Een goed bewaard geheim

Om de leukste ideeen voor mijn reis op te doen, ben ik actief lid van verschillende online fora en facebookgroepen voor backpackers. Niet alleen vind ik er zelf handige informatie, ik deel ook veel van mijn eigen ervaringen en reageer op vragen van minder ervaren reizigers. Op één van deze fora had ik de tip gevonden voor ‘The Secret Garden’ – het klonk allemaal wat zweverig, maar tegelijkertijd erg interessant, en het leek me een leuke variatie op de activiteiten die tot nu toe al had ondernomen.

Op maandagochtend meldde ik me in Quito bij de plek vanwaar een privé-jeep me zou ophalen – The Secret Garden ligt dusdanig afgelegen en in ruig terrein dat je er met het openbaar vervoer niet kan komen. Na 2 uur en flinke hobbelweg kwamen we aan bij een groepje rode huisjes tegen de bergwand, met uitzicht op een prachtig dal met in

de verte de Cotopaxi vulkaan, de hoogste nog actieve vulkaan ter wereld met een hoogte van 5.897 meter.

The Secret Garden is een hostel, maar wel het meest bijzondere dat ik ooit gezien heb. Naast de twee dormitories (slaapzalen) met stapelbedden heeft het hostel ook nog een aantal 2-persoonshuisjes, waarvan 3 ‘hobbit’ homes, in de bergwand ingegraven huisjes met de kenmerkende ronde vorm uit de ‘Lord of the Ring’-films. Alle ruimtes worden verwarmd met houtkachels, want ’s nachts kan het zo hoog in de bergen goed koud worden. Omdat het complex nogal afgelegen ligt, zijn de maaltijden en alle tussendoortjes inbegrepen bij de overnachtingsprijs.

Met een glaasje gluhwein worden we welkom geheten bij de openhaard, en we krijgen uitleg over wat er allemaal te doen is, zoals de verschillende hikes, paardrijtochten, of gewoon ontspannen in de jacuzzi die bij het complex hoort. WIFI is niet beschikbaar, maar wel een grote gevulde boekenkast en een

stapel met spelletjes. En een gezellige groep medereizigers. Het toeval wil dat het enige andere Nederlandse meisje, Anita, een goede vriendin is van mijn nichtje Esther; Anita reist door Ecuador voordat ze begin november met Esther in Peru heeft afgesproken. De wereld is weer klein! Verder zijn er nog een stel gezellige Canadezen, een Brit, een Tsjech, een Francaise en een Russisch-Ecuadoriaans koppel.

Na de lunch is er direct een hike naar de waterval – omdat een deel van de tocht langs en door een rivier gaat, krijgen we laarzen te leen, en die blijken we zeker nodig te hebben. Het is een leuke hike van 2 uur, waarbij ik direct merk hoe hoog we in de bergen zitten, zo snel raak ik soms buiten adem. Eenmaal aangekomen bij de waterval zijn er een paar waaghalzen die in de ondergelegen pool springen, maar na het ijskoude water met

mijn handen gevoeld te hebben, besluit ik om op het droge te blijven. Na terugkomst bij The Secret Garden zoek ik het warme water van de jacuzzi op, ondertussen genietend van het prachtige uitzicht op de vallei. Voor en na het diner is het tijd voor gezelligheid: sterke verhalen en spelletjes, terwijl anderen buiten bij het kampvuur zitten met een gitaar. Ouderwets knus!

De volgende ochtend stond ik vroeg op na een koude nacht – er had zich geen vrijwilliger aangediend om ’s nachts de houtskachel in de dormitory aan te vullen, dus het vuur was al snel uitgedoofd. Vanwege de heldere nacht lukte het me om de Cotopaxi te fotograferen bij zonsopkomst, maar brrr wat was het buiten koud. Na het riante ontbijt gingen de wandelschoenen aan en de warme kleding mee voor een excursie naar de Cotopaxi vulkaan. Vanwege het uitbarstingsgevaar mochten we maar tot 4.864 meter klimmen, maar met de ijle lucht hadden de meesten ook niet veel behoefte om nog hoger te gaan. Ook de terugweg was een

uitdaging – op mountainbikes raceten we de steile hellingen weer af, tot aan het begin van het National Park, waar een picknick voor ons klaar stond.

Daarna weer terug naar The Secret Garden voor een grote kom warme soep en vervolgens een uurtje in de jacuzzi. Ook de douches naast de jacuzzi hebben een prachtig uitzicht, het zijn openlucht-douches, en ondanks de kou is het geen straf om met zicht op het dal en de vulkaan in de verte daar een warme douche te nemen. De omgeving is zo heerlijk rustgevend, je hoort er alleen de vogels, en soms het geluid van de wilde paarden die in het dal grazen. ’s Avonds is het pizza-avond – The Secret Garden heeft een eigen, houtgestookte steenoven en de lokale koks hebben bijzonder lekkere pizza’s voorbereid, wat dacht je bijvoorbeeld van een versgemaakte kaas-mango-pizza?

Daarna is het weer tijd voor spelletjes en gezelligheid bij het kampvuur.

De laatste dag in The Secret Garden is een relaxdag; na het ontbijt van bananenpannekoeken met fruitsalade ga ik met mijn boek en een grote mok thee naar het net dat horizontaal gespannen is boven de berghelling, wederom met een prachtig uitzicht, waardoor het lastig focussen was op de letters in mijn boek. Aan het eind van de middag is het helaas tijd om te vertrekken. Met zijn vijven delen we een jeep naar het dichtstbijzijnde dorp, Machachi, en vandaar nemen we de lokale bus. Samen met de Tsjechische Jan reis ik via een overstap in Ambato door naar Banos de Agua Santa, waar we halverwege de avond aankomen.

Op donderdagochtend ontbijten we op z’n typische Ecuadoriaans in de plaatselijke mercado, met vers vruchtensap en een warme maaltijd. Banos ligt aan de voet van de actieve vulkaan Tungurahu, het stadje heeft al vele aardschokken en erupties meegemaakt, de laatste uitbarsting was in 2006. Toch is het stadje enorm populair, bij de lokale Ecuadorianen met name omdat volgens

overlevering de beschermheilige Nuestra Senora del Rosario de Agua Santa de inwoners van en reizigers naar Banos persoonlijke bescherming biedt als zij negen dagen achter elkaar baden in de warme bronnen en dagelijks de mis bijwonen en de rozenkrans bidden. In en rond Banos ontspringen namelijk verschillende vulkanische warmwaterbronnen – en rond deze bronnen is een nieuwe economie ontstaan: ieder hotel heeft zijn eigen spa en op straat struikel je over de massagesalons en winkels die badkleding verkopen.

Voor niet-katholieke toeristen zijn de hikes en outdooractiviteiten een reden om naar Banos te reizen: Jan en ik besluiten een wandeling te maken door de nabijgelegen bergen, waarbij we onderweg een paar mooie watervallen

tegenkomen. Gedurende mijn vorige, kortere reizen maakte ik er vaak een gewoonte van om, waar mogelijk, een lokale massage te boeken, zo ben ik inmiddels bekend met de massages in China, Thailand, Mexico, India en Japan. Eenmaal terug van onze wandeling leek me Banos de perfecte locatie om de Ecuadoriaanse massage uit te proberen, en het fijne was dat het gewoon in mijn eigen hostel kon. Daarna heerlijk ontspannen met een boek in de hangmat – wat een zwaar leven heb ik toch!