Parijs dag 1

Arnold werkt vandaag thuis. Ik zet de puntjes op de 'i' en bereid alles voor. Gisteren (woensdag) heb ik Puck al naar Den Bosch gebracht, waar zij een paar dagen bij Tania en Laurence zal logeren.
Om 5 uur rijden wij richting Luik, waar wij de Thalys naar Parijs zullen pakken. Dat gaat gesmeerd, zo gesmeerd zelfs dat wij om half 7 al in Luik zijn. De trein gaat pas om 5 voor 8! Wij parkeren in de grote parkeergarage naast het station. De opgang is zo smal dat de muren ernaast alle kleuren van de regenboog vertonen van de auto's die er tegenaan geschuurd hebben!
Het is ijskoud op het station, dus drinken wij maar een kop hete thee in een van de tentjes in de hal. Ik heb broodjes gesmeerd en die peuzelen wij erbij op. Om half 8 lopen wij naar het perron waar de Thalys moet aankomen omdat wij in de veronderstelling verkeren dat je nog door een security check heen moet. Dat was in mei met Matt en Gail het geval. Ik werd er toen zelfs tussenuit gehaald en moest alles laten scannen. Wij gaan dus met de roltrap helemaal naar boven, maar het hok van de security is op slot en er is geen mens te zien. Omdat het na zessen is? Of omdat in deze tijd van het jaar geen security checks gehouden worden?
Wij wachten dus maar op het perron, maar wij zijn beslist niet de enigen. De trein heeft 5 minuten vertraging en dat halen wij niet meer in dus zijn wij om 22.13 op het Gare du Nord, na een uiterst plezierige en comfortabele reis. Je hebt riante fauteuils waar je je in kunt vlijen .
Wij lopen het Gare du Nord uit en slaan dan linksaf, de Rue du Faubourg St. Denis in. Bijna aan het einde daarvan bevindt zich ons hotel, het Sure Hotel by Best Western Gare du Nord, een hele mondvol! Het hotel zit verspreid over twee oude panden. Als wij het eerste pand binnenlopen, brengt de zeer hoffelijke receptionist ons naar het tweede pand. Al het personeel is zwart en zeer vriendelijk. Wij checken in en mogen dan naar onze kamer op de vijfde etage. Gelukkig is er een lift maar wat voor een. Het is net een grote kast, waar wij net inpassen als wij de koffertjes op elkaar stapelen. Dit is er eentje voor de Poposs, zeggen wij tegen elkaar, want Tania heeft

liftangst. Al krakend en piepend belanden wij op de vijfde etage, bij kamer 151. Die is ook niet erg groot. Nog nooit een hotel in Parijs gehad waarin de kamers ook maar enigszins ruimte boden!
Het is allemaal wel keurig netjes en schoon. Dit hotel is wat netter dan waar wij met Matt en Gail waren in mei. En het was nog goedkoper ook! Onbegrijpelijk. Wij hebben openslaande deuren en een mini balkonnetje hoog boven de straat.
Wij installeren ons en ik zet een kop thee want er is een waterkokertje. Wij slapen als God in Frankrijk!