Afgelopen week heb ik drie nachten gedraaid en weer heel wat uurtjes gemaakt. Echter was ik nog te moe om een nieuwe update op mijn online dagboek te plaatsen. Al met al kan ik zeggen dat het een goede week was. Eerder deze week was ik begonnen met het schrijven van een stuk alleen doordat de elektriciteit het hier af en toe af laat weten ben ik het op de een of andere manier kwijt geraakt. Daarnaast door het grote watertekort voel ik me een echte Ghanees worden. Douchen zit er niet meer in en ik kan niet royaal wassen met het water, want zelfs de voorraad in de ton is uitgeput en moet er naar een waterplaats gegaan worden om het water bij te vullen. Wat zal ik blij zijn als ik me weer ‘enigszins’ normaal kan douchen.
Doordat ik me verveelde ben ik een dag te vroeg begonnen met mijn nachten al moet ik zeggen dat ik de eerste nacht superfijn gewerkt heb. Sommige collega’s zijn veel fijner om mee te werken dan andere en deze nacht hadden we plezier in het werk. Mooie bevallingen en als er wat strubbelingen waren kwamen we er met z’n drieën wel uit. Helaas, na deze eerste nacht werd de nacht overgenomen door een collega waar ik een beetje kriegelig van wordt. Ze is al wat aan de oudere kant, maar werkt enorm gehaast alsof ze bang is dat als het maar even te lang duurt de baby komt te overlijden. Zo was er de eerste nacht een vrouw die ging bevallen van haar eerste kind. Tegen de tijd dat ze volledig was, waren de vliezen nog intact en brak ik deze. De vrouw kreeg persdrang en de harttonen waren goed. Al snel kwam ze aangerend en zonder dat er enige indicatie was begon ze mee te duwen op de buik van de vrouw. Het was hiervoor nog veel te vroeg en ik had medelijden met de vrouw die naar mijn idee gewoon goed aan het persen was. Alsof je bij elke vrouw die van haar eerste kind moet helpen. Ik was in staat om haar te vertellen dat als het moest ik wel een uur met deze vrouw kon persen, maar dat zou natuurlijk alles behalve gewaardeerd worden dus deed ik maar alsof ik het met haar eens was. Sommige mensen kun je maar beter te vriend houden, want ik had nog drie nachten in het vooruitzicht met haar. Alle bevallingen, alle opnames en iedereen was voor mij. Na de eerste nacht met hun was ik zo uitgeput dat ik besloot ’s avonds niet naar werk te gaan, ondanks dat ik nu ingeroosterd sta. Ik was zelfs na het slapen overdag zo moe dat ik ’s nachts van 20.00-8.00 geslapen heb. De volgende dag besloot ik maar wel weer te gaan en dat heb ik geweten.
Bij overname van de dienst kreeg ik een partogram in mijn handen van een vrouw, waarvan gezegd was dat ik haar moest monitoren. De vrouw was opgenomen met 5 cm ontsluiting, vier uur later had zij nog steeds deze ontsluiting en op advies van de dokter waren de vliezen gebroken. Meconiumhoudendvruchtwater, maar er mocht onder geen voorwaarde gestart worden met het bijstimuleren van de weëen. Dingen waar ik met mijn normale verstand echt niet bij kan komen. Wat er wel gedaan mocht worden was een infuus geven met Ringer-Lactate. Ik vroeg me af wat de functie hiervan mocht zijn, maar volgens de vroedvrouwen hier geeft het contracties als je het langzaam laat druppelen. Nou, volgens mij moet daar eerst maar onderzoek naar gedaan worden. Het slaat dus werkelijk waar nergens op. Ik nam mijn vrouw mee naar binnen om haar te onderzoeken en hoe gemeen het ook is, ik dacht ik moet de baarmoeder mond proberen te stimuleren. Pijnlijk voor de vrouw, maar met dat ik dit gedaan had kreeg de vrouw uiteindelijk wel meer contracties en toen ik twee uur later het onderzoek herhaalde en ze 8cm ontsluiting had ben ik gestart met het langzaam bijstimuleren. De regels hier, ik snap er weinig van, maar hoe kun je een vrouw zonder weëen laten bevallen? Je kunt toch niet gewoon een infuus geven en zeggen dat het, het hoofd van de baby naar beneden zal doen laten komen. Dezelfde verloskundige, een oudje, die het allemaal perfect denkt te weten en uiteindelijk de bevalling ook dankte aan de Ringer-Lactated, maar ik heb daar nog steeds een hard hoofd in. En, omdat het niet snel genoeg ging deed ze zelf de bevalling wel even. O, dat gehaast het is nergens goed voor. Als je een baby monitort tijdens de uitdrijving is er helemaal geen probleem, helemaal geen haast, zolang de harttonen goed blijven. Jammer dat ik geen foto heb genomen van mijn partogram, want hij zag er helemaal perfect, ingewikkeld, maar mooi uit. Ik was dankbaar dat de vrouw bevallen was, maar nog meer was zij dankbaar naar mij toe ondanks dat ik uiteindelijk de baby niet aangepakt had kwam ze het niet tegen de haastige vroedvrouw zeggen, maar bedankte ze mij voor mijn steun, geloof en vertrouwen in haar. Dat maakt het toch weer allemaal goed. Omdat ik me focuste op deze vrouw, besloot ik de andere bevallingen even aan me voorbij te laten gaan. Ik vind het belangrijk dat juist deze vrouwen goed begeleid worden. Toen de contracties beter werden had ze ook echt steun nodig en ik was blij dat ik haar deze kon geven.
Tot drie uur deze nacht was het rustig, normale bevallingen en geen gekke dingen. Maar even na drie uur kwam er een vrouw binnen die ook zou moeten bevallen van haar eerste kind. Ze was ondertussen al acht centimeter en toen ik de vliezen brak, was het helaas ook meconiumhoudendvruchtwater. Deze baby had ook al in het vruchtwater gepoept. Omdat de vrouw acht centimeter had besloot de haastende verloskundige te starten met bijstimuleren. Eigenlijk onnodig want de vrouw had goede contracties, maar tegen deze kan ik gewoon echt niet op. Toen ik even wegliep en terugkwam zag ik dat het infuus stroomde als een malle en dat de vrouw geen rust meer had tussen de contracties door. Toen de haastende vroedvrouw even niet keek heb ik het infuus een heel stuk teruggedraaid, omdat er best wat tijd tussen zat, besloot ik te kijken of ze ondertussen niet volledig was. Ze was de namelijk sinds dat het infuus was opgezet begonnen met persen en wat ik ontdekte maakte me alles behalve blij. Ze was gaan persen, maar was nog niet volledig ontsloten waardoor ze nu in plaats van 8cm, maar 6cm ontsluiting had. De baarmoedermond was helemaal dik geworden. Ik besloot het infuus, maar helemaal stop te zetten, want dit is dus wat gebeurd als je gaat bijstimuleren op iemand die goede weëen heeft. Toen ik vertelde dat ik het infuus had stopgezet, moest er een ander aangehangen worden. Handen in het haar, naast haar zitten en maar meeblazen. Helaas, kwam er een andere cliënt binnen, want met dat ik even met haar bezig was besloot mijn vrouw weer te gaan persen. Het was ellendig, gelukkig deed de baby het goed. Uiteindelijk was de vrouw dus die om drie uur ’s nachts was binnengekomen met 8 centimeter ontsluiting tegen de middag 5 uur bevallen. Ze hebben haar gewoon maar gelaten, omdat ze waarschijnlijk lokale medicatie had geslikt, maar wat een afzien. Gelukkig is ze bevallen en normaal vaginaal al had pijnstilling in deze casus wel op z’n plek geweest. Ik vond het rot om deze vrouw over te dragen, maar ben dankbaar voor het feit dat mijn lieve collega de bevalling heeft afgemaakt en ze dus nog een klein beetje goed behandeld.