Oudomxay en Dien Bien Phu

Oudomxay was de laatste stop van Laos en Dien Bien Phu de eerste in Vietnam. Oudomxay is niet zo toeristisch. Vanuit Huay Xay had ik de slaapbus genomen. Ik had verwacht dat ik een stoel zou hebben waarin ik kon liggen. Het bleek een te klein bedje te zijn waar je met z'n tweeën in kon gaan liggen. Vanwege de lengte van de bedden en het feit dat ik liever de nacht in een hostel/hotel doorbreng was dit de eerste keer dat ik een dergelijke bus nam. Hij reed nog uren door waardoor mensen er snachts ook in zouden slapen. Mijn stop was na 7 uur ergens in de middag. Een locale jongen lag naast me en ik heb

verder niet echt geslapen vanwege het minimale comfort. Wat ik in de reisgids had gelezen was dat er een bedrijfje was in Oudomxay wat fietstochten organiseerden. Na het vele wandelen had ik daar wel zin in. Na enkele mensen het te hebben gevraagd bleek dat ze verhuisd waren. En wat ga je dan doen. Toen ik de eerste avond naar het restaurantje liep waar ik wilde gaan eten kwam ik twee meisjes tegen die vroegen of ze Engels mochten oefenen met me. Na wat gepraat te hebben vertelden ze dat ze naar de les moesten en dat ik eventueel kon komen kijken. Na te hebben gegeten met een Italiaan die een uitgeverij in Laos had ben ik naar les gaan kijken. Ik werd welkom geheten en dat leraar (zelfde leeftijd als ik) uit Luang Prabang veranderde het onderwerp meteen in: chat with a foreigner. Het was dus tijd om een verhaaltje te vertellen en wat met de leerlingen te praten. Ze waren allemaal erg vrolijk maar vaak wel verlegen om Engels te praten. De leraar was op zoek naar een baan en deed dit

werk tijdelijk vrijwillig. Wel grappig dat mijn Engels beter was dan dat van hem. Althans, qua praten aangezien hij de grammaticaregels had opgefrist en ik deze alweer vergeten ben. Ik ben de daaropvolgende les ook nog voor de klas gaan staan met de studenten die al wat meer les hadden gehad. Erg leuk en ook nog met de nodige humor. Ik werd ook voor de volgende dag weer uitgenodigd. De dag daarop in een tentje koffie gaan drinken en verder van guesthouse gewisseld. De eerste nacht was mijn kamer namelijk redelijk vervallen en smerig. Voor dezelfde prijs had ik een veel betere kamer geboekt voor nacht twee en drie. Vervolgens een rondje door de stad hardgelopen. Hierna ben ik naar de plaatselijke sauna van het rode kruis gegaan om vervolgens daar ook een massage te krijgen. Het was een donker hok en ik hield het totaal denk ik 15 minuten vol. Er werden wel meer kruiden gebruikt dan bij ons. Vanwege de tijd (ik moest savonds weer naar de les!) hierna niet meer terug gegaan in de sauna en de massage ondergaan. Sauna was overigens euro 1,75 en de

massage van een uur 5 euro. Ik was hier de enige toerist en de meesten keken toch een beetje verbaasd. De massagedame gebruikte een soort van tijgerbalsem over het hele lichaam. Elk deel wat gemasseerd werd bleef dus nog even nagloeien, dit had ik niet eerder meegemaakt maar was verder niet super speciaal te noemen. Olie, balsem of wat dan ook, het gaat uiteindelijk toch om de techniek. De lessen waren wederom leuk om te assisteren. Deze keer werd er wel een oefening voorgesteld en uitgelegd door de leraar. Na de les vroeg een leerling of ik met hem meeging naar zijn studentenkamer. De jongen was 18 en we gingen samen op zijn scooter naar zijn kot. Ik kocht voor hem een Magnum en dit was voor hem de eerste keer dat hij dit had gegeten zei hij. Met twee euro is dit voor hen namelijk duurder dan een hoofdmaaltijd. De jongen was er blij mee! Om een vergelijk te geven: de Engelse les was op een "prive schooltje" en dit kostte 5 euro per maand om doordeweeks elke dag een uur de lessen te volgen. Zijn kamerhuur was 25 euro per maand, verbazingwekkend goedkoop voor mij (voor hem niet!) ze sliepen met z'n drieën naast elkaar op de grond in de kamer. Verder hadden ze alleen nog een klein keukentje en een douche. Misschien totaal 15 vierkante meter. Wij zijn zo gewend aan luxe en weten niet beter. Ze

mogen immers al blij zijn dat hun ouders het toelaten dat zij in de stad mogen studeren en hen hierbij helpen. Er was verder niet veel te doen dus al snel terug richting het guesthouse. Onderweg kwamen we een kroeg tegen en ik stelde voor om daar een biertje te drinken. Dit was voor hem ook de eerste keer dat hij daar binnenging! (Volgens mij de enige discotheek van de stad). Muziek stond te hard dus na een biertje nu echt naar huis. Een biertje zijn hier overigens twee biertjes aangezien het formaat van de fles (640ml). En het bier was verder ook niet koud. Zij voegen ijs toe om het koud te laten worden, niet echt mijn ding maar alles went. De leraar (ik ben heel slecht in namen) vroeg of ik de volgende dag langskwam om wat door de stad te wandelen. Toen ik sochtends bij zijn plek kwam was hij er niet. Ik ben de locale markt gaan bekijken waar echt alle mogelijk denkbare organen van dieren zo op tafel lagen. Bij terugkomst kwam hij net aanlopen en vroeg of ik mee ging naar het nieuwjaarsviering van een dorpje verderop. Een vriend van hem was al aanwezig en dit leek mij ook wel leuk om te zien. We namen een tuktuk naar het plaatsje 5 kilometer verderop. Ik werd overal hartelijk gegroet en mocht al aanschuiven. Het eten stond al klaar en zij stonden er op dat ik mee zou gaan eten en drinken. Sticky Rice met mijn handen eten en verder was er beef en enkele locale groenten. Als snel werd het bier geopend (12 uur smiddags). Ze stonden erop dat ik meedronk wat betekende dat dit een van mijn vroegste biertjes ooit was. Overigens een locatie met een prachtig uitzicht over de bergen. Na wat te hebben gegeten deed het dorpshoofd een praatje en hierna volgden er een aantal optredens van de kinderen in traditionele kleding. Erg leuk om te zien en aangezien ik de enige westerling was werd ik ook flink bekeken. Er waren misschien wel 300 lokalen aanwezig. En toen werden er grote stenen kruiken binnengedragen. Geen idee wat daar in zat. Ze begonnen wat te graaien en staken er bamboestokken in. Het was locale rijstwijn! De traditie was dat je steeds een beker uit de kruik dronk. En ja dat moet je dan ook even proberen. Best zoet maar blijkbaar was de smaak van iedere kruik verschillend. Dit bleek ook toen de volgende man vroeg of ik wederom een bekertje eruit dronk. Deze was stukken bitterder! Misschien vanwege de alcohol, maar steeds meer mensen probeerden een praatje met me te maken en wilden dat ik meedronk. Op een gegeven moment moest ik het toch afslaan aangezien de leraar nog les moest geven die dag (en ik in de avond ook weer heb meegedaan). Erg mooi om dit mee te maken. De mensen waren erg vrijgevig en het voelde best speciaal om daar bij aanwezig te zijn. Voor de laatste keer nog een biertje aangenomen en toen was het toch echt tijd om te gaan. Bij terugkomst bij mijn guesthouse nog even een busticket geboekt om de volgende dag naar Vietnam te gaan en heb ik de stupa bovenop de heuvel bezocht. Hier ontmoette ik studenten uit het klasje en twee Amerikanen die ook wel interesse hadden om dier avond mee les te geven. Dit was een ouder echtpaar. Ik heb samen met ze gegeten en vervolgens zijn we naar de les gegaan. Uiteraard

zijn zij nog weer beter in Engels dan ik ben en ik had mijzelf reeds geïntroduceerd, nu was het hun beurt. Wederom een leuke les gehad. Bij Oudomxay had ik hele andere plannen in gedachte dan hetgeen wat ik uiteindelijk heb gedaan. Desalniettemin was het een aangename verrassing!

Mijn eerste stop in Vietnam was Dien Bien Phu. Ik had mijn VISA reeds geregeld in Luang Prabang en ondanks dat ik me een dag had vergist (31 dagen gerekend ipv de maximale 30) mocht ik bij de grens Vietnam een dag eerder binnen. Dit betekende wel dat de grenswacht in ruil daarvoor een dag in mindering bracht op mijn VISA (29 dagen). Er was verder geen discussie mogelijk en ik was al blij dat ik niet bij de grens hoefde te overnachten. Ik kon mee met de bus welke door prachtige valleien reed op weg naar Vietnam. En als je dan Vietnam binnenkomt zie je meteen een groot verschil qua bedrijvigheid. Men in overal bezig. Veel meer winkeltjes, arbeid en

verkeer. Het gaat hier allemaal een stuk sneller! Er werd na de grens vlak voor Dien Bien Phu ook erg veel rijst verbouwd. Bij aankomst bij de bushalte werd er meteen een guesthouse aangeboden. Eerst even kijken maar voor 7 euro per nacht was het een goede deal voor een privékamer. Eerst een rondje door te stad te hebben gelopen aangezien ik geen wisselkantoortje kon vinden om mijn uit geld uit Laos om te wisselen naar Vietnamese Dong. Sommigen gaven namelijk 10 procent minder dan anderen. Uiteindelijk een gevonden die ook nog een klein foutje maakte in mijn voordeel. Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar een restaurantje. Ik had trek in vis binnenkomst werd ik meteen door de locals gevraagd om erbij te komen zitten. Net zoals Oudomxay is Dien Bien Phu een stad zonder veel toeristen. Eigenlijk bevalt mij dit best goed als je eenmaal je draai hebt gevonden. Na een grote vis uit de rivier te hebben gegeten kwam ik ook nog in gesprek met een groepje mensen die daar ook

zaten. Vervolgens zijn we wat gaan drinken in een plaatselijke bar. Hierna ben ik Ling en Hieut naar de Ho Cha markt gegaan. Hier waren tientallen kraampjes aanwezig en er trad ook een comediant op waar ik vrij weinig van begreep uiteraard. Ondanks dat was het toch nog wel gezellig. Aangezien ik volgende dag een scooter wilde huren om de verschillende monumenten en musea uit de Vietnamoorlog te gaan bezoeken bood Ling aan om dit samen te doen. We zijn de volgende dag samen op haar scooter door de stad gereden en hebben onder andere een bunker, een verdedigingsheuvel met loopgraven, een modern museum en een aantal tanks gezien. Gaaf om door die loopgraven te lopen! Ze nam me daarvoor ook nog mee naar haar ouderlijk huis 10 kilometer buiten de stad waar haar moeder voor ons kookte. Samen met haar moeder, oma en vader hebben we niet gezellig aan tafel gegeten maar op de vloer op een kleed gegeten. Het smaakte erg goed! Ze gaf ook nog een rondleiding

door haar tuin met onder andere bananenbomen en een soort fruit waar ik nog nooit van had gehoord. Ik ben de naam ook weer vergeten. Leuk om zo gastvrij te worden ontvangen. Savonds samen wat gegeten en vervolgens weer naar de markt gegaan. Hier werd ik overigens door iedereen aangekeken en begroet. Ze hebben in Dien Bien Phu nog niet veel toeristen gezien heb ik het idee. Ik had ook die markt weer een beetje het gevoel alsof ik in mijn startplaats Jakarta was alleen deze keer werd er niet constant mister mister geroepen. Vervolgens zijn we nog naar het café gegaan waar ze af en toe wat liedjes zingt met haar giraarleraar. Wederom weer een avontuur wat ik vooraf niet had verwacht. Vooral in Laos heb ik veel in guesthouses geslapen in plaats van Hostels. Dit zorgt toch weer voor andere ervaringen aangezien je hierdoor meestal minder optrekt met de andere backpackers.