Omgggg wat een dag hahahaha, achteraf kan ik er om lachen. Het begon met de was, deze konden we pas om 9 uur ophalen, op de dag van vertrek. De wasserette was ook nog eens 15 minuten heen en 15 minuten terug fietsen. En we moesten de was ook nog oprollen zodat 't in onze backpack zou passen #omg #stressss. We waren rond 8.45 uur bij de wasserette, daar was Ibenk ook. Wij zaten echt op 'n wip want de man was de was vergeten te brengen. Om 9.15 uur kwam hij eindelijk aangekakt #mijngodhey. Wij met een noodvaart terug fietsen en vervolgens binnen 10 minuten alles oprollen en in de tassen mikken. Snel uitgecheckt en tassen omgebonden, dit alles omdat we nog 40 minuten moesten lopen. Verhit maar op tijd kwamen we - na al 't stressen - bij de haven aan. We betaalden de overige 600.000 indr en de man liep met ons naar het havenpunt. Daar aangekomen zei de beste man dat we om 12.30 uur gingen vertrekken. Bezweet besloten we te gaan zitten om ff bij te komen. Een paar minuten later baalden we echt dat we nog 2 uur moesten wachten. Ik liep naar de officiële boot company en vroeg waarom de man die de losse kaartjes verkocht, dit zo had gezegd. De boot company zei dat de boot altijd om 12.30 uur vertrok. De "kaartjesman" had dus gelogen. We besloten terug naar die man te gaan om dit voor te leggen en te vragen om korting/deel van het geld terug. De mannen waren heel onbeschoft en deden heel belerend. Zo van: 'I don't care'. 'And not my problem', blah blah blaaa. Ze wilden dus niks teruggeven. Ik belde het hotel met de vraag wat we konden doen. Ze vertelden dat we foto's van de mannen moesten maken en naar de politie moesten gaan. Ondertussen waren we weer naar de officiële boot company gegaan en weer terug naar de verkoopman. Die zei: 'Wat is je probleem het is maar 700.000 indr'. Nou dat was echt het verkeerde antwoord. Ik ging he-le-maal leip en zei; 'Als 't MAAR 700.000 indr is, geef het dan maar lekker terug'. Dat was niet mogelijk want ze hadden het geld al aan hun baas gegeven #bullshit. We bekvechtten heen en weer en die man was echt kapot respectloos. Hij zei dat ze ons niet gingen betalen en dat we niet luisterden en bla blaah. Ik reageerde met dat ik 2 prima oren heb en dat ik prima begrijp wat 'ie zegt maar dat dit onaanvaardbaar is en dat we allebei water bij de wijn zullen moeten doen. Ook maakte hij verwijten en herhaalde hij dat het goedkoop was. Ik riep dat we een jaar lang de ballen uit de broek hebben moeten werken om deze vakantie te bewerkstelligen dus of hij a.u.b. z'n mond kon houden. We liepen naar de politie maar die sprak geen Engels. Pff serieus, wtf!?.. Dus we moesten 't maar nemen zoals 't was. Ondertussen was Ziggy nog gekomen om water voor ons te kopen want die had met ons te doen #vetlief. We stapten uiteindelijk ook pas na 13.00 uur op de boot en kwamen pas om half 4 aan. We hadden gelukkig wel meteen vanaf de boot vervoer met trucks, dit zat bij de prijs in. De airco op de boot stond weer op standje noordpool #elkekeerhierstukomgaan #whaa.
Toen de boot midden op het water stopte, moesten we op een miniboot overstappen vanwege stenen en koraal (zo bleek achteraf). Kort daarna moesten we er weer van af om onze bagage te pakken en vervolgens weer in de miniboot klimmen, niemand vertelden waarom dit allemaal was #typisch #slappelach #niemandsteldevragen #ofgafuitleg #heelgrappig #indostyle.

We kwamen aan bij het resort in Nusa Lembogan, het is prachtig hier! Warm ontvangst, echt top personeel. Top kamer met dodelijk zachte bedden. En een klamboe #heaven.
Lunchen hadden we niet echt gedaan door alle commotie dus we besloten niet al te laat te gaan eten. Dus lekker om 19 uur bij Cookies café gegeten, yum. Bij thuiskomst even gedoucht en nog het e.e.a. uitgezocht voor de planning van morgen. We gingen rond 21.00 uur slapen #ffbijtanken.

Oh, op dit eiland is 's avonds geen verlichting, pikdonker hier. Gelukkig was Cookie café dichtbij het resort en hadden we Google Maps. We kochten op de terugweg nog c1000 bij een warung en winkel in een en namen ook chips en oreos mee #delocalswarenheelblijomblanketezien #blijftgrappigengek #ookwarenzeonderdeindrukvanonzebahasaskills. Toen we bijna thuis waren werden we ook nog aangesproken door een local (jonge boy) die erg graag een praatje wilde maken #OK #gezellig.