Gisterenavond toen ik aankwam in de labourward was het eerste wat ik deed kijken of de vrouw van gisteren bevallen was. De hele tijd ben ik er niet gerust over geweest, maar toen ik in ons boek zag dat ze niet bevallen was besloot ik me snel om te kleden en zelf te gaan kijken op de materniteit misschien was het allemaal toch goed afgelopen. Aangekomen op de materniteit was ik blij dat ik zag dat mama Amina aan het werk was, een van mijn favorite vroedvrouwen. Ik had meteen door dat het niet goed was, de vrouw was wel dergelijk voor keizersnede gegaan, maar was nog niet gerapporteerd aan de labourward. Haar toestand was kritiek en er werd gebeld of de arts zo snel mogelijk naar het ziekenhuis kon komen. Mij werd verteld dat de baby overleden was en toen ik het operatieverslag bekeek werd wat ik de hele nacht gezegd had bevestigd. De baby was overleden ten gevolge van het loslaten van de placenta. Ik voelde op dat moment echt de grond onder mijn voeten wegzakken. Afgelopen nacht werd ik totaal niet serieus genomen en op dit moment was de toestand van de vrouw zo kritiek dat de arts ’s avonds van huis gebeld moest worden om te komen.
De vrouw was die ochtend voor een scan geweest en daarop bleek dat haar baby was overleden. De vroedvrouw die de scan beoordeelde weet waarschijnlijk ook niet hoe ze een scan moet beoordelen, want bij haar notities stond dat de placenta er normaal uitzag. De vrouw was later op de ochtend gaan bloeden en toen moest ze in alle haast klaar gemaakt worden voor een keizersnede. Zo ongelofelijk frusterend en ik baalde zo enorm dat mijn collega het afdeed met een lachertje, nee dat kan niet, het is geen loslating van de placenta, ze bloed toch niet. Ik wist het gewoon. Nu was er zolang gewacht en had de vrouw tijdens de keizersnede enorm veel bloed verloren. De arts die de keizersnede gedaan had kwam en ik vertelde hem dat ik haar had opgenomen en dat ik meteen dacht aan dit scenario, maar niemand me serieus nam. Hij gaf toe dat, dat het probleem als iemand een plankharde buik en er geen harttonen meer zijn dan is het 9 van de 10 keer een placentaloslating en dan hoeft de vrouw niet perse aan het bloeden te zijn, het kan het begin zijn. Hij vertelde me dat tegen de tijd dat ze op de operatietafel lag de placenta helemaal had losgelaten en dat hij, omdat de vrouw zo aan het bloeden was met moeite de baarmoeder heeft kunnen sparen. Had er gewoon geluisterd had dit allemaal voorkomen kunnen worden. Toen ik terug kwam op de afdeling en mijn collega’s van de afgelopen nacht vertelde wat er gebeurd was met de vrouw maakte ze zich er makkelijk vanaf. Ja, maar jij bent geen dokter dus waarom zouden ze naar je luisteren? Ze weten echt wel wat ze moeten doen. Ik was dol, ik kookte van woede. Het enige wat ze weten te doen is slapen ’s nachts. Nu heeft de dokter de baarmoeder van de vrouw kunnen sparen, maar het had ook anders kunnen zijn. Jij bent geen dokter? Nee, dat ben ik niet, maar ik ben wel degene die mijn vrouwen zo goed als mogelijk wil behandelen en daar mijn nachtrust voor opoffer als heb ik nachtdienst. Gelukkig later op de avond hebben ze de vrouw stabiel gekregen, maar dit, deze situatie is gewoon pijnlijk.
De nacht kon na deze frustraties beginnen al zaten mijn tranen hoog. Het feit dat er gewoon niet geluisterd wordt en niet goed voor de vrouwen gezorgd. Het was een drukke nacht en we waren flink in de weer met twee mega hoge bloeddrukken van niet therapie trouwe vrouwen en bevallingen. Ik snap gewoon niet dat medicatie tegen hoge bloeddruk niet genomen wordt. De vrouwen spelen met hun levens en met het leven van hun ongeboren kind. Gelukkig waren ze beide wel bevallen van levende baby's. Tussen de bevallingen door waren we druk met de monitoring en tegen het einde van de ochtend enorm moe. Na een drukke nacht, 7 bevallingen, maar allemaal levende baby's konden we naar huis. Nu moet ik opschieten, want mijn nieuwe nacht begint alweer bijna. Nog maar twee te gaan en dan kan ik weer heerlijk even bijkomen, want de nachten zijn enorm en dan ook echt enorm vermoeiend. Vooral de nachten waarin je casussen met close-monitoring hebt.
March 16, 2016
|
Hospital
Gisterenavond toen ik aankwam in de labourward was het eerste wat ik deed kijken of de vrouw van gisteren bevallen was. De hele tijd ben ik er niet gerust over geweest, maar toen ik in ons boek zag dat ze niet bevallen was besloot ik me snel om te kleden en zelf te gaan kijken op de materniteit misschien was het allemaal toch goed afgelopen. Aangekomen op de materniteit was ik blij dat ik zag dat mama Amina aan het werk was, een van mijn favorite vroedvrouwen. Ik had meteen door dat het niet goed was, de vrouw was wel dergelijk voor keizersnede gegaan, maar was nog niet gerapporteerd aan de labourward. Haar toestand was kritiek en er werd gebeld of de arts zo snel mogelijk naar het ziekenhuis kon komen. Mij werd verteld dat de baby overleden was en toen ik het operatieverslag bekeek werd wat ik de hele nacht gezegd had bevestigd. De baby was overleden ten gevolge van het loslaten van de placenta. Ik voelde op dat moment echt de grond onder mijn voeten wegzakken. Afgelopen nacht werd ik totaal niet serieus genomen en op dit moment was de toestand van de vrouw zo kritiek dat de arts ’s avonds van huis gebeld moest worden om te komen.
De vrouw was die ochtend voor een scan geweest en daarop bleek dat haar baby was overleden. De vroedvrouw die de scan beoordeelde weet waarschijnlijk ook niet hoe ze een scan moet beoordelen, want bij haar notities stond dat de placenta er normaal uitzag. De vrouw was later op de ochtend gaan bloeden en toen moest ze in alle haast klaar gemaakt worden voor een keizersnede. Zo ongelofelijk frusterend en ik baalde zo enorm dat mijn collega het afdeed met een lachertje, nee dat kan niet, het is geen loslating van de placenta, ze bloed toch niet. Ik wist het gewoon. Nu was er zolang gewacht en had de vrouw tijdens de keizersnede enorm veel bloed verloren. De arts die de keizersnede gedaan had kwam en ik vertelde hem dat ik haar had opgenomen en dat ik meteen dacht aan dit scenario, maar niemand me serieus nam. Hij gaf toe dat, dat het probleem als iemand een plankharde buik en er geen harttonen meer zijn dan is het 9 van de 10 keer een placentaloslating en dan hoeft de vrouw niet perse aan het bloeden te zijn, het kan het begin zijn. Hij vertelde me dat tegen de tijd dat ze op de operatietafel lag de placenta helemaal had losgelaten en dat hij, omdat de vrouw zo aan het bloeden was met moeite de baarmoeder heeft kunnen sparen. Had er gewoon geluisterd had dit allemaal voorkomen kunnen worden. Toen ik terug kwam op de afdeling en mijn collega’s van de afgelopen nacht vertelde wat er gebeurd was met de vrouw maakte ze zich er makkelijk vanaf. Ja, maar jij bent geen dokter dus waarom zouden ze naar je luisteren? Ze weten echt wel wat ze moeten doen. Ik was dol, ik kookte van woede. Het enige wat ze weten te doen is slapen ’s nachts. Nu heeft de dokter de baarmoeder van de vrouw kunnen sparen, maar het had ook anders kunnen zijn. Jij bent geen dokter? Nee, dat ben ik niet, maar ik ben wel degene die mijn vrouwen zo goed als mogelijk wil behandelen en daar mijn nachtrust voor opoffer als heb ik nachtdienst. Gelukkig later op de avond hebben ze de vrouw stabiel gekregen, maar dit, deze situatie is gewoon pijnlijk.
De nacht kon na deze frustraties beginnen al zaten mijn tranen hoog. Het feit dat er gewoon niet geluisterd wordt en niet goed voor de vrouwen gezorgd. Het was een drukke nacht en we waren flink in de weer met twee mega hoge bloeddrukken van niet therapie trouwe vrouwen en bevallingen. Ik snap gewoon niet dat medicatie tegen hoge bloeddruk niet genomen wordt. De vrouwen spelen met hun levens en met het leven van hun ongeboren kind. Gelukkig waren ze beide wel bevallen van levende baby's. Tussen de bevallingen door waren we druk met de monitoring en tegen het einde van de ochtend enorm moe. Na een drukke nacht, 7 bevallingen, maar allemaal levende baby's konden we naar huis. Nu moet ik opschieten, want mijn nieuwe nacht begint alweer bijna. Nog maar twee te gaan en dan kan ik weer heerlijk even bijkomen, want de nachten zijn enorm en dan ook echt enorm vermoeiend. Vooral de nachten waarin je casussen met close-monitoring hebt.
1.
Een nieuw dagboek, een nieuwe reis!
2.
Op plaats van bestemming
3.
De spullen gevonden!
4.
Een grote puzzel
5.
Dangerous traffic.
6.
Gestolen telefoon, eerste bevalling.
7.
Moe, maar voldaan
8.
Mijn eerste bruiloft
9.
Nieuwe nachten
10.
Mijn eerste stuitbevalling!
11.
Bruiloft van Suad
12.
Nachtdienst nummer 1.
13.
Mislukte abortus, drieling op komst!
14.
Wat een nacht.
15.
Yendi Municipal Hospital
16.
Drukte
17.
SUFFERING
18.
Het houdt niet op.
19.
Tijd om te rusten.
20.
Donatie van de Rabobank
21.
De nachten samengevast.
22.
Psalm 121
23.
Dagje met de kids op pad.
24.
Gloria en baby Helena
25.
Uitgeteld.
26.
Borstvoedingsproblemen
27.
Pas de eerste nacht
28.
Het is niet te geloven
29.
Keizersnedes.
30.
Back to business
31.
Voldoening.
32.
Endless sadness and pain.
33.
Back home.
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!