weken wel. En daarna….komen Ilona en Pieter langs in Bocas del Toro….gezellig! Maar daarover later meer!

*Precies vóór Corona wereldwijd toesloeg, heeft Jenny haar bedrijf 'Bocas Cabanas' verkocht en is met haar 2 kinderen terugverhuisd naar Nederland.