Vandaag is de grote dag. Terug naar Bali. We kijken uit naar weer wat luxe maar we gaan de mensen van hier wel heel erg missen, evenals het eiland, het te mooie water, de "even weg van alles" en dat echte tropische gevoel. Toch kan het vertrek echt niet uitblijven. De hoeveelheid was die we hebben is echt niet normaal. En stinken dat 't doet, alles blijft klam/nat door de tropen #rekenjewinstmaaruit #stinktnuurindewind. Het droogt niet en je moet alles dicht in zakken houden voor ratten, kakkerlakken, spinnen en slangen. Gisteren zijn we vroeg gaan slapen, we waren moe. Ik weet niet wat het was maar slapen was deze nacht niet echt 'n succes #helaaspindakaas #eigenlijkelkekeerniet #whaa. We hadden de wekker om half 8 gezet zodat we alles rustig konden inpakken en ready konden maken voor het vliegen. Bepaalde dingen moeten dan toch echt in de backpack in plaats van de daypack #vanwegededouane.

Om half 9 zijn we klaar voor het ontbijt. We krijgen toast met scrambled eggs en ananassuiker/jam. Super smakelijk! Ook krijgen we speciale pisang goreng (gebakken banaan) #erugvers #teveelgegeten #telekker #elkekeerweer. Om iets na 9en betalen we en stappen we in de auto. Elis is zo lief en brengt ons naar het vliegveld. Omdat de vlucht die wij nemen de enige is die vanaf dit vliegveld gaat, verwachten we eerder te vertrekken. We gaan 2x door een security, dat is heel normaal hier. Nan werd bij de 2de security check eruit geroepen. Er zat namelijk een aansteker in de handbagage. Sinds alle bomaanslagen in Surabaya mogen die niet meer het vliegtuig in. De vlucht vertrekt zoals verwacht veel eerder. We landen al om 11 uur in Palu. Om 15.00 uur vertrekt onze volgende vlucht dus we moeten onze uren slijten. We zitten eerst buiten om een bakkie koffie te drinken. Nan laat tijdens het koffie drinken haar helm van de stoel vallen #neeeeee #nooitjehelmlatenvallen #hetkandanzijndathetbeschermendedeelbinneninisgebroken #ohnooo #shoot. Na heel wat uurtjes buiten zitten gaan we naar binnen. Weer twee keer door de security check. De tweede keer wordt Sophia eruit gevist en moet de koffer open. De nagelvijl mag niet mee #okedoeidanmaar #balen. Haar pincet mocht wel gewoon mee, heel gek #typischindo. Vervolgens bestelden we noedelsoep met ei en dronken we Fanta aardbei #heelheelergzoetdrinken #sugarhigh. Daarna kochten we nog weer zeewier- en naturel chips. Deze moesten we onverwacht in het vliegtuig eten want die zakjes stonden op ontploffen. Niet geschikt voor in het vliegtuig dus. We zijn erg moe maar kunnen niet slapen. Zowel voor als achter ons gillende en trappende kinderen. Ik snap niet dat die ouders niet zien dat 't niet heel chill is als iemand in je rug trapt #maargoed #helaaspindakaas #somshebjediedingen #gaanwenietdoodaan. Na 1,5 uur landen we in Makkasar en nemen helaas afscheid van Sophia. Nanda, Stefan en ik kunnen blijven zitten want hetzelfde vliegtuig gaat naar Denpasar. De laatste vlucht verloopt voorspoedig want geen gillende en trappende kinderen en nog 1 stoel vrij tussen Nan en mij in #benenwijd #halfliggenopjestoel #kanallemaal. Rond 18 uur komen we aan in Denpasar (Bali) en wachten we op de bagage #elkekeerweerspannend #zitjetaserbij #isallesnogheel?
We lopen met zijn drieën naar buiten en daar begint het feest weer #hetislachwekkend #elkekeerweer #iedereenstuiftopjeaf #taxitaxitaxi #missescomehere #yesgoodprice #cheapforyou #NEEBEDANKT. We nemen namelijk een Gocar, gewoon via de app te fixen en vaak minimaal 5 tot 10x goedkoper. Zo kostte het Nan en mij nog geen 3 euro p.p. en werden we keurig bij het hotel gedropt. Stefan zocht ook een taxi via Gocar alleen dan naar Denpasar want hij moet morgen alweer vliegen. Wij gingen naar Sanur Sativa cottages. Aangeraden door Jorgen. We kwamen aan en werden vriendelijk begroet. Eerst even inchecken en vervolgens naar de kamer toe. Tijdens het wachten (we kregen een andere kamer omdat we graag aparte bedden willen) spraken we wat Indonesisch en leerde we weer nieuwe zinnen. Namelijk siapa nama kamoe (what's your name) en nama saja Stacy (mijn naam is Stacy). We kregen nog snel een welkomstdrankje en al gauw lieten 2 jongemannen van het hotel de kamer zien en waren ze (net zoals anderen) verbaasd en blij verrast dat we wat Indonesisch spreken, zo leuk! We kunnen trouwens ook tot drie tellen. Satu, dua, tiga. Na een rondleiding door de kamer en een bedbug-check dropten we alle spullen en gingen we eten bij Bella Italia. Volgens tripadvisor de op een naar beste Italiaan in Sanur. En eerlijk is eerlijk, het smaakte heerlijk maar dat moet ook wel met een Italiaanse eigenaar. Nan eet overgebleven pizza ook erg graag koud dus we hadden een doggybag want die porties waren hier enorm #welechtgenietenna1.5weekrijst.

Onderweg naar huis zei ik tegen Nan; 'Gaan we dat echt meenemen, straks krijgen we kakkerlakken!?.' Op precies dat moment zei een verkoper die voor zijn kraam zat; 'Pizza for me?'. Het was als een grapje bedoeld maar Nan antwoordde; 'Yes' en gaf het aan de man. Hij moest lachen en wij zeiden; 'Selamat makan' ofwel eet smakelijk. Hij moest lachen en zei/vroeg 'siriously!?' precies zoals ik het heb geschreven. We knikten en zwaaiden vrolijk. De man was blij en moest ook lachen. Nan en ik hebben de hele weg naar huis nog dubbel gelegen #jehadzngezichtmoetenzien.

Ook liepen Nan en ik langs allerlei live-barretjes. De eerste had zijn muziek zo hard #kanonnen. Nan vond de muziek daar geweldig en wilde er morgen heen. Ik zei toen; "Nee, man veel te hard haha". De tweede bar klonk erg leuk vond ik, Nan vond die ook leuk. Toen we langs een derde bar liepen (beetje voor oudere mensen) vond Nan dat de perfecte plek voor mij omdat die eerste bar te luid was #weerlachenenjankennatuurlijk. Terwijl we nog de slappe lach hadden over thema pizza en bar zagen we een mega supermarkt (waarschijnlijk 80m2, heel groot voor Indo begrippen).

We hadden tijgerbalsem voor de muggenbulten nodig, douchegel, pennen, cheese pringels, Fishermen Friends, zakdoeken en voor de zekerheid kakkerlakkenspray. We waren natuurlijk over elk product dat we zagen enthousiast.. En als we enthousiast zijn.. praten we hard.. lekker hysterisch #lol. Bij de zoektocht naar douchegel zagen we enkel blokken zeep #hoekandatnou #zehebbenallesindiewinkel #maargeennormaledouchegel #kanniet. Tot we het op de kop van het schap zagen, we gluurden en tuurden. Maar alles was zo groot en misschien wel met whitening. Nan zag toen vanuit haar ooghoek babydouchegel.. 'jaaaaaaaa' zeiden we. Er stond blijkbaar een vrouw naast ons. Die moest lachen en zei; "I saw the excitement". Waarop ze vervolgende dat als ze er eentje mocht aanraden, dan was het die.. En ze wees 'm aan. We moesten er erg om lachen toen we eenmaal hadden afgerekend. Wat je allemaal wel niet meemaakt.

Eenmaal thuis was het half 11, we gingen lekker douchen. En guess what.. een warme douche met heel veel stralen water #omg #yess #winninginlife #winningvoornanhaarhaar. We stapten vervolgens in bed en zetten de wekker om 8 uur. Lekker 8 uur slapen dus.

Ohjaa.. via Jorgen kwamen we ook nog bij een jonge frisse, hippe en chille guide die ook chauffeur is en je voor 35 à 45 euro een leuke dag kan bezorgen #vett. We contacten hem en nu gaan we waarschijnlijk overmorgen met hem op pad #leukk.

Oh ennnnnn.... Jorgen kwam via Whatsapp nog met een hele wens-/boodschappenlijst aan.. of we 't mee willen nemen naar Nederland. Het eerste was 2 sloffen ofwel 20 pakjes sigaretten. Het maximale dat je in mag voeren. En dan wel van het merk Sampoerna mild extra grote pakjes #geenverstandvan #maarprima. De pakjes kosten hier 22.5000 volgens Jorgen, scheelt dus veel met NL.

En de tweede wens was wat lastiger.. ze hadden voor hun vriendin een cadeautje meegenomen. Een skelet van een dier ter decoratie voor aan de muur maar die was tijdens de vlucht gesneuveld. Dus of we die opnieuw kunnen kopen.. Hmm.. morgen even kijken #projectwensenlijst #komtgoedddd.