Yogyakarta en Semarang

Zo,

Weer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Om wat te schrijven heb je wel iets spannends nodig om over te kunnen schrijven. Aangezien ik in Yogykarta voor de tweede keer ziek ben geworden heb ik me in de afgelopen vier dagen maar 1 dag goed gevoeld. Het vorige verhaal eindigde dat ik naar de Borobudur en Prambandan tempels zou gaan. Dit is wel gelukt (03:00 ging de wekker) en de tempels waren de moeite waar. De twee Zweedse jongens lieten foto's zien van hoe zij het de dag daarvoor hadden beleefd. Ze hadden de Borobudur tempel bij zonsopkomst gezien en dit zag er zeer indrukwekkend uit. Ik had verwacht dit ook te zien alleen bleek mijn Tour de zonsopkomst op een heuvel iets verderop te bevatten. Niet goed geïnformeerd of te weinig doorgevraagd, het zij zo. Het was mooi maar de tempels zelf waren stukken mooier. Na de zonsopkomst zijn we naar de Borobudur tempel gereden met het busje. Hier leerde ik Maria uit Spanje, Sevilla kennen. Samen met Maria (toevallig) uit Ierland hebben we de Borobudur bekeken. Zeer indrukkend hoe ze dit in die tijd gebouwd moeten hebben. Naar schatting heeft dit dan ook 80 jaar geduurd. Maria was zeer uitgesproken en enthousiast, leuk om hier mee op te trekken! (voor een paar dagen ;)). De transfer naar de Prambandan tempel was ongeveer 45 minuten en aangezien iedereen zo vroeg op moest en al redelijk wat had gelopen in de felle zon lag ook iedereen in het busje te slapen. Maria uit Ierland had enkel de Borobudur op haar programma staan, dus de Prambandan tempel bezocht ik meisje de Spaanse senorita. Naast dat ze arts was en wiskunde had gestuurd was ze ook bezig met een studie Boedisme. Hierdoor wilde ze bij alle gebouwen precies weten welke figuur er afgebeeld stond. Qua bouwwerken is deze tempel naar mijn mening indrukwekkender dan de Borobudur. Na de tempel te hebben gezien zijn we nog twee rondjes op de quad gaan maken bij het speeltuintje in het park. Vervolgens nummers uitgewisseld en gepland om nadat we thuis was hadden geslapen savonds samen we te eten en drinken.

Na een paar uur slaap heb ik een taxi naar haar straatn genomen aangezien daar volgens haar veel leuke restaurantjes waren. De taxi-chauffeur wilde echter de meter niet aanzetten en bleef maar zeggen 30.000 minimum. Na wat aandringen heeft hij hem toch gestart en bij aankomst bleek het 18.000 te zijn, grapjas! Maria had wat contact gehad met wat locals via couchsurfing en zij zaten ook bij

ons aan tafel. Na wat te hebben gepraat zijn zij vertrokken en hebben we wat eten besteld. Voordat ik vertrok voelde me ik al niet goed, maar naar mate het later werd werd de buikkramp alleen maar erger. Het moest er, voor de zoveelste keer, weer uit. Na een colaatje en de spaghetti met zeevruchten heb ik het verteld en moet zo snel mogelijk vertrekken. Liever had ik met haar gezellig nog wat gedronken aangezien ze zeer spontaan en aardig was. Voordat ik de taxi instapte weer even bij een hotel aangeklopt voor hulp. Hier zijn ze altijd vriendelijk en helpen je maar al te graag. De nacht was een hel: elk uur naar de wc. Ik ben goed blijven drinken maar kreeg bijna geen hap door mijn keel. Op een gegeven moment ben je zo uitgeput dat je eigenlijk alleen maar wil liggen. Dit heeft zeker 2 dagen geduurd. Heel jammer aangezien Yogyakarta een hele mooie stad is en er ook genoeg te ondernemen viel, ook met mensen uit het hostel. Van de 4 dagen eigenlijk maar een effectieve dag gehad. Twee keer pizza laten bezorgen omdat ik er de puf niet voor had om uit het hostel te gaan. De eerst Pizza zelfs niet helemaal op kunnen eten. Ik kan me niet herinneren dat dit de afgelopen tien jaar is gebeurd met mijn favoriete gerecht. Het ging langzaam beter en de dag dat ik naar de volgende locatie moest was de diarree gelukkig over! Ik werd door de eigenaresse naar het busstation gebracht om hier de tourbus van Yogyakara naar Semarang te nemen. Ik Semarang had ik al een hotel geboekt dat ik niet meer kon annuleren (ik zou daar verblijven met mijn vader en zijn vrienden waarvan er een uit Semarang komt). Toch keek ik

er wel naar uit aangezien dit hotel 5 sterren heeft en ik daar wel goed kan herstellen aangezien ik nog steeds niet de oude was. Wel een chaosrit gisterenmorgen. Op de kaart lijkt de weg een snelweg maar bijna overal is bebouwing naast de weg en rijdt het locale verkeer links en rechts voorbij. Ook nog twee keer een scooter onderuit zien gaan vanwege olie op de weg. De procedure hierbij was overeind helpen en door, niet normaal! Je kan tijdens zon rit maar beter je ogen sluiten. Als je 4 uur lang "mee gaat rijden" word je helemaal gek! Maar gelukkig veilig gearriveerd. Toch maar even nadenken voordat ik de volgende keer zelf een scooter huur.

Het Ciputra hotel waar ik nu verblijf is zeer aangenaam te noemen. Nadat ik gisten ben aangekomen ben ik door de grote Mall gelopen die aansluit op het hotel. Zeer veel winkels met ook grote merken. Leuk om te zien. Hierna ben ik in het restaurant gaan eten nadat ik vantevoren wat heb geïnformeerd. Voor 9 euro kon je aan het buffet deelnemen en die avond was er ook sushi en sashimi. Ideaal voor mij dus ! Ik kon niet aan de hoeveelheid die ik normaal eet aangezien ik nog niet helemaal fit was. Maar de smaak en vooral de prijs was goed. Ik kreeg ook nog 25% korting met een voucher van het hotel. Waar doen ze het toch van? Ook genoeg voorgerechten, vis, vlees en toetjes aanwezig trouwens. Goede kwaliteit ook. Hierna nog wat gerelaxt op de kamer en tv gekeken. De volgende ochtend was het ontbijt zeker zo goed! Dit had heel veel keus: van salade tot witvis en van gebakken ei tot zelfgebakken wafels met slagroom. Na dit ontbijt had ik het gevoel dat lunchen niet echt nodig was. Ik ben met een Angkot naar het oude stadscentrum gegaan. Hier een mooi gerenoveerd cafe bezocht met mooie details uit de Nederlandse tijd. Verder waren hier ook nog veel andere koloniale gebouwen aanwezig. Echter, deze waren helaas slecht onderhouden. De kerk was helaas gesloten aangezien er een bruiloft plaatsvond. Als laatst heb ik een galerij met moderne Indonezische kunst bezocht vervolgens weer terug te gaan en te relaxen bij het hotel. Bij de Mc Donalds naast het hotel spraken twee studenten uit Semarang mij aan en na wat gekletst te hebben zijn we samen naar het oude spoorwegmuseum gegaan. Vanavond trakteer ik de 'arme' studenten op een etentje bij Toko oen. Dit restaurant werd aanbevolen door de in Semarang geboren vriend van mijn vader: Harry, I hope it's safe ;). Zojuist ben ik nog heerlijk ontspannen in de sauna geweest en aaneensluitend wat baantjes getrokken in het hotel. Dit relaxen heeft zeker geholpen. Ik voel me weer bijna de oude!

Fijne zondag nog!