Exciting El Salvador

Als rechtgeaarde perfectionist kun je niet zomaar een land overslaan in Midden-Amerika. Zelfs niet als het een land is waar internationaal toerisme nog vrijwel onbekend is en waar de gevolgen van de bloedige burgeroorlog, vulkaanuitbarstingen en aardbevingen overal zichtbaar zijn. Dit land heet El Salvador en ligt ingeklemd tussen Guatemala, Honduras en de Pacific Ocean.

Ik heb nog 1 vrij week tussen mijn lesprogramma in Cuba en mijn eerste werkdag in Nicaragua en deze week wil ik besteden in El Salvador. Na mijn vlucht van Havana naar Managua (Nicaragua) neem ik om 3 uur 's nachts de bus vanaf het busstation in Managua. Na 12 uur reizen en 4 grensposten (via Honduras) later kom ik aan in de hoofdstad van El Salvador, San Salvador.

Het is benauwd warm en de luchtvochtigheid is met 84% nog hoger dan de broeierige 79% die me in Cuba het zweet deed

uitbreken. Het is het begin van het regenseizoen; overdag is het bewolkt en benauwd, 's nachts regent en onweert het. Met als gevolg dat de natuur aan alle kanten uit zijn voegen schiet: alles is groen en weelderig en er bloeien de mooiste bloemen.

Door het gebrek aan WiFi in Cuba heb ik deze trip niet zo goed kunnen voorbereiden als ik had gewild; en mede voor mijn veiligheid (El Salvador heeft één van de hoogste moordcijfers ter wereld) permitteer ik me de luxe van een privégids annex chauffeur. Joachim haalt me op in San Salvador en tijdens onze tocht langs de regeringsgebouwen, het centrale plein, het theatergebouw en 2 mooie kerken is hij mijn vraagbaak. San Salvador is vanwege verschillende aardbevingen en vulkaanuitbarstingen zijn koloniale charme kwijtgeraakt, alleen

een kerk en het parlementsgebouw zijn in de oorspronkelijke stijl hersteld.
Tot slot bezoeken we de lokale boosdoener: El Gigante, oftewel de San Salvador vulkaan met een hoogte van 1300 meter, een diepe krater en tegenwoordig slapend.
Aan het eind van de middag brengt Joachim naar het stadje Suchitoto.

Vanaf hier wordt mijn kennis van het Spaans en mijn zelfstandigheid op de proef gesteld. In Cuba had ik altijd wel gezelschap om me heen - alhoewel ik er ook regelmatig voor koos om er alleen op uit te trekken - maar nu was ik echt alleen, andere lokale toeristen waren er niet.

De El Salvadoriaanse economie zit in een opwaartse spiraal en draait voornamelijk op 2 producten: koffie en suiker. Overal zie je de koffiestruiken en suikerrietvelden en er wordt vanuit gegaan dat iedereen koffie drinkt, bij ieder ontbijt krijg ik het standaard voorgeschoteld. En aangezien ik graag 'do as the locals do', drink ik het ook maar op, uiteraard wel rijkelijk voorzien van suiker en melk. En overal zie je suikerprodukten, van sugar cane juice (in Cuba heette het Guayapo, hier niet), tot rum en allerlei soorten felgekleurd snoepgoed. Tandartsen

hebben hier vast een volle agenda!

Op de lokale markt haal ik wat groente en fruit en ik raak in gesprek met een paar lokale dames - of beter gezegd: zij vragen mij het hemd van het lijf: hoe oud ik ben, hoe lang ik ben, en of ik getrouwd ben, en kinderen heb. Bij eerdere gesprekken met locals bleek al dat ze erg open en direct zijn, ze vragen je van alles, maar delen ook ongevraagd van alles met jou, tot hun salaris aan toe. Erg leuk, en een perfecte manier om mijn Spaans te oefenen en beter te begrijpen wat de locals bezighoudt.

Ik slaap in een eenvoudig charmant hostel met zoveel kieren in de ramen en deuren dat ik me voor het slapen gaan afvraag wat ik de volgende ochtend naast me in bed zal aantreffen. Gelukkig had ik mijn klamboe opgehangen en zo kon ik de muggen, gekko's en Kermit de kikker (ja echt, zo heette-ie) op gepaste afstand houden.
De volgende ochtend besluit ik naar het nabijgelegen meer Suchitlan af te dalen. Het is er heerlijk rustig en ik gebruik de tijd om eens rustig terug te blikken op de 1e 4 weken van mijn nieuwe avontuur.
De klim terug naar het stadje is pittig, de weg is erg steil en het is zo benauwd warm dat het zweet in straaltjes van mij afloopt.

Terug in het hostel spring ik gelijk onder de douche, die maar 1 stand heeft: koud, maar op dat moment vind ik dat prima.
Met mijn aankopen van de markt improviseer ik 4 broodjes gezond en een salade van meloen en banaan in de keuken van het hostel. De keuze en kwaliteit van groente en fruit is gelukkig een stuk beter in El Salvador dan in Cuba!

Op woensdag word ik ’s morgens weer door gids Joachim opgehaald voor een uitdagende trip, namelijk de beklimming van één van de hoogste bergen van El Salvador, oftewel de Santa Ana vulkaan, een actieve stratovulkaan van 2381 meter. De beklimming valt niet mee, mede vanwege het benauwde vochtige weer, maar het resultaat is de moeite waard – vanwege laaghangende bewolking zie ik niets van de omgeving, maar ik

zie wel het mooiste kratermeer ooit: een azuurblauwe lagune vanwaaruit bubbels met vulkaangas ontsnappen. De Santa Ana vulkaan is in 2005 voor het laatst uitgebarsten.

’s Avonds kom ik aan in het hippie-surfdorpje El Tunco, volgens kenners één van de betere surfspots ter wereld, en dat is ook wel te merken aan het publiek (denk: Point Break) hier. De dresscode is surfshort of bikini, met een surfplank onder je arm als accessoire en bij voorkeur lang, zongebleekt haar. In mijn hostel is de sfeer heel relaxed en het strand is op 3 minuten lopen – een prima plek om de laatste 2 dagen van mijn verblijf in El Salvador te genieten. Genieten van zon, zee, strand en me geestelijk voorbereiden op mijn nieuwe job in Nicaragua!