Zooo, dat was me het dagje wel. Het is nu half 7, we zitten in het restaurant en hebben net besteld. We gaan voor nasi goreng, ik heb daar zo veel zin in. Na 4 dagen weer lekker gekruid eten, veel smaak, allerlei keus en lekker uitgebreid #wateenluxeweer. Gisteren hadden we trouwens weer warm water, wat is dat toch een luxe zeg, genieten! In dit hotel hebben we enkel koud water, ook prima #jekannietalleshebben. We betalen hier €23,- voor 2 personen, dus nog geen 12 eurie p.p. Cheapieeeee!! De muggen hier zijn wel echt dodelijk irritant, honderden ervan, duizenden. Ook in de kamer. In het doucheraam zit gaas, maar dat gaas is stuk, dus ze komen zo naar binnen landen. Ik heb provisorisch onze 2 scooterhelmzakken aan elkaar gebonden om de deur dicht te trekken want de klink is lam #bobdebouwer2.0 #hetwerkthalf #halfisbeterdanniets.

Morgen gaan we om 8 am van het hotel uit naar de haven reizen. Daar staat ons een ruwe tocht te wachten als ik internet moet geloven. Met een speedboot over de zee, dan weet je het wel #zeeziekpillenzijnonzebestevriend. Na zo'n 1,5 uur zouden we in Wakai aan moeten komen. Een kleine centrale plaats naast Togian island waar iedereen vanuit de grote boot verder op kleine bootjes gaat. Om na zo'n 30 minuten bij het resort aan te komen. We slapen op Kadidiri, ik ben erg benieuwd.

Nu eerst nog deze dag. De wekker ging om 3.15 am, lekker vroeg! Zodat we om iets voor 4en uit konden checken en om 4am de Gocar konden pakken. Die dingen rijden dus blijkbaar dag en nacht. Voor 32. 000 werden we naar het vliegveld gebracht, die Gocar app van Gotjek is zo handig echt. Je kunt ook met de taxichauffeur appen die je op komt halen, toppp!

Eenmaal op het vliegveld aangekomen moeten we meteen bij de deur onze boardingpas laten zien. Dit is normaal in Indo. We lopen naar binnen en hebben meteen een security check. Alle bagage door de scanner laten rollen en wij gaan door de mensenscanner. Ik moet ook nog langs de handscanner waarmee ze handmatig met zo'n scanner zwiepen, alles is goed. De tassen moeten wel open, ze zien sprayflacons in onze tassen en willen dat controleren #prima. Ook willen ze de powerbanks en alle elektronica even checken #ookhartstikkeprima #gamaarchecken. Wat wel erg gek is.. water mag hier gewoon mee het vliegtuig in, ook als je het van huis uit meebrengt #oke #indonesiastyle #gevaarlijkiguess.

Nanie en ik hebben veel trek en beginnen aan onze Breadtalk aankopen. Dat smaakt lekker! We zijn ook nog even het vliegveld supermarktje ingelopen want we hebben best een lange reis voor de boeg met wachten en overstap mee. We drinken een lekker watertje, houden nog even een plas-pitstop en daarna mogen we alweer boarden. En ja hoor, vorige keer waren we er al bang voor en nu was het echt. We gingen met een propellervliegtuig. Maar dit keer was ik helemaal niet bang. Nan en ik dachten dat we niet naast elkaar zouden zitten want Nan zat op 15a en ik op 15c. In het vliegtuig aangekomen zagen we dat er rijen van 2 stoelen aan elke kant stonden. Links was a en c en rechts d en f. Super gek dat ze dan niet a en b + c en d doen #indologica?
Net achter ons gaan 2 mensen zitten die we gisteren op de boot zagen van Bunaken naar Manado. We begonnen te kletsen en ze blijken Nederlands te zijn. Door hen komen we erachter dat we 2 tussenstops hebben i.p.v. 1, dat wordt 3x opstijgen dus. Ik slaap veel en word af en toe wakker. De vluchten verlopen prima, wel trekken we veel bekijks. Iedereen is nieuwsgierig, heel grappig. Van de 2de op de 3de vlucht moeten we echt naar een ander vliegtuig. We lopen over de landingsbaan naar binnen en willen de transitdeur gebruiken, om achter de douane door meteen verder te kunnen lopen. Helaas mislukt, deur op slot. Oké dan helemaal naar buiten en weer gauw naar binnen rennen #haast. Er wordt al 4x omgeroepen dat ons vliegtuig gaat boarden #waaromindo #waaromaltijdtekorteoverstaptijden. We rennen weer naar binnen en ja hoor, security check. Alles snel op de band, door de poort #oketop. Vervolgens nog een 2de security check, weer rennen en bullen op de band gelegd, het hele gebeuren door en rennen, rennen naar de gate. Gelukkig is het vliegveld erg klein. We zijn de allerlaatsten die gaan boarden, op 't nippertje. Hoe kunnen ze dat dan ook doen.. maar 20 minuten tussen vlucht a en b. En nu had vlucht a maar ietsie pietsie vertraging maar anders ben je helemaal de lul #dusdat.
Na de vlucht wachten we de bagage op en willen we weer lekker goedkoop met Gocar. Helaas, die hebben ze hier nog niet #bummer. Dan maar meer betalen. Voor 50.000 worden we per tuktuk naar het hotel gebracht. Dat is het eerste aanbod dat we krijgen #enwegaanakkoord. Voor we het weten zitten we gepropt en wel in de tuktuk. Te grappig, het moet er echt hilarisch uit hebben gezien en we gingen amper vooruit. Het was wel erg gezellig en na 3 km zijn we al in het hotel. We checken in en kunnen meteen naar de kamer #zolekker. We willen de omgeving verkennen maar er is niet zoveel. Hmm, dan een scooter huren om rond te toeren. Dat kennen ze hier al helemaal niet. We gingen het een paar keer vragen; 'Scooter rent?' dit leverde hilarische momenten op. Ook kijkt iedereen je hier aan alsof je een prinses bent. Sommigen zwaaien en groetten enthousiast. Anderen lachen en zijn verlegen.
We gooien plan scooter overboord en lopen wat door de straat. Op de hoofdstraat zien we een - voor Indo begrippen - grote supermarkt en we zien een apotheek. Door het duiken heb ik een blaar gekregen. De warmte en tropen zorgen ervoor dat het flink ontsteekt. Dus wil ik graag van die simpele kompressen om alles te weken zodat de betadine goed z'n werk kan doen. Dat is erg met handen en voeten en uiteindelijk hebben ze niet echt wat ik zoek. Ik besluit een alternatief te kopen, prima! We lopen terug naar het hotel en gaan ff slapen. Daarna schrijven we ons dagboek, ik loop 300 jaar achter vanwege slechte wifi, vermoeidheid van het duiken en het bijtijds naar bed willen. Ik moet nu denk ik nog 2 dagen. Of 3. Haha #zwaarleven #LOL. Ook zien we toevallig dat Nederlandse stel van het vliegtuig weer, zij hebben alleen de vlucht tot de eerste stop genomen want die man heeft vliegangst. Wij kwamen dus nog voor 11 am in het hotel aan en zij rond 19.15 uur doordat ze met de bus gingen #pff #wateenrit. Nu nog even schrijven en daarna zzzz.