Er kwam gisterenavond een vrouw naar de afdeling toe. Zij scheen hier ooit een paar maanden gewerkt te hebben om een tijdelijke plek voor iemand op te vullen. Haar verhaal had ik eerder deze avond aangehoord. De vrouw moeder van drie kinderen was ondanks haar financiële situatie, beide man en vrouw zonder werk, zwanger geraakt. Omdat dit totaal niet gepland was, besloot ze dat ze de baby wilde laten aborteren. De apotheker gaf haar echter verkeerde medicatie, waardoor het kind niet geaborteerd werd, maar bleef leven. Toen de baby maar niet geboren werd besloot de vrouw naar het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis aangekomen heeft ze een echo gekregen, waarop bleek dat het niet een, maar wel drie baby’s waren. De vrouw was totaal in paniek. Haar man die dus wist dat de abortus niet gelukt was, was om die reden al bij haar weggegaan en heeft niks meer van zich laten horen. De vrouw zag eruit als een zielig hoopje ellende, maar ik heb haar in ieder geval wat geprobeerd op te beuren. Ik vertelde haar dat ik haar wilde helpen, wat kon ik eigenlijk ook anders doen. Als ik in eenzelfde situatie verkeerde als zij, zou dat ook het enige zijn wat ik wilde. Omdat haar Hb heel erg laag was besloot ik naar de apotheek te gaan om goede medicatie te kopen om haar Hb te doen laten stijgen. Hier hebben ze niet iets dat we via het infuus kunnen geven, enkel een bloedtransfusie, maar dat is voor nu nog niet aan de orde. Ik heb de medicatie voor een maand voor haar gekocht en volgende maand zal ik haar bloedwaarden opnieuw laten bepalen en hoop ik echt dat ze therapietrouw geweest is en dat haar Hb wat gestegen is. Daarnaast wil ik ook dat ze voor echo gaat om geslachtsbepaling te laten doen, zodat het wat makkelijker wordt om kleertjes voor haar in te zamelen. Hoe de situatie zich verder gaat ontwikkelen weet ik nog niet, maar nu ik heb toegezegd haar te willen helpen moet ik dit ook doen. Haar uitgerekende datum is in juni, maar aangezien het een drieling is moet ik zorgen dat in mei of misschien nog wel eerder de spulletjes voor de baby’s in orde zijn. Al kan ze alleen maar de eerste maanden, maar vooruit.

Als er nog mensen zijn die deze vrouw willen helpen dan hoor ik het graag. Wat voornamelijk belangrijk is zijn baby-kleertjes voor het eerste jaar, daarnaast flessen voor baby-voeding, waarschijnlijk is het onmogelijk om een drieling volledig borstvoeding te geven en natuurlijk geld voor melkpoeder. De melkpoeder is hier voor een doorsnee Ghanees onbetaalbaar en het zou vreselijk zijn als een van de kinderen vanwege gebrek aan voeding zal sterven. Ik heb er al over nagedacht dat ik het geld aan iemand geef die per keer dat het op is wat voor haar kan kopen, want geef ik het geld in een keer dan zal ze het waarschijnlijk verkeerd besteden.