Mariejosé neemt afscheid!

Zondagavond gaan wij uit eten bij de In de Heerlyckheid in Deurne. De bedoeling was om van alles te vieren wat tot dusver niet gevierd kon worden: onze verjaardagen, de verkoop van het huis, onze aanstaande 33e trouwdag, etc. etc. Samen met Tania en Laurence en Mariejosé. Helaas belt Laurence zaterdag dat hij keelpijn heeft. Een collegaatje heeft zich net laten testen op Corona en hij voelt zich ook niet lekker. De collega was negatief, maar voor alle zekerheid laat hij zich ook testen. Dat betekent alleen wel dat het testresultaat niet op tijd

binnen zou kunnen zijn. Uiteindelijk hoort hij zondagmiddag dat hij negatief is, maar hij voelt zich nog steeds snotterig en lamlendig en dus gaan wij met zijn drieën naar Deurne. Ik ben erg teleurgesteld, had me zeer verheugd om eindelijk met de 'hele' familie iets te gaan doen.
Het eten is er niet minder om. De kok slooft zich zeer uit en de bediening is zoals gebruikelijk zeer keurig en efficiënt. Wij genieten daarom zeer.
Mariejosé is ook vol lof en zij is een bereisd culinair specialist ;)
Dinsdagmorgen moet ik om 9 uur bij de dierenarts zijn met een nuchtere Puck. Zij moet bloedonderzoek ondergaan, omdat zij de laatste tijd veel is afgevallen. Er wordt een stukje haar bij haar keel weggeschoren en dan bloed afgetapt, maar ze laat het allemaal zeer gelaten over zich komen. De uitslag is dat haar nierfunctie op het randje van goed is, maar haar schildklier is wel overactief. Daar krijgt ze pilletjes voor. Haar eetlust is erg slecht, dus wij zijn aan het experimenteren met andere brokjes.
Donderdag is de langverwachte bruiloft van Myrthe, de vriendin van Tania, en haar Bas. Ze hebben schitterend weer en kunnen in afgeslankte vorm toch nog wat feesten. Tania stuurt wat foto's op. Het feest is op een kasteel ergens in het midden des lands en het ziet

er allemaal zeer stijlvol uit. Om het bruidspaar te verrassen, hebben de gasten een week tevoren op de trouwlocatie een zgn. lipdub opgenomen, waarin ze een nummer playbacken. De cameraman gaat het hele landgoed over en het ziet er reuzeleuk uit! Ook Tania en Lydia zijn te zien.
Op onze trouwdag, vrijdag 28 augustus, moeten wij voor de laatste maal naar Eelde. Arnold vindt het niet leuk, die had andere plannen op onze huwelijksverjaardag maar de kopers willen persé de overdracht op 1 september en dus moeten wij nu de laatste zaken wegruimen. Ik krijg daarom alvast op donderdag mijn grote bos rozen! Mariejosé gaat mee, ze heeft niets anders te doen en het is gezellig en handig. Het wordt een hele rit! Wij rijden eerst naar Zwolle en halen daar een Boedelbak (aanhangwagen) op. Dan rijden wij naar Eelde, waar Arnold eerst een kast en nog wat troep naar de milieustraat brengt, en dan het bankje naar de Kringloop. Mariejosé en ik zetten intussen alles klaar voor de nieuwe bewoonster : de mappen die bij het huis horen inzake de Vereniging van Eigenaren, alle sleutels, en een bloeiende plant met kaart als welkom.
Tenslotte laden wij drie bedden in de Boedelbak en nemen wij voor het laatst afscheid van de Hooiweg 16B. Het einde van een

tijdperk!
Wij rijden dan naar Friesland, naar ons huisje, waar wij de bedden uitladen en boven neer zetten. Het zijn boxsprings, maar ze zijn gelukkig uiterst licht dus lukt het prima om ze boven te krijgen. Volgende week zullen wij ons er verder om bekommeren.
Dan rijden wij weer terug naar Zwolle, waar wij de Boedelbak inleveren en een Whopper eten bij de Burger King, want inmiddels is het half 7! Wat een dag! Bij thuiskomst versier ik een Ikea taartje met strass prikkers met A&A erop, ter ere van onze trouwdag. Toch nog een beetje feest!
Zaterdag gaat Mariejosé naar Cor om haar haar te laten doen en ik ga mee. Het is heel gezellig, maar ik ben doodmoe. Ook Cor vindt dat ik er moe uit zie en dat klopt! De laatste weken waren zeer intensief.

Ik heb 's avonds een feestelijk maal bereid van pâté met cornichons, daarna een salade, Truite aux Amandes en kaas. Wij eten weer buiten want het is nog steeds mooi weer. De Deense bloempotjes van Mama heb ik op het terras gezet. Het was het laatste dat ik uit de Hooiweg meegenomen heb, ze stonden nog steeds in de vensterbank.
Zondag is het druk: eerst appen Anne en Maria of wij interesse hebben in wat verse groenten uit de moestuin. Uiteraard hebben wij dat. Ze komen rond theetijd langs en blijven even gezellig kletsen. Ze brengen een enorme hoeveelheid groente mee omdat zij zelf op vakantie gaan en dus spullen kwijt moeten!!
's Avonds komen Peter en Karin The. Ze staan op het punt uit hun huis in Stiphout te trekken omdat ze gaan verhuizen naar Spanje. Het huis is nu zo goed als leeg en ze kamperen! Ze

vinden het dus fijn om even gezellig te komen eten. Arnold en Mariejosé hebben zich flink uitgesloofd. Mariejosé maakte loempia's als voorafje en stroop soesoe ijsjes voor toe, Arnold een uitgebreide nasi goreng en saté ajam!
Wij borrelen uitgebreid en gaan dan aan tafel. Helaas moeten wij vandaag binnen eten want het is frisjes! Voor het eerst.
Het is er niet minder gezellig om. De The's vinden het reuze gezellig en wij ook. Het is jammer dat zij nu gaan vertrekken.
Op dinsdag 1 september reizen Mariejosé en ik samen in de Skoda naar Groningen om het verkoopcontract van de Hooiweg te ondertekenen bij de notaris. Onderweg krijgen wij een telefoontje van onze makelaar, die met de koper in het huis is voor de eindinspectie. Men vindt dat er teveel achtergebleven is in het huis (kastjes in de badkamer en in de berging) en men wil dat wij dat oplossen. Ook de boekenplanken waarvan onze makelaar zelf heeft gezegd dat wij die konden laten hangen, moeten weg. Ja, dat is nu niet meer mogelijk. Wij hebben een kleine auto en kunnen dat onmogelijk doen. Ik ben witheet, want ik vind dat de makelaar ons hiervoor had moeten waarschuwen en nu niet 'cover your

ass' tactieken moet uitvoeren. De makelaar valt vies tegen, daar zijn wij het over eens. Mariejosé weet mij te kalmeren maar desondanks rijd ik met kloppend hart de parkeerplaats van de notaris op om kwart over 1.
Wij worden in een grote ruimte gelaten tezamen met koper (een weduwe van 74) en haar zoon (een ruige bink met baard van een jaar of 45). Onze makelaars zijn niet aanwezig vanwege de Corona beperkingen van het aantal personen. Dus moeten wij alleen het pleit beslechten. Mariejosé doet dat heel goed, door het mensje vriendelijk toe te spreken en haar te verzekeren dat wij geen slechts in de zin hadden en de badkamerkasten als onderdeel van het huis beschouwden. Wij bieden aan de huur van een aanhanger en de prijs van de milieustraat te betalen en dat is goed. Wij krijgen overigens geen bedankje voor de kaart en bloemen!!
Een handtekening onder het contract en wij staan weer buiten, nauwelijks een half uur na binnenkomst. Wat een toestand. Mariejosé rijdt terug naar Helmond en wij zijn opgelucht dat alles achter ons ligt. 's Avonds klinken wij eindelijk met champagne op de verkoop van de Hooiweg en wij eten als avondmaal eierballen met frietjes! Die eierballen hadden wij meegenomen uit Eelde vorige week!!
Mariejosé vertrekt woensdag naar vrienden in Julianadorp en wij rijden donderdagavond naar Friesland. Daar willen wij met Bram van de RecreaTech brainstormen over een nieuwe keuken. Nu ik mijn erfenis binnen heb, wil ik de keuken in Earnewald laten verbouwen, want die is inmiddels 30 jaar oud. Bram is echter snel klaar: keukens doet Recreatech niet, daarvoor moeten wij naar een keukenzaak in Joure. Ik wilde dat hij dat eerder gezegd had, dan hadden wij voor vandaag

een afspraak kunnen maken. Nu is het te laat en zullen wij moeten wachten tot onze volgende bezoek aan Friesland!! Wel, verdorie! Arnold heeft een afspraak 's middags met de tuinman maar als die geweest is, gaan wij op de fiets naar Earnewald om wat boodschappen te doen, met het Hin en Wer, het fietsveer. Het is mooi weer, dus lekker fietsen. Wij zien dat het kerkje van Earnewald open is, en omdat wij nog nooit binnen zijn geweest, gaan wij eventjes kijken. Het is een protestants kerkje, dus weinig versiering en heel klein maar wel schattig.
's Avonds gaan wij uit eten bij Porto Casa, waar het weer behoorlijk druk is. De volgende ochtend rijden wij naar de Leeuwerikhoeve in Burgum voor een dagje sauna. Arnold trakteert ter ere van onze trouwdag. Ik krijg een klankschaal massage van 75 minuten, die absoluut verrukkelijk is. Wij gaan van de ene sauna naar het andere stoombad en genieten flink. Het is weer heerlijk rustig i.v.m. de Corona beperkingen. Je mag in sommige sauna's met 3 man, of 4 of 6, afhankelijk van de grootte. Ook het aantal mensen in het complex is gelimiteerd, dus blijft het rustig. Van mijn part mag dat altijd zo blijven ;)
Zondagmiddag hebben wij afgesproken met de kids. Zij hebben ons uitgenodigd om bij hen te komen eten op de terugweg. Wij komen toch praktisch langs Den Bosch. Tania verheugt zich erop om Puck weer te zien. Maar helaas. Zaterdag belt ze af: nu heeft zij keelpijn en is ze snotverkouden en ze laat zich meteen testen. Het blijkt uiteindelijk geen Corona maar het toont wel hoe deze hele pandemie onze levens voortdurend op zijn kop zet. Dit is al de tweede keer dat wij elkaar niet kunnen zien. Wij rijden wel langs Den Bosch om een paar dingen voor de deur te zetten, maar rijden dan meteen weer verder. Ik warm maar wat kliekjes op!
Maandag 7 september heeft Arnold de opening van het Maçonnieke Werkjaar. Vanwege de Corona is dat dit jaar in de Sonnerie, een restaurant met een grote zaal (kapel) erbij. Ze moeten allemaal op anderhalve meter van elkaar zitten met mondkapjes op!
Woensdagavond gaan wij naar de Cacaofabriek, naar Hope Gap, een film met Bill Nighy en Annette Benning, zeer goed. Voor de film gaan wij een hapje eten daar en wij zitten praktisch alleen binnen. Een parkietje is het restaurant binnengevlogen en de bediening heeft de Dierenambulance gebeld om het beestje op te halen. Het fladdert tussen de balken heel hoog (dit is een oud fabrieksgebouw!). Er komt een vrijwilliger van de Dierenambulance, een man op leeftijd, met vangnet met telescoophandel en hij heeft binnen de kortste

keren het beestje te pakken. Maar hij staat wel even te duizelen, want zijn nek zei 'krak' toen hij omhoog keek!!
In de bios zit je nu om en om op een rij, steeds met 2 plaatsen tussen de mensen in. Dit betekent dat er in een zaaltje maar een man of 16 kunnen. Maar ja, iets is beter dan niets!
Vrijdag komt Marie weer terug uit Julianadorp en wij eten pannenkoeken, want die had zij nog niet gehad en zij is er gek op. Met name spekpannenkoeken of appelpannenkoeken. Arnold bakt zich een slag in de rondte! Ik heb een brillenkoker voor haar geborduurd met daarop een Volkswagenbusje met kenteken MJ2020 en Marie en een zwarte poes achter de voorruit. Ze is er erg blij mee. Helaas zal haar nieuwe bril niet lang in de koker zitten, omdat zij die een paar dagen later verliest! Zaterdagochtend vertrekt zij naar Den Bosch want het weekend brengt zij door bij Tania en Laurence, die inmiddels

weer hersteld zijn van hun verkoudheden.
Wij zijn uitgenodigd door Cor en Paul bij een Balinees restaurant in Meijel op zaterdagavond. Samen met een oud collega van Arnold, Luis Chivico en zijn vrouw Libby . Cor en Paul zitten ons al op te wachten, de anderen zijn verlaat. Het is een jolige avond, Luis heeft al net zo'n aanstekelijke lach als Cor! Wij zitten in Corona stijl: steeds een tafeltje voor 2 personen met een meter ertussen in. Dit bemoeilijkt de conversatie wel! De bediening draagt zwarte mondkapjes met het logo van het restaurant; Nakal (dat betekent ondeugend, eigenwijs). De kok heeft een Balinese oma en maakt fusion gerechten van Indische keuken en Europees. Het resultaat is zeer verrukkelijk. Wij nemen een Nakal menu, met als voorafje een gerookte zalmtaartje met ketjap dressing, daarna een kreeftensoep met sambal en dan een Balinese rijsttafel! Het is meer dan genoeg en allemaal zalig! Pas tegen elven hobbelen wij het restaurant weer uit, wij zijn bijna de laatsten!
Met Luis en zijn vrouw heb ik niet veel kunnen praten omdat Cor en Paul ertussen zaten, maar zij nodigen ons uit eens bij hen te komen eten, Mexicaans dan, want zij is Mexicaans (hij komt uit Venezuela).
Zondag ga ik voor het eerst weer naar het Annatheater, waar een theatrale modeshow plaatsvindt van Vlisco stoffen. Vlisco is de stoffenfabriek in Helmond, die zeer luxe en exclusieve

batikstoffen produceert voor de Afrikaanse markt. Een stel Helmondse dames hebben onder de naam Label Landgoed daarvan de meest uitzinnige creaties samengesteld. Er is een fysieke modeshow, afgewisseld van filmpjes van creaties die buiten geshowd worden, ergens in Helmond. Als ik de foyer binnenstap, zegt Vincent meteen: ' je bent ouder geworden'. Lavínia spreekt hem bestraffend toe (dat kun je niet zeggen tegen een vrouw!!), maar ik snap het wel. Als ik hem later vraag waar hij met zijn kunstenaarsblik op gefocust heeft, zegt hij dat ik er moe uit zie en grijzer geworden ben. Het zou zomaar eens kunnen na deze zware zes maanden! De voorstelling duurt maar kort en is erg leuk en ik ziet bekenden ook meelopen (Birgit en Marlies). Ik had zelf wel mee willen doen!

Maandag gaan Mariejosé en ik naar Maastricht. Ik heb een afspraak met mijn acupuncturist, Eef Jansen, en heb Marie uitgenodigd voor een dagje shoppen. Het is behoorlijk heet weer (uiteindelijk wordt het 30 graden!) en het is gezellig druk in Maastricht maar niet te vol. Na aankomst brengen wij een bezoek aan de Onze Lieve Vrouwe kerk, waar ik altijd een kaarsje brand. Daar steken wij nu een kaarsje aan voor Dad. Dan zetten wij ons op het naastgelegen terras voor een broodje en een koppie leut. Wij shoppen in de Grote Straat en ik ga me te buiten bij de Rituals en de Douglas. Lekkere geuren, dure crèmes, het kan niet op ;)
Om half 3 ga ik richting Jansen en Mariejosé shopt nog lustig door. Ik tref haar weer op het O.L.V. plein en wij drinken thee. Zij heeft een van Haren schoenenwinkel opgespoord en wij gaan daarheen, want ik zoek een paar nieuwe winterlaarsjes. Dat lukt en dan lopen wij over de Markt langzaam richting ons restaurant van vanavond: Pieke Potloed, het Maasteechse eetcafé. Wij zitten op een prachtig binnenterras waarvan het plafond opengeschoven is. Het is er heerlijk rustig, want iedereen zit nu op het Vrijthof of op het O.L.V. plein! Wij bestellen echt Maastrichtse gerechten: grottenkaas kroketjes

vooraf, daarna kipsaté met friet voor Marie en 'Wengskes' voor mij: varkenswangetjes in rodewijn jus. Helemaal zachtgestoofd. Het is verrukkelijk en Mariejosé vindt het ook erg leuk.
Dinsdag 15 september rijdt Mariejosé op en neer naar Winterswijk, omdat twee van haar beste vriendinnen uit Indonesië, die tijdelijk in Nederland zijn, daar hun partnerschapsregistratie laten doen. Het is een feestelijke bijeenkomst in de tuin van een mooi restaurant buiten Winterswijk. Marie is aan het eind van de middag weer thuis en wij maken foto's in de tuin van ons tweeën. Dan serveer ik haar galgenmaal: kip met witte bonen en rucola met een pestosaus. De volgende dag rijdt Marie naar Gerard in Amstelveen en zondag de 20e vliegt zij naar Kreta. Zij zoekt

daar een tijdelijk onderkomen totdat haar eigen huis beschikbaar is! Het is even wennen om haar te zien vertrekken. Wij hebben de laatste maanden erg veel samen opgetrokken en heel veel gepraat. Daardoor zijn oude misverstanden uit de weg geruimd en zijn wij dichter tot elkaar gekomen, tot beider tevredenheid. Is die hele Corona-toestand toch nog ergens goed voor geweest!