Even rust.....

Je zou in alle drukte vergeten dat het Corona-tijd is, maar dat is toch nog steeds zo. De regels worden wel steeds verder versoepeld in Nederland, want het aantal gevallen gaat gelukkig gestaag naar beneden, maar wereldwijd is het virus nog volledig los. Nu zijn Zuid-Amerika en Afrika aan de beurt. En in de States laait het weer op, nota bene in staten waar eerst niets aan de hand was, zoals Texas! Onze Texaanse vrienden zitten al maanden thuis! Waar eerst de regels versoepeld waren, worden ze nu weer aangetrokken. Het is een trieste toestand. Langzamerhand mag je in Europa weer reizen, behalve naar de UK en Zweden, die als onveilig worden beschouwd. Beide landen hebben te weinig gedaan om het virus in te dammen. Wij profiteren ondertussen van een geleidelijke versoepeling, maar het voelt in het begin wel vreemd.
Op vrijdag 19 juni gaan Arnold en ik een uitstapje maken, voor het eerst weer. Het Helmonds Museum is open en er is een tentoonstelling over Lucas Gassel, een 16e eeuwse landschapschilder, die in Helmond opgroeide. Hij werd geboren rond 1488, waarschijnlijk in Deurne. Zijn vader is ook schilder en het gezin verhuist in 1494 naar Helmond waarna de vader een zgn. poorterschap koopt om in de stad als meester-schilder aan de slag te kunnen. Hij werkt mee aan de versiering van de Sint Lambertuskerk. Rond 1512 vertrekt Lucas naar Antwerpen om daar te werken. Hij wordt in 1529 afgebeeld in een gravure van Jacob Binck, waarschijnlijk een vriend van Lucas.
Hierboven een afbeelding van de vroegst bekende kaart van Helmond uit 1548, gemaakt door Jacob van Deventer, een van de eerste en belangrijkste cartografen van Nederland.
Lucas Gassel is nu in de vergetelheid geraakt maar in zijn tijd was hij zeer bekend. Zijn landschappen blijken prachtig te zijn, het Helmonds Museum heeft ze overal vandaan gehaald, uit Maastricht (Bonnefantenmuseum), Bochum, Antwerpen, Parijs, Praag tot Mexico en Hartford, CT toe.
Hij stopt heel veel details in zijn werk en schildert die zeer fijntjes. Vaak zijn er meerdere scènes in 1 schilderij. Zoals dit werk: De Vlucht naar Egypte. Jozef, Maria en het Christuskind zijn op de vlucht voor Koning Herodes. Op de achtergrond vermoorden soldaten van Koning Herodes alle jongetjes onder de 2 jaar. Het korenveld rechts is, na het passeren van de heilige familie, in 1 nacht wonderbaarlijk gegroeid, het zgn. Korenwonder.

Wij lopen een uur of anderhalf door het museum. Er zijn best wat andere bezoekers en je moet soms om elkaar heen dansen voor een schilderij. Na afloop stel ik voor een kop thee te gaan drinken in het centrum. Het is mooi weer dus lopen wij de Veestraat in. Op het Havenplein is het redelijk druk. Er staat een hostess achter een katheder om je de 'Corona-vragen' te stellen (Heb je verkoudheidsklachten, heb je koorts, heeft een gezinslid klachten, ben je besmet geweest, etc. etc. ). Als wij de Veestraat inlopen en daar op een terrasje bij een lunchroom plaatsnemen, is er geen enkele obstructie. Je word niet ondervraagd, de tafeltjes worden niet overmatig schoongemaakt, en de serveerster loopt zonder enige bescherming rond en zet alles voor je neus. Arnold voelt zich erg onveilig. Na een kop thee met taart lopen wij verder de straat in. Voor sommige winkels staat een rij, op andere staat dat er niet meer dan 10 personen in mogen zonder er bij te vermelden hoe je dat moet tellen, enfin het is willekeur alom. Wij gaan snel naar huis! Het is allemaal nog onwennig.
Zondag is het Vaderdag en ik heb de kinderen uitgenodigd om te komen barbecuen, want het is mooi weer. In de voormiddag maken Arnold en ik een fietstochtje door ons mooie bos. Het is jammer dat het bos weer enigszins ontsierd wordt door eikenprocessierupsen, waardoor wij onze dagelijkse wandelingen opgeschort hebben.
Wij fietsen langs een vijver waar een eenzame schildpad in het water zit. Wij zien verderop een ooievaar in een weiland pikken. De ooievaar is weer helemaal terug van weggeweest, je ziet ze tegenwoordig overal, terwijl ik ze als kind alleen uit Denemarken kende!
's Avonds komen de kinderen. Tania heeft als verrassing zelf bonbons gemaakt voor Arnold, met allemaal drank erin: whisky en Tia Maria en nog veel meer. Ze zien er heel 'echt' uit en smaken verrukkelijk.
Wij openen met champagne ter nagedachtenis aan Dad en gaan dan aan tafel. Het is lekker weer, dus wij kunnen buiten zitten. Ik heb gezorgd voor maiskolven en zelf aardappelsalade gemaakt en het wordt dus een smulfeest.
De kids moeten weer naar huis terug en kunnen niet overnachten, want zij hebben het druk. Gelukkig maar want ook hun leven is danig overhoop gehaald door Corona. Helaas krijg ik 's nachts weer een aanval van hartritmestoornissen, maar ik weet die snel in de kiem te smoren met mijn medicijn. Het nadeel is dat je de volgende dag geen knip voor je neus waard bent. Ik kan de ene voet niet voor de andere krijgen. Dat

schijnt altijd de modus te zijn na zo'n aanval. Ik heb nu driemaal een terugval gehad sinds ik aan de medicijnen ben. Driemaal in anderhalf jaar, dat is nog te doen. Ik zit niet te wachten op een sterkere dosis Beta-blokker!
Wij hadden eigenlijk het plan gehad om nog een keer naar Eelde op en neer te gaan, want het werk daar is nog niet helemaal af. Maar de makelaar vindt het niet nodig dat er nog zaken weggebracht worden voor de foto's gemaakt worden. Op donderdag 25 juni gaat hij met fotograaf en opmeter naar de Hooiweg en worden er mooie beelden en een plattegrond gemaakt. Zoals gebruikelijk zien de kamers er op de foto uit als balzalen!
Deze week besteed ik wat tijd aan mezelf: ik laat mijn nagels doen, boek een massage en een schoonheidsbehandeling. Het is hoog tijd om alle vermoeidheid en stress kwijt te raken en ik voel me een stuk beter na alle behandelingen.
Vrijdagavond gaan wij voor het eerst weer naar de Cacaofabriek. Eerst wat eten en dan een filmpje pakken. Je moet alles online reserveren, want de kassa is nog niet open. Als wij om half 7 aankomen is het erg rustig. De weersvoorspelling is regen, maar wij gaan op het terras zitten voor een borrel. De bediening is slecht: wij moeten een hele tijd wachten om iets te bestellen en dan duurt het nog net zo lang voor wij iets krijgen. Maar binnen, voor de maaltijd, gaat het beter. Er zijn maar een stuk of 4 tafeltjes bezet. De tafeltjes staan een stuk verder uit elkaar want nog steeds is de Gouden Regel: houd 1,5 meter afstand!!
Wij eten lekker en gaan dan naar La Bonne Epouse, een nieuwe Franse film met Juliette Binoche over een huishoudschool in de zestiger jaren aan de vooravond van Mai '68. Het is een wat bizarre film die nogal musical-achtig eindigt. De filmzaal zit ook niet vol, een vijftiental mensen zit over 5 rijen verspreid. Steeds 2 stoelen tussen een stel en rij om rij wordt er gevuld. De ouvreur heeft er zijn handen vol aan.
Zondagmiddag gaan wij op bezoek bij Anne en Maria. Zij hebben net een nieuw poesje gekregen en wij gaan op 'kraamvisite'. Roosje is een schatje, zeer lief en zeer nieuwsgierig. Wij hebben blikjes kittenvoer meegebracht en een paar speeltjes. Vooral een balletje met een belletje erin kan op haar warme belangstelling rekenen. Ze laat zich rustig oppakken en knuffelen en wij lachen om haar rare capriolen. Drieske, de oudere poes, laat zich niet zien, die is altijd zeer mensenschuw. Na afloop van het spel gaat Roosje lekker liggen slapen tegen Maria aan.
Het is dat mijn tasje niet groot genoeg is, anders nam ik haar mee!
Dinsdag 30 juni reis ik naar Voorburg, om Mariejosé op te zoeken. Die zit zich te vervelen in haar uppie en is blij met bezoek. Ze woont in een flat van vrienden, in een buurt in

Voorburg die uit de zestiger jaren stamt. Het is een mooie flat, maar wel klein. Marie heeft een lekkere lunch voorbereid en daarna gaan wij een wandelingetje maken door oud Voorburg. Het is niet al te best weer en zo nu en dan druppelt het.
Wij lopen door de straatjes van het oude centrum en zien veel mooie oude panden. Bij het oude kerkje staan twee schapen in de tuin, een oude en een jonkie. Ze blaten als gekken als wij tegen hen praten, en wij lachen ons dood om het oudere schaap, dat net klinkt als een oude vent. Aan het einde van de ronde lopen wij bij de Winkel van Ginkel binnen, een slagerij/traiteur die uitsluitend duurzaam vlees verkoopt. De waren zien er allemaal verrukkelijk uit! Marie koopt entrecôte voor 's avonds.
Wij drinken thee thuis en wachten een bui af en lopen dan naar winkelcentrum De Julianabaan, vlakbij Marie haar flat aan de

Louis Couperusstraat. Daar is van alles te koop: er is een Blokker, een Action, een Hema,een Kruidvat, een AH, een Gall &Gall, een Jumbo en nog veel meer. Wij shoppen uitgebreid en zijn pas tegen zessen weer thuis. Marie duikt meteen de keuken in om het eten voor te bereiden en ik luister naar haar Franse en Italiaanse muziek van vroeger. We smullen van een Frans diner van Oeuf à la Mayonaise (met zelfgemaakte mayo!), daarna een duurzame entrecôte met salade verte en kazen toe. Als dessert een echt Franse tarte aux pommes. Het is allemaal verrukkelijk. Wij zakken onderuit in de behaaglijke fauteuils in de voorkamer en kletsen tot ver na middernacht!
Vrijdag de 3e juli is het tijd voor een bezoek aan de kapper. Arnold en ik hebben samen afgesproken bij Cor en hij heeft ons uitgenodigd om na afloop bij La Fontana, de Italiaan in Eindhoven, te gaan eten. Ik heb al een tijdje last van mijn blaas en moet eerst langs de huisarts met wat urine. Omdat ik de tijd niet in de gaten heb gehouden, wordt het later dan gepland en wij komen pas om half 5 bij Cor aan in plaats van de afgesproken 4 uur. Maar dat vindt hij niet erg. Hij neemt er de tijd voor (zoals gebruikelijk) en pas tegen half 7 zijn wij zover dat wij naar de Italiaan kunnen. Paul komt ook aanlopen en zo stappen wij gevieren richting de stad. Het is mooi weer, maar wel winderig, en het is overal druk. Wij kunnen op het terras zitten, al moeten wij soms servetten en glazen vasthouden! Wij bestellen een giga schotel met antipasti en daarna komt er nog een hoofdgerecht. Ik houd me maar op de vlakte met een spaghetti bolognese, ook Paul en Cor nemen pasta. Arnold bestelt een pizza.
Het is supergezellig om weer eens met vrienden uit eten te gaan, dat is erg lang geleden. Wij genieten dus ernstig, hoewel

wij soms uit ons hemdje waaien.
Vandaag is ook de Hooiweg 16B op Funda online gegaan, dat is ook iets om te vieren. Wij zijn benieuwd of het reacties oplevert. Er is een mooi filmpje gemaakt en de foto's zijn ook zeer netjes. De makelaar heeft het allemaal zo smakelijk mogelijk neer gezet.
Zaterdag 4 juli rijden wij nogmaals op en neer naar Eelde, om het een en ander te regelen. Er moeten nog zaken naar de milieustraat, en naar de Kringloop. Verder komt de Drentse familie nog een aantal meubels ophalen en Simon Gorter komt langs om een paar zaken op te halen betreffende de loge. Wij zijn om 11 uur al in Eelde en doen even boodschappen. Dan gaan wij aan de slag in het appartement. Arnold laadt spullen voor de stort in, ik pak het laatste serviesgoed voor de kringloop in en maak de apparaten schoon, die straks door de Drenten afgehaald worden. Het is nog een heel gedoe, die van de wand af te krijgen. Daarna moet de keuken schoongemaakt worden, want overal zitten uiteraard vetspetters. Daar kom je normaal niet bij!
Wij eten snel een broodje en dan rijdt Arnold naar de stort. Hij is nog geen vijf minuten weg of de Drenten staan voor de deur: twee mannen, een jong (40) en een oud (60) en een vrouw van mijn leeftijd met een spijkerbroek en kistjes. Ze beginnen voortvarend met de apparaten op een aanhanger te zetten, dan volgt het eetkamerstel en de bureaustoel. Ze krijgen niet alles in een keer mee, en moeten dus nog een keer terugkomen voor de kasten. Als Arnold net weer terug is, staat Aukje voor de deur met een grote bos zonnebloemen. Wij hadden afgesproken dat zij langs zou komen om de sleutel van ons Friese paleisje af te halen, want zij gaat daar een week heen

met Martin. Even later is Simon Gorter ook binnen en wij drinken samen thee met cakejes die ik speciaal gebakken heb. De heren handelen de logezaken af (verschillende dingen van Dad die weer teruggegeven worden aan de loge) en de dames keuvelen over koetjes en kleinkinderen (Aukje heeft net haar eerste kleinzoon, Maurits, gekregen en is uiteraard apetrots!).
Als de gasten weer weg zijn, ruim ik de laatste dingen op en dweil ik de keuken. Dan staan de Drenten weer voor onze neus en zij halen de kasten uit de slaapkamer weg, en de tuinmeubelen. Zij nemen afscheid met veel dankbetuigingen en dan laden wij de laatste dingen in die wij meenemen naar Helmond. Om 5 uur kunnen wij eindelijk vertrekken! Het is een lange dag! Onderweg eten wij bij een superdrukke Burger King in Zwolle, waar weinig meer van Corona regels te bemerken valt. Om 9 uur zijn wij thuis en kunnen wij bijkomen bij een kop thee. Wat een dag!
De zonnebloemen van Aukje hebben hem beter doorstaan dan ik!
Ik heb in de den een nostalgisch hoekje gemaakt met foto's waarin ik ook de heilige kris (pusaka) van Dad heb neergezet.